Της Μαρίας Μαρκουλή, δημοσιογράφου
Ήταν τότε που ρωτούσα τα καλύτερα άλμπουμ όλων των εποχών και αν μέσα στα τρία (το πολύ πέντε) δεν έβαζες το Marquee Moon των Television του Tom Verlaine, τo ήξερα ότι δεν είχαμε κοινούς κώδικες. Καν κώδικες.
Με άλλα λόγια, κάτι δεν είχες καταλάβει από την όλη φάση της μουσικής. Κάπως σα να έλειπες την ώρα που έμπαινε στο σενάριο μέσα ο καταλύτης. Θα σου έλεγα περίπου και αυτό: σα να είχες βγει για τσιγάρο την ώρα που το σκηνικό μέσα έπαιρνε φωτιά. Τώρα που το ξανασκέφτομαι, να σου πω – δίκιο είχα.
Aυτό που ήταν οι Television και ο Tom Verlaine – και μετά αυτό που ήταν ο Tom Verlaine μόνος του – ήταν η αλήθεια του punk στο αντίθετο ρεύμα, η τέχνη του δημιουργού αγέρωχη.
Ήταν ένα διαστημόπλοιο σε τροχιά απρόβλεπτη, κάψουλα εκρηκτικής ποίησης.
Τα λόγια των ποιητών ντυμένα με δερμάτινα σακάκια και σκισμένα τζιν, σερφάροντας στην κόψη της κιθάρας.
Στο CBGB (οι Television οι πρώτοι που έπαιξαν εκεί) και στη Νέα Υόρκη στον πυρετό του punk rock. Στο παίξε / γρήγορα/ δυνατά/ άτεχνα/ χύμα/ ο Verlaine σκάλιζε τις λεπτομέρειες, έδινε βάθος, εξερευνούσε τόπους και κρυψώνες. Ο κολλητός του, από το σχολείο ακόμη και για ένα φεγγάρι μαζί στην μπάντα, Richard Hell και οι Ramones, η Patti, οι Talking Heads, οι Blondie γύρω – και οι κεραίες του κόσμου τεντωμένες στο υπερ-πέραν του ροκ. Από τότε με τον Elvis είχε να γίνει τόσος θόρυβος.
Και ο Tom τότε και μετά στη συνέχεια, κιθάρα μοναδική, θεσπέσια, σκληρή ή αέρινη, περίπλοκη και σκέτη γλύκα, κελάηδισμα και επανάσταση.
Ποίηση και ψυχεδέλεια, από τους Γάλλους Συμβολιστές ως τους Αμερικανούς Beatniks. O κ. Verlaine (όχι ο Paul) o δικός μας, ψιλόλιγνος, απόμακρος λίγο, ή μάλλον όχι, πιο πολύ μυστηριώδης αγκαλιά με τους αλληγορικούς συχνά και μυστικιστικούς στίχους του, συνειρμικά και πάλι στο δρόμο και άλλο τόσο ξεκάθαρος και διάφανος σαν γυαλί που δεν κρύβει τίποτε από την αλήθεια.
Τον είχα δει στο Gagarin όταν είχε παίξει, μοναδική φορά στην Αθήνα.
Ήταν από τα πιο συγκινητικά και ηλεκτρισμένα live που είχα βρεθεί ποτέ.
Στην εκπομπή τις προάλλες που παίξαμε τους Καναδούς Alvvays, διαλέξαμε – τι άλλο θα διαλέγαμε!- το κομμάτι τους με τίτλο Tom Verlaine.
Τώρα, πρόσφατα η Patti Smith σε ένα από τα βιντεάκια της που φτάνουν στο inbox μου, έλεγε πως ο πρώτος που της τηλεφώνησε για καλή χρονιά ήταν ο φίλος της ο Tom.
Λίγες μέρες αργότερα, προχτές, η κόρη της Patti, η Jesse Paris Smith μας είπε τα άσχημα νέα.
Πηγή: mariamarkouli.com
