Συνεχιζουμε την δημοσίευση της τελευταίας ομιλίας του Ρότζερ Σκρούτον που έδωσε στο Intercollegiate Studies Institute, ενα εμβληματικό φορέα διάδοσης Συντηρητικών απόψεων όπου βραβεύτηκε με το βραβείο του Υπερασπιστή του Δυτικού Πολιτισμού (το πρώτο μέρος εδώ), κάτι με το οποίο πλήρωσε στην καρριέρα του
Σε αυτό ο κορυφαίος εκλιπών φιλόσοφος του Παραδοσιοκρατικού Συντηρητισμού υπερασπίζεται τον Δυτικό Πολιτισμό από κατηγορείες για ότι στενότητα σκέψης, μισαλλοδοξία και επθέσεις από κάθε είδους ακτιβιστές του σήμερα
Ποιανού η μισαλλοδοξία ;
Ότι και να κάνουμε, πρέπει να αντεπιτεθούμε στην κατηγορία ότι με κάποιον τρόπο ο πολιτισμός μας είναι ρηχός, δογματικός μισαλλόδοξος και κλειστός. Δεν είναι έτσι. Και στο κάτω κάτω της γραφής με τι το συγκρίνετε; Να το συγκρίνουμε με τον Κινέζικο πολιτισμό; Είμαστε ρηχοί, μισαλλόδοξοι και κλειστοί όταν το τον τοποθετήσουμε δίπλα στην μεγάλη Κομφουκιανή παράδοση; Καθόλου. Μεγάλωσα, όπως και πολλοί άλλοι με ένα ενδιαφέρον για τον Κινέζικο πολιτισμό. Διαβάσαμε τις Ωδές του Κομφούκιου σε μετάφραση του Έζρα Πάουντ. Όλoι μας ερωτευθήκαμε το “Τραγούδι της Γης” του Μάλερ, μία από τις μεγαλύτερες μελοποιήσεις Κινέζικης μουσικής που υπήρξαν ποτέ, σίγουρα μεγαλύτερο από ότι έχω ακούσει στην Κινέζικη μουσική. Και να μαστε εδώ.
Υπάρχει μια μισαλλόδοξη παρατήρηση.
Αλλά ας το αναγνωρίσουμε ότι δεν είναι καθόλου μισαλλοδοξία. Είναι μια απόδειξη της ανοικτόμυαλιάς και της γενναιοδωρίας της κουλτούρας μας ότι ένας συνθέτης, όπως ο Μάλερ θα μπορούσε να επεκτείνει τις ρομαντικές Βιεννέζικες αισθήσεις προς την κατεύθυνση αυτών των μοναχικών που τα έντυσε με τόσο όμορφη μουσική Αφήνοντας μας στο τελους του τελευταίου από αυτά με αυτήν την εκπληκτική συγχορδία, η οποία όπως έχει πει ο Μπέντζαμιν Μπρίττεν μένει τυπωμένη στον αέρα.
Γιατί τώρα εμείς αναγκαζόμαστε να πάρουμε μια αμυντική στάση, όταν είναι τόσο ξεκάθαρο σε όποιον ξέρει κάτι για αυτό ότι αυτό που αποκαλουμε Δυτικό πολιτισμό ειναι ότι άλλο όνομα για τον πολιτισμό και για όλα τα επιτεύγματα που οι νέοι άνθρωποι χρειάζεται να ξέρουν και αν είναι δυνατόν να τα αποκτήσουν. Μου μοιάζει ότι το πρόβλημα εκτείνεται κατά μεγάλο μέρος από την εισβολή στον ακαδημαϊκό κόσμο και τον κοσμο των διανοουμένων, από ομάδες ακτιβιστών, οι οποίες δεν νοιάζονται να μάθουν αρκετά, ώστε να ξέρουν τι είναι αυτό στο οποίο εναντιώνονται, αλλά παρόλα αυτά καθορίζουν την στάση τους σύμφωνα με όρους της πολιτικής τους ατζέντας. Αυτές οι πολιτικές ατζέντες έχουν να κάνουν με το ότι ανήκουν όλες σε μια ομάδα σωτηρίας: σώζουμε τον εαυτό μας γιατί πιστεύουμε τα σωστά πράγματα και κοιτάμε παντου για αυτές τις δηλητηριώδεις παρουσίες οι οποίες προσπαθούν να μας αποκλείσουν από το να κατέχουμε την σωστή μας κληρονομιά.
Και όλοι αυτοί οι σκοποί για τους οποίους μάχονται, διαλέγονται εξ’αιτίας αυτών των λόγων. Είναι οι σκοποί ανθρώπων που θέλουν να νοιώθουν, ότι η υπάρχουσα τάξη πραγμάτων τους αποκλείει και έτσι αυτοί δικαιολογούνται στο να ανατρέψουν αυτήν τάξη για να δώσουν στον εαυτό τους μια θέση στην κορυφή της. Για να είναι στην κορυφή, τότε θα την αναδιατάξουν ώστε να το εξαγνίσουν από όλες τις παλιές και διαφθορές επιρροές οι οποίες για μεγάλο διάστημα υπήρξαν αναγκαία κατάσταση.
Νομίζω ότι αυτή η πολιτική εισβολή του πολιτικού ακτιβισμού στα πανεπιστήμια και τις ανθρωπιστικές σπουδές και σε όλα αυτά τα κανάλια πολιτισμού είναι μία από τις μεγάλες καταστροφές της εποχής μας.
Αλλά αυτό δεν έπρεπε να συμβεί. Δεν χρειάζεται να ακούσουμε αυτούς τους ανθρώπους. Δεν χρειάζεται να μπλέξουμε σε αυτές τις δίκες-παρωδίες, τις δηλώσεις μετανοίας η τους τρόπους με τους οποίους οι άνθρωποι έχουν έχουν κυνηγηθεί σαν μάγισσες και έχουν εξοβεληθεί από την κοινότητα. Eξαιτίας και μόνο του γεγονότος ότι συμμετέχουμε σε όλο αυτό, που αυτοί οι ακτιβιστές έχουν επιτυχία. Δεν πρέπει να πάρουμε μέρος. Είναι πολύ πιθανόν να κάνουμε πίσω και ακόμα να γελάσουμε με μερικά από τα πράγματα που λέγονται.
Αν δείτε όλη αυτήν την τρέλλα του έμφυλου ακτιβισμού και ότου καθ’εξής, μεγάλο μέρος του είναι καθαρή σύγχυση και σύγχυση από την οποία οι άνθρωποι θέλουν να σωθούν. Παραμείντε ήρεμοι και πείτε: Υπάρχουν και άλλες απόψεις από τις δικές σας Μπορεί η άποψη σας να κάνει νόημα, αλλά δεν είναι η μόνη. Ας κάτσουμε κάτω και να την συζητήσουμε Ας την δούμε μέσα στο περιεχόμενο ολόληρου του πολιτισμού και προς τα που πάει.
Αν το κάνετε αυτο θα είναι αρκετό για να εκτονωσετε μεγάλο μέρος της έντασης που μας μολύνει.
Καιρός να κάνουμε κουράγιο
Και νοώθω ότι τώρα είναι ο καιρός, ειδικά μέσα από ινστιτούτα, όπως το ISI (Intercollegiate Studies Institute) να ξαναδώσουμε κουράγιο και πειθώ στους νέους ανθρωπους που γνωρίζουν ότι υπάρχει κάτι λάθος με το κυνήγι μαγισσών που ασκούν οι ακτιβστες στο παλιά διδακτέα ύλη. Εχει έρθει μου φαίνεται ο καιρός, για ανθρώπους σαν και μένα και την παλαιότερη γενιά των δασκάλων να πουν: Κοιτάξτε, έχετε ένα πολιτισμό και μια κληρονομιά, που σας βοηθούν να καταλάβετε αυτά τα πράγματα. Με το να ενδίνεις στον ακτιβισμό αυτού του είδους που αποκελείει ολόκληρες περιοχές της γνώσης, δεν θα σε κανει καλύτερο. Δεν σου φέρνει τα που πραγματικά χρειάζεσαι σε έναν κόσμο , στον οποίον θα προοδεύσεις.
Εκείνο που χρειάζεσαι να κάνεις είναι να συμμετάσχεις σε ένα διάλογο για εξεύρεση λύσης ,που ακριβώς αυτό είναι το νοημα του πολιτισμού. Προσπάθησε να καταλάβεις την ανθρώπινη κατάσταση σε όλη την πολυπλοκοτητα της. Και όταν οι άνθρωποι προσπαθούν να ριζοσπαστικοποιήσουν και να πολιτικοποιήσουν την διδακτέα ύλη και τι διδάσκεται και εκτιμάται στα πανεπιστήμια, δεν χρειάζεται να συμφωνήσεις μαζί τους. Μπορείς ακόμη και να γελασεις μαζί τους. Στην πραγματικότητα είναι νόμιμο ακόμα να γελάς με τους ανθρώπους στην χώρα μας και στον πολιτισμό μας. Στο κάτω κάτω της γραφής, η κωμωδία είναι ένα από τα δώρα του πολιτισμού. Και νομίζω εξαρτάται από εσάς να το εξασκήσετε .
Έτσι το συμπερασματικό μήνυμα μου είναι ότι δεν θα πρέπει να απελπιζόμαστε με τον Δυτικό πολιτισμό. Απλώς θα πρέπει να είμαστε προσεκτικοί στο να αναγνωρίσουμε ότι δεν μιλάμε για κάποιο ρηχό, μικρόμυαλο πράγμα που λέγεται Δυτικός. Μιλάμε για ένα ανοικτό, γενναιόδωρο και δημιουργικό πράγμα που λέγεται πολιτισμός.
