ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΑΡΘΡΑ

Δεν βρέθηκαν άρθρα

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Ακολουθήστε μας:
12 November, 2024
ΚεντρικήΚΡΙΤΙΚΕΣΚριτική παρουσίαση του δίσκου “Tora Collective”του Πέτρου Κλαμπάνη 

Κριτική παρουσίαση του δίσκου “Tora Collective”του Πέτρου Κλαμπάνη 

της Ευαγγελίας Χαλδαιάκη  Δρος  Ιστορικής Μουσικολογίας 

Ο μπασίστας, συνθέτης και παραγωγός, Πέτρος Κλαμπάνης κυκλοφόρησε τον δίσκο του “Tora Collective” τον Φεβρουάριο του 2023 από τις Enja/Yellowbird Records. Την παραγωγή του άλμπουμ μοιράζεται με τον Ziv Ravitz, ενώ η ηχογράφηση έγινε από τον Γιώργο Καριώτη στα Sierra Recording Studios στην Αθήνα και το mastering από τον Christoph Stickel. Ο δίσκος έχει λάβει ήδη αρκετή δημοσιότητα, αλλά και θετικά σχόλια από το μουσικό και μουσικοκριτικό κοινό, κυρίως της τζαζ διεθνούς σκηνής. Και κυρίως τιμήθηκε τον Μάιο του 2023 με το Βραβείο Καλύτερης Παραδοσιακής Εθνικής Μουσικής.

Τι είναι όμως η “Tora Collective”; Ο Πέτρος Κλαμπάνης επιθυμεί να μεταφέρει την ελληνική μουσική παράδοση στο επίκεντρο, το τώρα (“Tora”), της μουσικής σκηνής στην οποία κινείται, με ένα εγχείρημα συλλογικό (“Collective”) – εξ’ ου και ο τίτλος του άλμπουμ του. Ένας μουσικός που μεγάλωσε στην Ελλάδα, περιτριγυρισμένος από τις ανάλογες παραδόσεις της Μεσογείου και των Βαλκανίων, και κατέληξε στη Νέα Υόρκη να μελετάει και να ασχολείται με τη τζαζ μουσική, ενώ πλέον στις συνθέσεις και ερμηνείες του συνδυάζει πολλά μουσικά στοιχεία και είδη, από την κλασική μουσική μέχρι και την ποπ. Αναλόγως φανερώνεται και από τις διάφορες δισκογραφικές του εργασίες. Σήμερα μας παραδίδει το νέο του άλμπουμ επιχειρώντας να γεφυρώσει μουσικούς τρόπους, τόσο σε επίπεδο προσωπικό, όσο και σε επίπεδο συλλογικό, εφόσον πρόκειται για ένα δημιούργημα με δημόσιο χαρακτήρα.

Yiannis Bourgias

Δυο μουσικά είδη που έχουν ως βασικό στοιχείο τον αυτοσχεδιασμό, η ελληνική λαϊκή μουσική παράδοση και η τζαζ, συμπράττουν και παραδίδουν στα αυτιά μας ανάλογους ηχητικούς συνδυασμούς σε τροπικές αρμονίες. Ταυτόχρονα, η συνεργασία που καταλήγει στο συγκεκριμένο άλμπουμ φαίνεται ότι έχει ως αμφότερο σκοπό να δημιουργήσει ένα διάλογο μεταξύ μουσικών που πρεσβεύουν διάφορα και διαφορετικά μουσικά είδη, τόσο ελλαδικά με τις υποδιαιρέσεις αυτών, όσο και διεθνή. Έτσι, η φωνή της Αρετή Κετιμέ, ο ήχος από το ούτι και το λαούτο αλλά και η φωνή  του Θωμά Κωνσταντίνου, το κλαρίνο του Γιώργου Κωτσίνη και του Αλέξανδρου Αρκαδόπουλου, η τρομπέτα του Ανδρέα Πολυζωγόπουλου ενώνονται με τον ήχο του πιάνου του Kristjan Randalu, των ντραμς του Ziv Ravitz, της τρομπέτας του Sebastian Studnitzky, του καχόν της Laura Robles και φυσικά του κοντραμπάσου του Πέτρου Κλαμπάνη. 

Η “Tora Collective” προσφέρει νέες και καινοτόμες ερμηνείες σε πολύ χαρακτηριστικά ακούσματα από τη λαϊκή μουσική παράδοση της Ελλάδας και της Μικράς Ασίας, συγκεκριμένα στα τραγούδια «Ξεχωρίσματα» και «Οσμαντάκας» από την Ήπειρο, «Μήλο μου και μανταρίνι», «Χαρικλάκι» και «Μενεξέδες και ζουμπούλια» από τη Μικρά Ασία και την Κωνσταντινούπολη, «Συμπεθέρα» από την Ικαρία, «Έντεκα» από τη Μακεδονία. Στο ίδιο ύφος το άλμπουμ προσθέτει δυο νέες συνθέσεις στη διεθνή μουσικοθήκη, τις “Disoriented” και “South by Southeast”, αλλά και μια κλασική εισαγωγή σε στυλ ταξιμιού, δηλαδή οργανικού αυτοσχεδιασμού, η οποία έχει ονομαστεί “Tora”.

Η κριτική του διάσημου τζαζ περιοδικού Down Beat για το Tora Collective

Στο σύνολό του, δημιουργείται ένα αποτέλεσμα που μπορεί να αφουγκραστεί τόσο από αυτιά εξοικειωμένα με την ελληνική μουσική παράδοση, αλλά και από νέους μύστες αυτής. Οι ενορχηστρώσεις που δίνουν πνεύμα στο κάθε κομμάτι προσφέρουν πολλαπλές δυνατότητες στις αναγνώσεις τους. Ένα πιο έμπειρο ακροατήριο μπορεί να παρατηρήσει τις συνομιλίες των μουσικών οργάνων και των φωνών, ενώ την ίδια στιγμή ένα πιο ερασιτεχνικό ευφημεί τις ξεσηκωτικές μελωδίες της ελληνικής μουσικής παράδοσης, λυπηρές ή χαρμόσυνες. 

Εν γένει, οι νέες ερμηνείες τραγουδιών και οργανικών σκοπών της ελληνικής λαϊκής μουσικής παράδοσης μόνο θετικά μπορούν να αντιμετωπιστούν. Εξάλλου σε αυτό έγκειται και η ουσία αυτού του μουσικού είδους, το οποίο παραδίδεται από γενιά σε γενιά, ενσωματώνοντας κάθε φορά καινούργια στοιχεία και προσαρμοζόμενο σε σύγχρονες τάσεις. Και φυσικά δεν θα μπορούσε να υπάρξει καλύτερη επιλογή για το εξώφυλλο που σφραγίζει το άλμπουμ, το οποίο δημιουργεί παραλληλισμό τέτοιου είδους με το περιεχόμενό του. Ένα σεμεδάκι, από τα λεπτεπίλεπτα κεντήματα που χαρακτηρίζουν τα εργόχειρα της ελληνικής παράδοσης, το οποίο δεν είναι τίποτα άλλο από ένα απλό λευκό νήμα, που συνδέεται σε κόμπους με ένα βελονάκι και αποδίδει περίτεχνα σχέδια. Σε μια αναδρομή, από τα χέρια της Αναστασίας Λιβέρη τη δεκαετία του 1950 καταλήγει σήμερα να φωτογραφίζεται από τον Γιάννη Μπουρνιά και να διαμορφώνεται στο σκέπασμα του άλμπουμ από τη Rédsky Design. 

Καλές ακροάσεις!

Μοιραστείτε