ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΑΡΘΡΑ
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Ακολουθήστε μας:
19 March, 2024
ΚεντρικήΜΟΥΣΙΚΗ“Είναι ενδιαφέρον τι μουσική γράφεις για μια ταινία με φουστανελάδες”. Συνέντευξη με τον συνθέτη της ταινίας “Έξοδος 1826” Κανάρη Κεραμάρη

“Είναι ενδιαφέρον τι μουσική γράφεις για μια ταινία με φουστανελάδες”. Συνέντευξη με τον συνθέτη της ταινίας “Έξοδος 1826” Κανάρη Κεραμάρη

Βγήκε στις 25 Ιανουαρίου στις αθηναϊκές αίθουσες η «Έξοδος 1826» του Βασίλη Τσιτάρα για τα παιδιά της Σαμαρίνας.  Πρόκειται για την πρώτη επική ταινία μετά από 40 χρόνια και μια ταινία που βασίστηκε στην ιδιωτική πρωτοβουλία, η οποία θα προβάλλεται από πόλη σε πόλη. Εμείς παραβρεθήκαμε στην πρεμιέρα της ταινίας και πήραμε συνέντευξη από τον συνθέτη της ταινίας Κανάρη Κεραμάρη με αφορμή ένα CD που θα κυκλοφορήσει πρίν την πρεμιέρα της Θεσσαλονίκης στις 23 Φεβρουαρίου

Συνέντευξη στον Γιώργο Πισσαλίδη

Κύριε Κεραμάρη πως ξεκινήσατε να ασχολείστε με την μουσική;

Καταρχάς κατάγομαι από την Αλεξανδρούπολη, όπου έβγαλα όλο το δημοτικό. Στα 9 με 10 ξεκίνησα δύο χρόνια αρμόνιο και συνέχισα μετά  πιάνο μέχρι που ολοκλήρωσα τις σπουδές στο πιάνο. Αργότερα λόγω επαγγέλματος του πατέρα μου, ο οποίος ήταν στρατιωτικός, αναγκασθήκαμε σε μετάθεση, βρέθηκα στην Κω. Στην Κω είχα την τύχη να έχω δάσκαλο τον Νίκο τον Βασιλείου, τον γνωστό σήμερα μαέστρο της Λυρικής Σκηνής, που ουσιαστικά ήταν αυτός που με ενέπνευσε και έγινα επαγγελματίας μουσικός. Αργότερα καταλήξαμε Θεσσαλονίκη, προκειμένου να σπουδάσουμε και συνέχισα με σπουδές στην μουσικολογία, την σύνθεση στο Κρατικό Ωδείο θεωρητικά και πιάνο.

Εγώ δήλωσα και σπουδές πάνω στην σύνθεση για βίντεο και εικόνα στο Πανεπιστήμιο Κίνγκστον του Λονδίνου. Υπήρχαν πάρα πολλά σεμινάρια εκεί ακόμα και για μουσική για τον κινηματογράφο. Ενώ αργότερα έκανα πολλά σεμινάρια με τον Νίκο Κηπουργό.

Με τον Βασίλη Τσικάρα, τον σκηνοθέτη της “Εξόδου 1826” πως συναντηθήκατε αρχικά;

Με τον Βασίλη τον Τσικάρα είχαμε συναντηθεί σε μια πιθανή συνεργασία σε ένα θεατρικό, το οποίο το κινούσε η σεναριογραφος. Το θεατρικό δεν προχωρησε όπως θα μπορούσε, αλλά έμεινε η συνεργασία μας με τον Τσικάρα. Ο οποίος, όπως μου είπε αργότερα με γνώρισε μέσα από μουσικές για ένα ντοκυμανταίρ μέ θέμα τον ποιητή της Θεσσαλονίκης, Τόλη Νικηφόρου και που έφτιαξε ο Φώτης Συμεωνίδης και προβλήθηκε στο Φεστιβάλ Ντοκυμαντέρ Θεσσαλονίκης

Όταν βρεθήκατε για την μουσική του “Έξοδος 1826” , σας έδωσε κατευθύνσεις ή σας άφησε ελεύθερο;

Μου είπε λίγα λόγια για την ταινία, μου είπε πάνω κάτω ποιοί θα είναι οι συντελεστές της ταινίας, μου είπε ότι συμμετέχουν σημαντικοί άνθρωποι. Μου έστειλε το σενάριο άμεσα και μου είπε λίγα λόγια για την πλοκή προφορικά. Παρόλο που ο Βασίλης ήθελε να γράφω μουσικές ήδη από το σενάριο., εγώ δεν το θεώρησα σκόπιμο αυτό, γιατί θεωρώ πολύ σημαντικό και πολλοι συνθέτες το θεωρούν σημαντικό, να δώ το πρώτο μονταρισμένο υλικό γιατί εγώ αυτό που κάνω είναι να “μυρίσω” τον ήχο της εικόνας για να το πώ ετσι. Ακόμα και το βλέμμα του ηθοποιού θα μου βγάλει συγκεκριμένους ήχους. Ακόμα και αν λέγαμε να γυρίσουμε την ίδια ταινία με τον ίδιο τρόπο και άλλους ηθοποιούς, θα είχαμε διαφορετική μουσική.  

Πείτε μου για τα βασικά θέματα που υπάρχουν στην ταινία

Aν δεχθούμε ότι η ταινία έχει δύο ενότητες: στην πρώτη ενότητα επειδή διαπραγματεύεται όλη αυτήν την πορεία, την κούραση, το ατελείωτο περπάτημα μέσα στο βουνό και την αγωνία μην και συναντήσουν τους Τούρκους, υπάρχει το μουσικό θέμα του βαδίσματος (του marching) το οποίο είναι αυτό το επαναλαμβανόμενο με τα έγχορδα μαζί με το καβάλι, το οποίο είναι όποτε είναι μια επανακίνηση και ξαναξεκινάνε και ξεπερνάνε τα εμπόδια και δείχνει αυτό το αέναο, να μη το πώ περπάτημα.

Στο άλλο μισό εμφανίζεται για πρώτη φορά το μουσικό θέμα και έχει αυτήν την αίσθηση του «Πάμε, θα τα δώσουμε όλα και θα τα καταφέρουμε» Είναι δύο θέματα που έχουν μια αίσθηση του προχωράμε μπροστά αλλά με διαφορετική χροιά το καθένα.

Να πούμε για το τι όργανα χρησιμοποιήσατε σε κάθε μουσικό θέμα;

Κατ’ αρχάς πέρα από τα δύο βασικά θέματα, υπάρχει το λεγόμενο θηλυκό θέμα. Είναι το θέμα όταν η γυναίκα του αρχηγού (σ.σ του Μίχου Φλώρου) που χαιρετά τον άνδρα της και που πονάει ουσιαστικά γιατί υπάρχει ήδη η αίσθηση ότι ίσως ο άνδρας της δεν θα γυρίσει πίσω .Εκεί πέρα μου βγήκε το σπαρακτικό, δραματικό θέμα, το οποίο χρησιμοποιείται κάθε φορά που βλέπουμε τους άνδρες να αναπολούνε και να σκέφτονται τις οικογένειες τους. Δηλαδή είναι αυτό το θέμα που υπάρχει και μια παραλλαγή του θέματος που το ονόμασα Family and Love, αφιερωμένο στην οικογένεια. Υπάρχουν δύο θηλυκά θέματα, που είναι ευαίσθητα θέματα που έχουν να κάνουν με το συναίσθημα, έχουν να κάνουν με την νοσταλγία και την αγάπη προς το σπίτι και την οικογένεια.

Οι τίτλοι των σχετικών θεμάτων στο CD που θα κυκλοφορήσει ποιοι είναι;

Ας πούμε το σπαρακτικό θέμα, που έχει αυτήν την θλίψη που έχουν οι ήρωες το έχω ονομάσει «Drama Theme”. Υπάρχει άλλο ένα θέμα που το ονόμασα «Meeting the Family» δηλαδή συναντώντας την οικογένεια. Αυτό ακούγεται στην αρχή της ταινίας, φεύγει ο αρχηγός των Βλάχων και χαιρετάει ένα- ένα τα μέλη της οικογένειας, τα παιδιά του, την γυναίκα του και εκεί ακούγεται σαν υπόκρουση. Αυτό το θέμα αργότερα χρησιμοποιείται  στις φωτιές της μάχης, όπου ακούγεται πιο δυνατά, όπου φαίνεται ο Λεωνίδας Κακούρης που υποδύεται τον υπαρχηγό να αναπολεί την οικογένεια του και την γυναίκα του που περιμένει παιδί. Υπάρχουν τα δύο αυτά θηλυκά θέματα. Νομίζω ότι το ενδιαφέρον που αφορά την μουσική της ταινίας είναι τι μουσική γράφεις και τι όργανα χρησιμοποιείς για μια ταινία που δείχνει  φουστανελάδες. Οι ήρωες δηλαδή φορούν φουστανέλες και είναι εκείνη την εποχή. Μιλάμε 1826 επί Τουρκοκρατίας και  βάζεις στο μυαλό σου το Χόλλυγουντ, πως αντιμετωπίζουν τις  ιστορικές ταινίες οι μεγάλοι συνθέτες του Χόλλυγουντ, αλλά και του Ευρωπαϊκού κινηματογράφου. Από την άλλη έχεις μια πολύ συγκεκριμένη ταινία όπου ακούς ελληνικά και όχι αγγλικά, ενώ ακούμε μία ελληνική διάλεκτο, τα βλάχικα και αυτό έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον  γιατί αν γυρίζαμε την ίδια ταινία, με τον ίδιο τρόπο αλλά στα αγγλικά, θα είχαμε διαφορετική μουσική. Δηλαδή η γλώσσα σε οδηγεί σε συγκεκριμένες επιλογές.

Εγώ λοιπόν κατέληξα ότι πρέπει να υπάρχουν δύο παραδοσιακά όργανα, τα οποία μας πηγαίνουν σε εκείνη την εποχή και σε εκείνη τον τόπο. Το ένα είναι το καβάλι, το οποίο είναι μια μεγάλη φλογέρα και το άλλο όργανο, το οποίο είναι ένα φανταστικό όργανο και δεν το ξέρει ο πολύς ο κόσμος είναι το γυαλί ταμπούρ.

Αυτό τι είναι;

Αυτό είναι ουσιαστικά μια μεγάλη λύρα, που όταν παίζεται είναι σαν μια λύρα- τσέλλο. Είναι σαν ένα ασιάτικο τσέλο, το οποίο είναι δίχως τάστα, ότι μπορεί να βγάλει αυτήν την αίσθηση του αμανέ με μικροδιαστήματα , που συναντάς στην Βυζαντινή μουσική  και στην παραδοσιακή μουσική. Είχα την τύχη να γνωρίσω αυτό το όργανο από μουσικές του Νίκου Κηπουργού και προέκυψε να μάθω στην πορεία, ότι ένας καλός μου φίλος ο Γιώργος Πολυχρονιάδης εκτός από κοντραμπάσο στην Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης, έπαιζε αυτό το όργανο. Οπότε τα χρησιμοποίησα ως σόλο όργανα. Πρώτα υπάρχει το ηχόχρωμα, ακούμε καβάλι, ακούμε γυαλί ταμπούρ και αντί για τύμπανα ακούμε νταούλια και ταυτόχρονα συνδυάζεται με ένα δυτικότροπο χρήσης των εγχόρδων.

Τα έγχορδα πως τα χρησιμοποιείς; Δεν ήθελες η μουσική να ακούγεται σαν σε μια ιστορική ταινία του κλασσικού ελληνικού κινηματογράφου;  Ήθελες να ακούγεται σαν σημερινή;

Τα έγχορδα πρέπει να έχουν ένα διακριτικό ρόλο, να μην παραπέμπουν σε κάτι άλλο, που έχει δημιουργηθεί στο παρελθόν, όπως οι μουσικές του Τζων Γουίλλιαμς. Είναι δυτικότροπος ο τρόπος χρήσης, δηλαδή υπάρχουν οι συγχορδίες οι κλασσικές. Όμως η μουσική είναι κατά βάση τροπική. Το μόνο θέμα που θα λέγαμε πιο «Χολλυγουντιανό» είναι το τελευταίο επικό θέμα, με την σκηνή με την κορύφωση με τα drones Σκάει η εικόνα και σκάει η μουσική.  

Ποιοι είναι οι μουσικοί που παίζουν στο σάουντρακ της ταινίας;

Εγώ οφείλω να τους αναφέρω γιατί παίζουν σημαντικό ρόλο. Πρώτο βιολί παίζει ο Όμηρος Γιαβρούμης. Δεύτερο βιολί παίζει ο Νίκος Τσανακάς. Βιόλα παίζει ο Δημήτρης Δελφινόπουλος.  Βιολοντσέλο παίζει η Στέλλα Τέμπρελη. Κοντραμπάσο και γυαλί ταμπούρ παίζει ο Γιώργος Πολυχρονιάδης. Καβάλι παίζει η Σταυρούλα Τρυφιάτη. Ούτι/ λαούτο παίζει ο Γιώργος Καλαμάκης. Παραδοσιακά κρουστά παίζει ο Στάθης Παρασκευόπουλος. Τρομπέτα παίζει ο  Τάκης Ταταρόγλου. Τρομπόνι παίζει ο Δημήτρης Ματζίρης. Πιάνο παίζω εγώ, ο Κανάρης Κεραμάρης. Ενώ το τραγούδι «Μίλα μου» που ακούγεται στην ταινία ερμηνεύει η Σοφία Αβραμίδου.

Ουσιαστικά αυτό ήταν για μεγάλη ορχήστρα. Κάποια στιγμή μέσα στην ταινία χρειαζόμασταν μεγάλη ορχήστρα. Χρήματα για να έχουμε μια μεγάλη ορχήστρα όπως η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών η της Πράγας που παίζει μουσικές του Χόλλυγουντ δεν μπορούσαμε να έχουμε. Αυτό που κάναμε με τον ηχολήπτη και συνεργάτη τον Κώστα Κόντο ήταν ότι το κουαρτέτο εγχόρδων, το οποίο είναι η ψυχή στην αρμονία παίζει τις μελωδίες μιας συμφωνικής ορχήστρας. Άρα με τέσσερεις μουσικούς , πέντε μαζί με το κόντρα μπάσο μπήκαμε στο στούντιο., ηχογραφήσαμε τα κομμάτια επί τρεις φορές το ίδιο πράγμα. Άρα δώσαμε 3 μιξαρίσματα. Αμέσως οι 4 μουσικοί μας έγιναν 12. Άρα δώσαμε μια ορχήστρα δωματίου με τεχνητό τρόπο. Μετά που προσθέσαμε και τα virtual όργανα από τον υπολογιστή και τα μιξάραμε με τέτοιο τρόπο  ώστε τα φυσικά όργανα να δίνουν την ζωντάνια και τα τεχνητά όργανα να δίνουν τον όγκο και καταφέρνουν αυτό το αποτέλεσμα. Φυσικά τα σόλο όργανα, όπως η τρομπέτα, το καβάλι, το γυαλί ταμπούρ, ακούγονται πολύ καθαρά.

Το CD πότε κυκλοφορεί;

Το CD το δουλεύω εγώ μαζί με τον γραφίστα. Ήθελα να κάνω την παραγωγή. Πιθανόν να έχω και καμμιά χορηγία.  Ο στόχος είναι να είναι έτοιμο πριν την πρεμιέρα της Θεσσαλονίκης στις 23 Φεβρουαρίου..

Σας ευχαριστώ κύριε Κεραμάρη για την συνέντευξη

Και εγώ κύριε Πισσαλίδη.

Μοιραστείτε