Τ’ ἀφροκύματα, ποὺ σέρνονται
καὶ γλιστροῦν καὶ φεύγουν πάλι,
φύκια ἀφήνουν χλωροπράσινα
καὶ κοχύλια στ’ ἀκρογιάλι.
Τῶν παιδιῶν τὰ χέρια ψάχνοντας
—ἀκατάδεχτοι οἱ μεγάλοι!—
βρίσκουν, θησαυρὸ παιδιάτικο,
τὰ κοχύλια στ’ ἀκρογιάλι.
Ὦ θαλασσινές μου θύμησες,
σκόρπιες, χώριες μιὰ ἀπ’ την ἄλλη,
ψάχνω καὶ σᾶς βρίσκω ἀπόρριχτες
σὰν κοχύλια στ’ ἀκρογιάλι.
/
Γεώργιος Δροσίνης, Κοχύλια, Φευγάτα Χελιδόνια, 1936
