του Γιάννη Παναγιωτακόπουλου, μουσικού
Τά πανηγύρια, μία ἀπό τίς τελευταῖες αὐθόρμητες ἐκφράσεις τοῦ λαϊκοῦ μας Πολιτισμοῦ καί τοῦ κοινοτισμοῦ μας, ἔχουν μπεῖ στό στόχαστρο ἐδῶ καί χρόνια.
Στήν ἀρχή ἦταν τά φορολογικά μέτρα πού ἐπί τῆς οὐσίας ἀπαγόρευαν στούς συλλόγους τῶν χωριῶν νά μαζεύουν χρήματα ἀπό τά πανηγύρια.
Τώρα ἀνακαλύφθηκε μία εἰδική σχέση μεταξύ covid 19 καί πανηγυριῶν. Ὁ κορονοϊός δέν μεταδίδεται μεταξύ τῶν στοιβαγμένων ἐπιβατῶν στά ΜΜΜ, οὔτε μεταξύ τῶν χειροκροτητῶν στίς διάφορες ἐκδηλώσεις τῆς νέας μας “βασιλικῆς οἰκογενείας”, οὔτε κἄν σέ ἀντίστοιχες μουσικές συναυλίες, πάρτυ κ.λπ.
Μεταδίδεται μόνο στά τοπικά πανηγύρια τοῦ καλοκαιριοῦ, τά τόσο συνδεδεμένα μέ τόν τόπο μας, τί θύμισές μας ἀπ ‘αὐτόν, τήν ζωντανή παράδοση τῶν χωριῶν μας…
Δέν ξέρω ἄν εἴμαι καχύποπτος. Ξέρω μόνο πῶς ἄν κάτι ἀξίζει στήν ζωή πρίν τόν βέβαιο θάνατο ὅλων μας, εἶναι σίγουρα τό νά μποροῦμε νά κρατιόμαστε σέ χορούς κυκλωτικούς κι ἄλλο τόσο ἐλεύθερους, σάν ποταμούς…
