ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΑΡΘΡΑ

Δεν βρέθηκαν άρθρα

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Ακολουθήστε μας:
10 February, 2025
ΚεντρικήΙΣΤΟΡΙΑ - ΙΔΕΕΣ - ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣΟυίλλιαμ Μπάροουζ: Μπήτνικ, λιμπερτάριαν και οπαδός της οπλοκατοχής

Ουίλλιαμ Μπάροουζ: Μπήτνικ, λιμπερτάριαν και οπαδός της οπλοκατοχής

Έκλεισαν φέτος στις 2 Αυγούστου, 20 χρόνια από τον θάνατο του μπήτ συγγραφέα Ουίλλιαμ Μπάροουζ. Αν και το όνομα του έχει ταυτιστεί με την αντικουλτούρα, η αληθινή του ιδεολογία παραμένει άγνωστη. Για αυτό και εμείς διαλέξαμε να αναδημοσιεύσουμε ένα κείμενο (η καλύτερα απόσπασμα μεγαλύτερου άρθρου) από μια ιστοσελίδα αφιερωμένη στους μπήτνικς, που δεν διστάζει να πει την αλήθεια με το όνομα της. Γ.Π

του Ντέηβιντ Σ. Γουίλλις

Υπάρχουν πολλά πράγματα σχετικά με την Γενιά των Μπητ, τα οποίο καλύπτονται από ένα πέπλο σύγχυσης. Μερικές φορές προέρχεται από αυτό που θα ήθελαν να είναι η ίδια η Γενιά των Μπητ, οι αναγνώστες της και οι πανεπιστημιακοί μελετητές της. Άλλες φορές αναδύεται από την ομίχλη που υπάρχει ανάμεσα στους μύθους που δημιούργησαν οι ίδιοι οι μπήτς και στην πραγματικότητα τους. Παρόλα αυτά, η σύγχυση προέρχεται από το απλό γεγονός ότι οι πολιτικές απόψεις των τριών πιο διάσημων συγγραφέων της ήταν μάλλον πολύπλοκες και καμμιά απλοποίηση δεν μπορεί να μας αποσπάσει από το γεγονός. Ο Άλλεν Γκίνσμπεργκ ήταν το πρόσωπο της Αριστεράς στο μεγαλύτερο μέρος του 20ου αιώνα, αλλά παράλληλα ασκούσε κριτική σε μεγάλο μέρος της αριστεράς. Ο Τζακ Κέρουακ ήταν ο ήρωας της αριστεράς στην δεκαετία του 60, αλλά όσο αφορά τις προσωπικές του πολιτικές του απόψεις ήταν σκληροπυρηνικά δεξιός. Και ο Ουίλλιαμ Μπάρρουζ;  Λοιπόν οι ιδέες του που αφορούν την πολιτική, συμπεριλαμβάνουν ταξίδια στον χώρο και ιούς από λέξεις .

Ο Τζακ Κέρουακ και ο Ουίλλιαμ Μπαροουζ φωτογραφημένοι από τον Άλλεν Γκίσμπεργκ

Μερικές φορές ο Μπάροουζ περιγράφεται ως λιμπερτάριαν (φιλελεύθερος) λόγω της θέσης του ανάμεσα στα δύο πολιτικά άκρα και τα δικά του άκρα. Απεχθανόταν την επέμβαση του κρατους, αγαπούσε τα όπλα και, όπως και ο Γκίνσμπεργκ, πίστευε στην ελευθερία του λόγου αλλά και πολλές άλλες ελευθερίες. Ακόμα, ο Μπάρρουζ ανήκε στο στρατόπεδο του Κέρουακ στο ότι ήταν σπάνια πολιτικά ενεργός. Μιλούσε για πολιτική, αλλά πέρα από το να καλύψει το Συνέδριο των Δημοκρατικών το 1968, ήταν μακριά από τις μάζες που διαμαρτυρόταν και τραγουδούσαν εν είδει ύμνων. Όταν ένοιωθε ότι η πολιτική απειλούσαν την δική του αίσθηση ελευθερίας, απλώς μετακινόταν σε ένα άλλο μέρος, εκεί που δεν μπορούσε να τον αγγίξει το πολιτικό σύστημα.

Έμοιαζε επίσης να μοιράζεται την άποψη του Κέρουακ για τον καλλιτέχνη ως προγεννήτορα της πολιτικής αλλαγής. “Στο μυαλό μου, οι καλλιτέχνες είναι οι αληθινοί αρχιτέκτονες της αλλαγής και όχι οι πολιτικοί νομοθέτες που εφαρμόζουν  την αλλαγή μετά από όταν αυτή συμβεί”. Ναι αλλά τι είδους αλλαγή ήθελε; Ο Μπάρρουζ ήταν διασημος για το ενδιαφέρον του για συστήματα ελέγχου και και μέσω των μυθιστορημάτων του εξερευνά διάφορες ιδέες και εικόνες των συστημάτων ελέγχου και των μηχανισμών εξουσίας τους. Όπως και ο Κέρουακ , αισθανόταν ότι η εξουσία είναι στα χέρια του καλλιτέχνη και όχι του πολιτικού, και διαφωνούσε με την ιδέα του Γκίνσμπεργκ περί αλλαγής, ότι η αλλαγή θα μπορούσε να έρθει ειρηνικά μέσα από το σύστημα μεσω της πολιτικής συζήτησης.

“Mετά από ένα μακελιό από το όπλο ενός μανιακού, προσπαθούν να πάρουν τα όπλα από αυτούς
που δεν το έκαναν. Με τίποτα στον κόσμο δεν θα ήθελα να ζώ σε μια κοινωνία όπου οι μόνοι άνθρωποι
που θα επιτρέπεται να έχουν όπλα θα είναι η αστυνομία και ο στρατός.

Στην δεκαετία του ’40, ο Μπάρροουζ αρεσκόταν στο να χρησιμοποιεί τον όρο “φακτουαλισμός” (“factualist”) για να περιγράψει τις πολιτικές του πεποιθήσεις  και τις απόψεις του για τον ευρύτερο κόσμο. Απέρριπτε τον μυστικισμό και την δεισιδαιμονία των άλλων ενώ ουσιαστικά δήλωνε ότι ενδιαφερόταν μόνο για τα γεγονότα – ήτοι εμπιστευόταν μόνο τις δικές του εμπειρίες. Εβλεπε τον φακτουαλισμό (γεγονοτισμό) ως το μέσο να διαλύσει αυτό που αντιλαμβανόταν ως ο στραγγαλισμός που επέβαλε η γλώσσα στους ανθρώπους και να απελευθερώσει τον εαυτό του και τους άλλους από αυτό που αντιλαμβανόταν ως τυραννία της προοδευτικής πολιτικής. Ο Ρόμπερτ Τζόνσον δήλωνε ότι για τον Μπάρρουζ, ο προοδευτισμός ήταν απλώς μια συνωμοσία για δημιουργηθεί κομφορμισμός – σε πολιτικό, οικονομικό και όπως δηλώνει στα γράμματα του προς τον Γκίνσμπεργκ – σεσεξουαλικό επίπεδο. Έτσι σε αντίθεση με τον Γκίνσμπεργκ και σε συμφωνία με τον Κέρουακ της ύστερης περιόδου, ο Μπάροουζ  τοποθετούσε τον προοδευτισμό στο ίδιο τσουβάλι με τους μηχανισμούς ελέγχου. Οι επιστολές του στα τέλη της δεκαετίας του 40 και των αρχών της δεκαετίας του ’50 βρίθουν από ιερεμιάδες ενάντια στους προοδευτικούς.

“Έχετε προσέξει ότι ότι όλοι αυτοί οι προοδευτικοί θα δείξουν τους κυνόδοντες τους, όταν σκεφτούν ότι μπορεί κάνουν κάτι χωρίς να τιμωρηθούν; Όλοι οι προοδευτικοί είναι αδύναμοι και ως αδύναμοι αρέσκονται στο να καταδικάζουν, να είναι κακοί και ανούσιοι”.

Πάττι Σμίθ και Ουίλλιαμ Μπάροουζ. Φωτο: Robert Mapplethorne

Όπως τόσοι λιμπερτάριανς (φιλελεύθεροι) οι πολιτικές απόψεις του Μπάροουζ φαίνεται να πηγάζουν από το αίσθημα ότι η κυβέρνηση εισβάλλει όλο και περισσότερο στην ζωή του και αυτός ήθελε ελευθερία και όσο αφορά τους άλλους δεν έδινε δεκάρα. Στις Ηνωμένες Πολιτείες ήταν συνεχώς σε μπελάδες με τον νόμο και έτσι μετακόμισε σε ένα αγρόκτημα στο Τέξας, όπου ένοιωθε σαν το άνθρωπο των συνόρων και όσο πιο μακριά από τον Νόμο. Παρόλα αυτά, και εδώ δεν ένοιωθε ότι ήταν ελεύθερος και καλόβλεπε να φύγει στο εξωτερικό, δραπετεύοντας τελικά στο Μεξικό και μένοντας εκτώς των ΗΠΑ για δεκαετίες. Και όμως και στο Μεξικό της δεκαετίας του ’50 συνέχιζε να διαμαρτύρεται για τους προοδευτικούς:

Ο άνθρωπος των συνόρων συρρικνώθηκε και έγινε ένας κακόψυχος, παρεμβατικός, προοδευτικός γραφειοκράτης. Μεταξύ μας, ο Άλλεν (Γκίνσμπεργκ) έχει διαφθαρεί ανεπανόρθωτα από αυτούς προοδευτικούς ψυχιάτρους. Λέει ότι θέλει να γίνει εργατοπατέρας!!! Του έγραψα τι πιστεύω για τους εργατοπατέρες, τα συνδικάτα και τους προοδευτικούς… Έχεις προσέξει ότι όλοι αυτοί οι καταπιεστικοί, παρεμβατικοί νόμοι (ο νόμος ενάντια στην οπλοκατοχή, ο νόμος ενάντια στο σεξ ) στηρίζονται συνήθως δυνατά από τον “προοδευτικό” τύπο; Η λέξη προοδευτικός έχει καταντήσει να σημαίνει την πιο καταραμένη τυραννία, μια κλαψιάρικη, δειλή και ανειλικρινή τυραννία των γραφειοκρατών, των κοινωνικών λειτουργών, των ψυχιάτρων και των ηγετών των συνδικάτων” .

Το 1960 προειδοποιούσε τον Άλλεν Γκίνσμπεργκ, ο οποίος στην Νότια Αμερική περνούσε την πρώτη φάση της προσωπικής πολιτικοποίησης, ότι η πολιτική είναι μια “παγίδα”. Τότε το 1961 σ μια συνέντευξη με τον Γκίσμπεργκ και τον Γκρέγκορυ Κόρσο, εκανε την κάτωθι δήλωση, που φαίνεται να συλλαμβάνει τέλεια τις πολιτικές του απόψεις και με την οποία ο (σ.μ. συντηρητικός) Κέρουακ πιθανόν να συμφωνούσε:

“Πολιτικές συγκρούσεις είναι μόνο εκδηλώσεις της επιφάνειας των πραγμάτων. Να ασχολείσαι με επιφανειακές πολιτικές συγκρούσεις είναι σαν να κανεις το ίδιο λάθος με τον ταύρο στην αρένα, επιτίθεσαι στο κόκκινο πανί. Για αυτό τον λόγο υπάρχει η πολιτική, για να σου διδάξει το κόκκινο πανί. Όπως ο ταυρομάχος διδάσκει τον ταύρο, τον διδάσκει να ακολουθεί, να σέβεται το κόκκινο πανί.

Tα άπαντα του Ουίλλιαμ Μπάρροουζ

Τα μυθιστορήματα του Μπάροουζ είναι γεμάτα από ηρωικούς “φακτουαλιστές” και τραχείς ατομικιστές. Πάντα υπάρχει μια κυβέρνηση η μια οντότητα που μοιάζει με κυβέρνηση που ασκεί μια ισοπεδωτική επίδραση μέσω των μέσων ενός συστήματος ελέγχου και οι ήρωες που δεν υποτάσσονται στις παραπάνω δυνάμεις, αλλά διατηρούν την δικιά τους περιχαρακωμένη οπτική και επιβιώνουν μέσω της δικιάς τους δύναμης. Τότε μοιάζει ο αρχέτυπος λιμπερτάριαν (φιλελεύθερος).

Το 1984 τον ρωτήσαν:

Ε: Έχετε συμπάθεια στις φιλελεύθερες ιδέες; Υπάρχει κάτι που να σας έλκει στο Φιλελεύθερο Κόμμα (Libertarian Party);

Μπάρροουζ: Δεν ξέρω καν τι είναι αυτό.

Ε:  Πιστεύουν σε όσο είναι δυνατόν λιγότερους νόμους, ακόμα και όσο αφορά νόμους κτισίματος κτιρίων.

Μπάρροουζ: Αυτό φυσικά είναι αρκετά λογικό. Όσο λιγότερο νόμοι, τόσο το καλύτερο.

του Ντέηβιντ Σ. Γουίλλις

Πηγή: beatdom.com

Μοιραστείτε