Συνεχίζουμε με το δεύτερο μέρος της συνέντευξης με τον δημοσιογράφο Παναγιώτη Λιάκο, γνωστό για την οξυδέρκεια του, το χιούμορ και την αγάπη του για τους Κλασσικούς. Με αφορμή το χιουμοριστικό του μυθιστόρημα «Εμείς οι δύο», μια ερωτική σχέση με φόντο την μνημονιακή Ελλάδα, βρεθήκαμε να μιλάμε για την πολιτική ορθότητα και την αποδόμηση του κλασσικού ανδρικού προτύπου.
Title
Παναγιώτη, στο βιβλίο εκδηλώνεις την αγάπη και την προτίμηση σου σε κάποιους συγγραφείς. Όπως η αντιπαραβολή που κάνεις ανάμεσα στον Στήβεν Κίνγκ και τον Λάβκραφτ. Τι σημαίνει για σένα ο Λάβκραφτ;
Για μένα είναι μακράν ο προσφιλέστερος εκ των ξένων συγγραφέων. Μαζί με τον Έντγκαρ Άλλαν Πόου (κακώς προφέρεται Πόε) αποτελεί ένα δίδυμο που σέβομαι και θαυμάζω. Δεν τίθεται θέμα συγκρίσεως με τον Στήβεν Κίνγκ. Άλλο να φας σε φαστ φουντάδικο και άλλο να φας στο καλύτερο γαλλικό εστιατόριο κάποιο ουράνιο έδεσμα μαγειρεμένο από τον καλύτερο σεφ. Είναι άλλο πράγμα. Άλλο να πιείς μια ξυνισμένη ρετσίνα και άλλο να πιείς αληθινά καλό κρασί. Τι να κάνουμε; Ούτως έχουσιν τα πράγματα.
Η ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΟ ΕΝΓΚΑΡ ΑΛΛΑΝ ΠΟΕ ΔΕΝ ΚΡΥΒΕΤΑΙ
Τι σου αρέσει στον Λάβκραφτ;
Η βιρτουοζιτέ του, η ευρυμάθεια του, η εξοικείωσή του με τα κλασσικά γράμματα (χαρακτηριστικά για τα οποία δεν διακρίνεται ο Στήβεν Κινγκ), το στυλ του και το ήθος του! Έχω διαβάσει αρκετά για τον βίο του πολλά πράγματα και εκεί ο Λάβκραφτ έχει αποδείξει και το υψηλό φρόνημά του και το ήθος του. Εκτός των άλλων συμφωνώ με την πολιτική του τοποθέτηση. Ήταν παραδοσιακός και συντηρητικός, όπως εγώ.
Να περάσουμε στον Πάουντ, του οποίου ένα ποίημα χρησιμοποιεί ο ήρωας σε κομβικό σημείο της πλοκής.
Είναι το ιδανικό ποίημα για αυτό το σημείο του μυθιστορήματος. Τι λέει ο ήρωας στο «Dompna Pois De Me No’ ous Cal – Αρχόντισσα μία και καθόλου δεν με νοιάζεσαι»; Από την στιγμή που η ιδανική (για εκείνον) γυναίκα αδιαφορεί εκείνος σμίγει με πολλές και παίρνει από κάθε μία ένα από τα χαρακτηριστικά της γυναίκας που τον απέρριψε. Αναπληρώνει την ποιότητα με την ποσότητα.
Όμως να πούμε ότι είναι ο ήρωας του βιβλίου μου που λατρεύει τον Πάουντ, όχι εγώ. Εμένα μου αρέσει κάπως, αν και δεν βρίσκεται και τόσο ψηλά στην κλίμακα των προτιμήσεων μου. Είναι εξαιρετικός, αλλά για να πούμε την αλήθεια από τους ξένους ποιητές μου αρέσουν περισσότερο ο Σαίξπηρ, ο Πόου (φυσικά), ο Μπάυρον, ο Σέλλεϋ, ο Γητς. Ενδιαφέρον έχουν και μορφές όπως ο Κρόουλι, που είχε… τερματίσει την έννοια της αντισυμβατικότητας και ο Μπωντλαίρ για να αναφερθώ και στους «καταραμένους».
Με χαρά τους διαβάζω, αλλά δεν τους έχω και τόσο περί πολλού. Ο καλύτερος ξένος δεν μπορεί να ξεπεράσει σε ύψος ούτε ένα σκαλοπατάκι από το παλάτι που έχω κτίσει στην συνείδησή μου για τον Κωνσταντίνο Καφάβη. Αν έχεις διαβάσει τα 154 ποιήματα, που έχει γράψει και αναγνωρίσει, έχεις καταλάβει το μεγαλείο και το δράμα της ελληνικότητας. Περιγράφει αυτό που λέμε Ελλάς από το Α έως το Ω. Επίσης περιγράφει αυτό που λέμε άνθρωπος από το Α ως το Ω.
Εννοείς ακμή και παρακμή;
Δεν είναι ακμή και παρακμή. Είναι στάδια. Ο Καφάβης ΕΙΝΑΙ Η ΠΟΙΗΣΗ! Απέραντα τον εκτιμώ, τον έχω μέσα στην καρδιά μου. Είναι μεγάλη η τύχη μου που έχω πάει δύο φορές στην Αλεξάνδρεια και τις δύο φορές έχω πάει στο σπίτι του και προτείνω σε όλους τους Έλληνες να το κάνουν αυτό.
Ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΙΑΚΟΣ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΚΑΒΑΦΗ ΣΤΗΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ
Στο βιβλίο κάνεις αναφορά στην «Γκέμμα» του Λιαντίνη. Τι γνώμη έχεις για τον Λιαντίνη;
Ήταν πολύ σημαντική προσωπικότητα του 20ου αιώνα ο Λιαντίνης. Ήταν σημαντικός δάσκαλος, πολύ σεβαστή η μορφή του. Μεγάλο το ανάστημα του. Πρέπει να καταχωρισθεί στους μεγάλους του Ελληνικού Πνεύματος των καιρών μας.
Τι είναι εκείνο που τον κάνει μεγάλο;
Το έργο του. Είναι Ελληνικός, σκεφτόταν εθνικά, είχε ωραίο τρόπο διατύπωσης. Η σκέψη του είχε βάθος. Και δεν πρόκειται να σταθώ καθόλου στον τρόπο θανάτου του, γιατί εκείνο που μένει είναι το έργο του. Και θέλω μέσα από αυτήν την συζήτηση να υπάρξει έστω και ένας αναγνώστης που να ενδιαφερθεί για το έργο του. Και μετά ας κρίνει μόνος του.
Τι ετοιμάζεις τώρα;
Ετοιμάζω το «Εμείς οι Δύο Νο 2», στο οποίο λύνονται πολλά ζητήματα και εκρεμμότητες του Νο 1.
Όπως ποιοι κυνηγούν τον Φώτη;
Α, μπράβο. Σημαντικό αυτό.
Θα είναι οι ίδιοι χαρακτήρες;
Θα είναι και οι υπάρχοντες χαρακτήρες και καινούργιοι. Μπορώ να σου πω ότι θα είναι κάπως πιο «σκοτεινό» από το πρώτο. Και πιο γρήγορο και ίσως πιο βίαιο.
Τόσο , ο Παύλος, όσο και ο Φώτης είναι κλασσικά αρσενικά. Πως βλέπεις τον κλασσικό άντρα σήμερα;
Ο κλασσικός άνδρας. Χα, άραγε είναι ευφημισμός ή πραγματικότητα; Αυτό που λέμε «κλασσικός άνδρας» έχει ηττηθεί παραχωρώντας λέξεις κι ύστερα έχει δώσει και πράγματα. Ο Νίτσε είχε πει ότι «ισχυρός είναι εκείνος που έχει την εξουσία του ονοματίζειν τι είναι καλό και τι είναι κακό». Και στις μέρες μας το κλασσικό πρότυπο του άνδρα, του ευγενικού, του τζέντλεμαν, του πολεμιστή του ενάρετου και όλων αυτών, δέχεται μια σφοδρή, συστηματική και αδιάκοπη επίθεση από Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, από την διανόηση, από τα πανεπιστήμια, κυρίως τα Δυτικά πανεπιστήμια, τα οποία τον έχουν ψαρώσει με «Μickey Mouse studies».
ΜΕ ΤΟΝ ΒΡΑΒΕΥΜΕΝΟ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ ΚΑΙ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ ΣΤΗΒΕΝ ΜΠΕΡΝΣΤΑΙΝ ΣΤΗΝ ΣΥΡΟ
Δηλαδή;
Mickey Mouse Studies θεωρώ τα gender studies και αν τα φύλα είναι 62 αν είναι 162 και πότε και πόσο συχνά πρέπει να αλλάζουμε φύλο και άλλες τέτοιες υπερμεγέθεις αρλούμπες. Αυτές οι ανοησίες αλλά και άλλες παρόμοιες διατηρούν στην ζωή και στον αφρό του παγκοσμιοποιητικού υπονόμου και ταΐζουν όσους βαριούνται να δουλεύουν και σκέπτονται στρεβλά. Αυτή η αρλουμπολογία που αναπαράγεται από τα ΜΜΕ τον άνδρα τον έχει, τρόπο τινά, οδηγήσει σε αυτοχειρία, τον έχει νικήσει στον καναπέ του.
Τι γνώμη έχεις για όλην αυτήν την ατζέντα που λέει ότι ο άνδρας μπορεί να αναγνωρίζεται ως γυναίκα;
Αν κάποιος έχει το δικαίωμα με μια δήλωση του να αλλάζει το φύλο του, δηλαδή να ανατρέπει , μια βιολογική και οντολογική πραγματικότητα, τότε και εγώ γιατί να μην έχω το δικαίωμα να ανατρέπω την φορολογική μου πραγματικότητα; Να δηλώσω στην εφορία ότι εγώ δεν νοιώθω ότι πρέπει να πληρώσω ούτε σεντ φέτος, αλλά ότι εκείνοι πρέπει να μου πληρώσουν κάποιες χιλιάδες ευρώ.
Όλα αυτά τα θεωρώ χρυσοπληρωμένες μπούρδες, που πραγματικά χάνουμε τον χρόνο μας συζητώντας τες.
Για την πολιτική ορθότητα τι πιστεύεις;
Είναι από τα πιο βασικά προβλήματα της Δύσης και τα περισσότερα καρφιά στο φέρετρό της θα έχουν μπει από την πολιτική ορθότητα. Και έχω να πω το εξής: Η πολιτική ορθότητα σου λέει «Να μην γίνουμε σαν αυτούς, τους βαρβάρους, τους άξεστους, τους κακούς».
Ωραία, ας μην γίνουμε σαν αυτούς. Εγώ προτείνω να γίνουμε χειρότεροι! Αν δεχόμαστε επίθεση πρέπει να πολεμήσουμε με την ίδια δύναμη, την ίδια βία (και περισσότερη) και την ίδια αποφασιστικότητα. Στον πόλεμο δεν παρατάς κάτω τα βέλη, τα ακόντια ή και τους πυραύλους (αν έχεις) επειδή είναι «ανήθικο» να πλήττεις αντιπάλους μακρόθεν. Ό,τι έχεις το χρησιμοποιείς.
Όμως για ποια πολιτική ορθότητα μιλάνε; Στην ζωή, πρέπει να υπάρχει δικαιοσύνη και η πολιτική ορθότητα δεν είναι αυτό. Ειλικρινά, το σκέφτομαι εδώ και καιρό και πιστεύω ότι η πολιτική ορθότητα μεταφράζεται ως εξής: Βγάλε τα κλειδιά του σπιτιού σου από την τσέπη και δώς τα στον εχθρό, πήγαινε στον συμβολαιογράφο υπόγραψε την εκχώρηση του ακινήτου, πλήρωσε και τον συμβολαιογράφο, πλήρωσε τον αναλογούντα φόρο και άντε ζήσε σε χαρτόκουτο ή κλείσε μόνος σου τον εαυτό σου τον τάφο. Η πολιτική ορθότητα είναι Α-Υ- Τ-Ο-Κ-Τ-Ο-Ν-Ι-Α. Και χαίρομαι που στην μητρόπολη της πολιτικής ορθότητας εξελέγη ο Ντόναλντ Τραμπ.
Ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΙΑΚΟΣ ΣΤΟΥΣ ΔΕΛΦΟΥΣ
Γιατί;
Εκφράζει ακριβώς εκείνη την συμπεριφορά, τις αντιλήψεις και τις ενέργειες που είναι κάθετα αντίθετες με την πολιτική ορθότητα. Πολιτική ορθότητα είναι η δικτατορία με τρόπους. Να μην λες την αλήθεια μην τυχόν και θίξεις κάποιον που θίγεται από την αλήθεια! Τρελό αυτό αλλά κυρίαρχο.
Μια τελευταία ερώτηση. Τι πιστεύεις για την Παράδοση;
Μόνο η Παράδοση και η επιστροφή στην Παράδοση μπορεί να σώσει την Ελλάδα και τον κόσμο. Όπως είπαν άνθρωποι σοφότεροι εμού, τα δένδρα πρέπει να έχουν ρίζες βαθιά στην γη και τα κλαδιά στραμμένα στον ουρανό. Έτσι και η χώρα μας, ο λαός μας πρέπει να επιστρέψει στην πλουσιότατη παράδοση μας παντί τρόπω. Και εννοώ και πολιτιστικό και πολιτικό και πολιτειακό.
Η ΓΩΝΙΑ ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΛΙΑΚΟΥ ΣΤΗΝ “ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ”
Τι εννοείς με «πολιτειακό τρόπο;»
Πρόσεξε, οι Βασιλείς δεν ήταν όλοι καλοί. Η Βασιλεία ήταν για την Ελλάδα ένα εξαιρετικό σύστημα διακυβερνήσεως. Άλλωστε στην Ευρώπη δεν υπάρχει κανένα κομμουνιστικό κράτος, αλλά υπάρχουν πάνω από 15 συνταγματικές μοναρχίες. Πρέπει να το πω θα μου άρεσε η ιδέα για την Ελλάδα. Έχω την αμυδρά υποψία ότι το φως της αρχαίας Ελλάδας και η υπερχιλιετής αυτοκρατορία του Βυζαντίου συνδέθηκαν με ονόματα βασιλέων και αυτοκρατόρων. Εκτός κι αν είχαν άδικο οι αρχαίοι Έλληνες και οι Βυζαντινοί και δίκιο εμείς που μας διατάσσουν μη εκλεγμένα περιτρίμματα της Ευρώπης, γραφειοκράτες των Βρυξελλών, οινόφλυγες της Κομισιόν, και άλλοι ανεκδιήγητοι.
