του Σταμάτη Μαμούτου
Πριν από λίγο καιρό πραγματοποιήθηκε με επιτυχία και το φετινό Athens Irish Festival στο πάρκο της Λαμπηδόνας του Βύρωνα. Ήταν ένα τριήμερο φεστιβάλ που διοργανώθηκε από τα παιδιά του συλλόγου φίλων ιρλανδικού πολιτισμού. Το τριήμερο περιελάμβανε πλούσιο πρόγραμμα. Όμως, δυστυχώς, οι ανάγκες της εργασίας μου, οι τελευταίες διορθώσεις της διδακτορικής μου διατριβής και η ταυτόχρονη οργάνωση του 1ου Μεσαιωνικού Φεστιβάλ Ανδραβίδας δεν μου άφησαν τον απαιτούμενο ελεύθερο χρόνο ώστε να παρακολουθήσω και τις τρεις μέρες του ιρλανδικού φεστιβάλ. Αρκέστηκα έτσι στην μία. Έδωσα, λοιπόν, το παρών στην δεύτερη μέρα του.
Η χωροταξική δομή του πάρκου της Λαμπηδόνας παρείχε την ευκαιρία στους διοργανωτές να παρουσιάσουν τα συναυλιακά δρώμενα σε έναν χώρο που είχε μια αμφιθεατρική διάσταση ενώ η καντίνα, που θυμίζει παραδοσιακό οικισμό της ηπειρωτικής Ελλάδας και στην οποία πωλούνταν ψητά εδέσματα και κρύα μπίρα, ήταν ακριβώς δίπλα. Έτσι οι περισσότεροι παρευρισκόμενοι στο φεστιβάλ ήταν κοντά σε έναν χώρο που είχε καλή οπτική στην σκηνή των δρώμενων και άμεση πρόσβαση στην καντίνα.
Από την άλλη ήταν λίγο απομακρυσμένα τα τραπεζάκια των εκθετών. Ο χώρος προϋπέθετε αυτή την απόσταση γιατί ανάμεσα στον χώρο των συναυλιών και στα τραπέζια των εκθετών υπήρχε ο κεντρικός διάδρομος του πάρκου. Ωστόσο η ενσωμάτωση των εκθεμάτων στο φυσικό περιβάλλον του πάρκου ήταν οργανική. Το πράσινο του πάρκου απορροφούσε ιδανικά το πράσινο των ιρλανδικών αποχρώσεων που είχαν αρκετά εκθέματα.
Παραβρέθηκα στο φεστιβάλ την ημέρα κατά την οποία εμφανίστηκαν τα μουσικά συγκροτήματα The Chained Magpie, Solastas και το σχήμα ιρλανδικής παραδοσιακής μουσικής των Aidan Connoly, Pardaic Keane, Fergus McGorman και Cliodhna Begley. Την ίδια μέρα τραγούδησε και η χορωδία Curfa Gaelic Nordic Quir.
Όταν έφτασα στο πάρκο της Λαμπηδόνας επισκέφθηκα αρχικά τον χώρο των εκθετών με αποτέλεσμα, όταν ανέβηκα στο σημείο των συναυλιών, να προλάβω μόνο τα τελευταία δύο τραγούδια των The Chained Magpie. Μπορεί να τους άκουσα λίγο αλλά ήταν αρκετό για να διαπιστώσω ότι πρόκειται για ένα εξαιρετικό σχήμα με πολύ δεμένο και γεμάτο folk ήχο που αναμιγνύει ευρωπαϊκές και αμερικανικές επιρροές. Λυπήθηκα πραγματικά που δεν πρόλαβα να ακούσω κάτι περισσότερο από το set list αυτού του πολύ καλού συγκροτήματος. Ελπίζω ότι θα το κάνω στην επόμενη εμφάνισή τους.
Οι Chained Magpie στο Athens Irish Festival 2023
Όσον αφορά τους εκθέτες υπήρχαν εικαστικοί και δημιουργοί με ενδιαφέρουσες δουλειές. Ανάμεσα στους εκθέτες μπορούσε κανείς να συναντήσει ζωγράφους, δημιουργούς κοσμημάτων, σχεδιαστές χειροποίητων χαρτών της Ιρλανδίας και αυτοκόλλητων, κατασκευαστές αρωματικών κεριών, ακόμη και δημιουργούς πλεκτών διακοσμητικών και μάλλινων επιτραπέζιων παιχνιδιών.
Όταν ολοκλήρωσα την περιήγηση ανάμεσα στα τραπέζια των εκθετών επέστρεψα στον κύριο χώρο των εκδηλώσεων. Ο κόσμος γινόταν συνεχώς περισσότερος. Μόλις το χορωδιακό σχήμα Curfá Gaelic Nordic Choir εμφανίστηκε στην σκηνή υπό την καθοδήγηση της μαέστρου Λαμπρινής Γιώτη πρέπει να είχαν συγκεντρωθεί περισσότερα από τριακόσια άτομα στους χώρους του φεστιβάλ. Οι Curfá Gaelic Nordic Choir τραγούδησαν περίπου ένα ημίωρο και παρέδωσαν την σκυτάλη στους εκπληκτικούς Solastas.
Ήταν η πρώτη φορά που έβλεπα το εξαιρετικό αυτό fοlk σχήμα ζωντανά. Δεν υπάρχουν πολλά να ειπωθούν για την απόδοσή τους. Ήταν απλά υπέροχοι. Παραδοσιακά ιρλανδικά και σκωτσέζικα τραγούδια, μπαλάντες που θύμιζαν τους Jethro Tull, κοντολογίς μουσική μαγεία καθοδηγούμενη μαεστρικά από την εκπληκτική φωνή της Λαμπρινής Γιώτη. Ο ασφυκτικά γεμάτος χώρος της Λαμπηδόνας είχε σηκωθεί στο πόδι. Παιδιά χόρευαν στους ρυθμούς των Solastas κι εγώ έσπευσα να ρωτήσω την μια εκ των διοργανωτών (την αγαπητή Άννα) λεπτομέρειες για το συγκεκριμένο συγκρότημα. Η απόφαση να τους προτείνω να παίξουν στο Μεσαιωνικό Φεστιβάλ της Ανδραβίδα είχε ήδη ληφθεί.
Όταν οι Solastas ολοκλήρωσαν το set τους είχα την αίσθηση ότι οι θεατές είχαμε απογειωθεί από τα στενά όρια του πεπερασμένου εμπειρικού βίου. Τουλάχιστον σε ό,τι με αφορούσε τα αισθητηριακά μου αντανακλαστικά που υποδέχονταν τους μουσικούς ήχους είχαν οξυνθεί σε τέτοιο βαθμό ώστε να θεωρήσω ότι δεν είχε νόημα να δω ή να ακούσω τίποτε άλλο. Κι όμως, τώρα θα βγουν οι Ιρλανδοί μου είπε η Άννα, ενημερώνοντάς με ότι η βραδιά θα έκλεινε με συναυλία των Aidan Connoly, Pardaic Keane, Fergus McGorman και Cliodhna Begley, που είχαν ταξιδέψει από την Ιρλανδία για τις ανάγκες του Φεστιβάλ.
Οι Ιρλανδοί μουσικοί έπαιξαν παραδοσιακά τραγούδια της πατρίδας τους και οι θεατές άρχισαν να χορεύουν σε κελτικούς ρυθμούς. Μολονότι η σκηνική παρουσία των τεσσάρων μουσικών εξέφραζε περισσότερο ένα στιβαρά ευγενικό και χαμηλών τόνων βρετανικό φλέγμα παρά την εικόνα του Κέλτη μυσταγωγού που έχει διαμορφωθεί στην φαντασία πολλών εξ ημών που μας αρέσει να ερευνούμε την παράδοση των κελτικών εθνών, η διάθεση των ακροατών ήταν στα ύψη και η ανταπόκριση των θεατών στην μουσική του ιρλανδικού συγκροτήματος ήταν διονυσιακά ελληνική.
Αυτό ήταν και το πρώτο άμεσο θετικό δείγμα που αποδείκνυε πόσο επιτυχημένο ήταν το Athens Irish Festival ως εκδήλωση. Τα πρόσωπα και η γλώσσα του σώματος των θεατών. Η χαλαρότητα, η χαρά, η θερινή ραστώνη και το ενδιαφέρον είχαν ενωθεί σε ένα μίγμα το οποίο εκδηλωνόταν αυθόρμητα γύρω μου. Ο κόσμος απολάμβανε αυτό που συνέβαινε. Περιβαλλόμουν από πρόσωπα ενδιαφέροντα, χαρούμενα και γεμάτα ενέργεια.
Χαμογελαστά πρόσωπα την πρωτη μέρα του AIF χορεύοντας με τους Iernis
Δυστυχώς για εμένα και ευτυχώς για τους υπόλοιπους θεατές το Athens Irish Festival είχε ακόμη δύο μέρες. Η έλλειψη χρόνου δεν μου επέτρεψε να παρακολουθήσω τα δρώμενα των υπολοίπων δύο ημερών και αντιλαμβάνομαι ότι έχασα την ευκαιρία να βιώσω δυο ακόμη υπέροχες καλοκαιρινές βραδιές. Επιφυλάσσομαι για την επόμενη διοργάνωση, πρώτα ο Θεός, να είμαστε όλοι καλά.
Aναδημοσίευση από την ιστοσελίδα της Φ.ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ
