ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΑΡΘΡΑ

Δεν βρέθηκαν άρθρα

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Ακολουθήστε μας:
7 October, 2024
ΚεντρικήΙΣΤΟΡΙΑ - ΙΔΕΕΣ - ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣΆγνωστοι Γίγαντες της Σύγχρονης Σκέψης: Ο πανεπιστημιακός Άιρβινγκ Μπάμπιτ

Άγνωστοι Γίγαντες της Σύγχρονης Σκέψης: Ο πανεπιστημιακός Άιρβινγκ Μπάμπιτ

Του Γιώργου Πισσαλίδη

Σαν σήμερα στις 2 Αυγούστου 1865,γεννήθηκε ο Αμερικανός φιλόσοφος και κριτικός λογοτεχνίας, Άϊρβινγκ Μπάμπιτ, του οποίου οι ιδέες έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη του παραδοσιοκρατικού συντηρητισμού και ειδικότερα στην δεκαετία του 80. Σημαντικότερα του βιβλία θεωρούνται τα “”Ρουσσώ και Ρομαντισμός” (Rousseau and Romanticism) και “Η Λογοτεχνία και το Σύγχρονο Πανεπιστήμιο” (Literature and Modern College) και το ακρογωνιαίο «Δημοκρατία και Ηγεσία” (Democracy and Leadership).

Ο Άϊρβινγκ Μπάμπιτ (2 Αυγούστου 1865- 15 Ιουλίου 1933) υπήρξε γνωστός διότι ίδρυσε το κίνημα του Νέου Ανθρωπισμού και έπαιξε σημαντικό ρόλο στην κριτική λογοτεχνίας και την συντηρητική σκέψη την περίοδο ανάμεσα στο 1910 και το 1930. Υπήρξε κριτικός της κουλτούρας στην παράδοση του Μάθιου Άρνολντ (σ.σ που στο βιβλίο του “Κουλτούρα και Αναρχία” επιζητούσε επιστροφή στην παλιά λογοτεχνία και κριτίκαρε τις αξίες της αστικής τάξης της Βικτωριανής εποχής) και επίμονος εχθρός του Ρομαντισμού, όπως μπορούσε να τις βρεί κανείς στα βιβλία του Ρουσσώ (αθωότητα του ανθρώπου έξω από την κοινωνία και υποστηριχτής της θεωρίας ότι φταίει αυτή και όχι ο άνθρωπος που είναι κακός)

Πολιτικά μπορούμε να πούμε ότι υπήρξε οπαδός του Αριστοτέλη και του πατέρα του συντηρητισμού, Έντμουντ Μπέρκ (“Στοχασμοί για την Επανάσταση στην Γαλλία”) . Υπήρξε ένας υπερασπιστής του κλασσικού Ανθρωπισμού αλλά παράλληλα υπερασπιζόταν σε οικουμενικό επίπεδο την Θρησκεία. Υπήρξε γνώστης πολλών παραδόσεων της ηθικής και της θρησκείας.

Ο Ανθρωπισμός του Άϊρβινγκ Μπάμπιτ έδινε έμφαση στην ανάγκη για αυτοπειθαρχία και έλεγχο και καταπίεση των ενστίκτων αναζητώντας την απελευθέρωση από όλους τους περιορισμούς. Προειδοποίησε ότι ο Ζαν Ζακ Ρουσσώ διέφθειρε περισσότερο από όλους την σύγχρονη κουλτούρα.

Ρουσσώ: κύριος στόχος του Άϊρβινγκ Μπάμπιτ

Παραπονιόταν ότι ο Ρομαντισμός εξυμνούσε περισσότερο από ότι θα έπρεπε το ατομικό ένστικτο και την μοναδικότητα της προσωπικότητας με το να αρνείται τις οικουμενικής σημασίας πλευρές της ανθρώπινής φύσεως όπως απεικονίσθηκε στην κλασσική λογοτεχνία που προϋπήρξε του Ρομαντισμού.

Στο κλασσικό βιβλίο του «Δημοκρατία και Ηγεσία» επιτέθηκε στον Νατουραλισμό, ο οποίος ήταν δημοφιλής στην εποχή του, γιατί απεικόνιζε τον άνθρωπο ως αντανάκλαση των δυνάμεων της Φύσης και τόνιζε ότι το περιβάλλον ήταν πιο σημαντικό από τους ανθρώπινους θεσμούς στην ανάπτυξη του ανθρώπου.

Για αυτόν ο Νατουραλισμός, τόσο στην μηχανιστική και ωφελιμιστική του εκδοχή με τον Φράνσις Μπάιηκον, όσο και στην συναισθηματική του εκδοχή με τον Ζαν Ζακ Ρουσσώ, αγνοεί την ανάγκη για μια ζωή σε τάξη (order) και οποιαδήποτε αναφορά σε μια υπερβατική ηθική αρχή. Αναλύει τις πολιτικές διακυβέρνησης από τον Αριστοτέλη και μετέπειτα , θεωρώντας ότι απέτυχαν όλες. Απορρίπτει την άνευ ορίων πίστη στην δύναμη της πλειοψηφίας και πιστεύει ότι εκείνο που μετρά είναι ένας ηθικός χαρακτήρας και πιστεύει στην ύπαρξη ηγετών με υψηλά ηθικά κριτήρια.

Σήμερα το «Δημοκρατία και Ηγεσία» θεωρείται από τα κλασσικά κείμενα του πολιτικού συντηρητισμού.

Το “Δημοκρατία και Ηγεσία” του Άϊρβινγκ Μπάμπιτ

Από τους πρώτους μαθητές του υπήρξαν ο Τ.Σ. Έλιοτ και ο συντηρητικός φιλόσοφος Τζωρτζ Σαντανάγια, ενώ από τους μεγαλύτερους αντιπάλους του υπήρξαν ο Έρνεστ Χεμινγουαίη, ο Σίνγκλαίρ Λιούις, ο Χ. Μένκεν και ο Έντμουντ Γουίλσον.

Μετά τον θάνατο του το 1933, οι ιδέες του Νέου Ανθρωπισμού ,όπως εκφράσθηκαν από τους μαθητές του, άρχισαν να χάνουν την δημοτικότητα καθώς ο “προοδευτισμός” άρχισε να κυριαρχεί στην λογοτεχνική κριτική και τις Τέχνες. Όμως το 1953 ο διαμορφωτής του μεταπολεμικού Συντηρητισμού, Ράσελ Κέρκ τον συμπεριέλαβε στο ακρογωνιαίο βιβλίο του “Ο Συντηρητικός Νους: Από τον Μπέρκ στον Έλιοτ” (The Conservative Mind: From Burke to Eliot) μαζί με τους υπόλοιπους γίγαντες της Παραδοσιοκρατίας στην λογοτεχνία, την πολιτική και τον κόσμο των ιδεών. Στην δεκαετία του ’80 οι ιδέες του άρχισαν να γίνονται ξανά επίκαιρες και ενέπνευσαν τους Συντηρητικούς της Αμερικής για να δημιουργήσουν ένα πολιτιστικό αντι-Κατεστημένο ενάντια στην πνευματική κυριαρχία της Αριστεράς.

Μοιραστείτε