Με αφορμή την εκδήλωση “Ο Seamus Henney και η Ελλάδα” στους Παξούς στις 11 Ιουλίου δημοσιεύουμε ένα από τα “Σοννέτα από την Ελλάδα” (Sonnets from Hellas) του Ιρλανδού Νομπελίστα ποιητή που θα απαγγελθούν από την κόρη του Κάθριν Χίνι.
Γαλήνια η κορυφογραμμή του Παρνασσού:
Όρος Ποιητών, Λόφος Ποίησης, Κορφή Ποιημάτων.
Παραβγαίναμε με παρρησία σε ψευδο-ετυμολογία
Καθώς καταβροχθίζαμε χόρτα, ταραμά και φάβα
Σ’ έναν αυλόγυρο στο δειλινό, πίνοντας τα ούζα,
Κάνοντας πως δεν ακούγαμε τις δελφικές σκληρίδες
Της αναμαλλιασμένης μέγαιρας στο μαγειρείο.
Κι ήλθε η ώρα να κινήσουμε να πάμε στη Δεσφίνα
Μήπως την ηρεμήσουνε. Και το λοιπόν ρετσίνα,
Γαύροι, καλαμάρια, ντολμάδες, ακόμη και πατάτες τηγανητές.
Ήμουν ευδιάθετος, υπέρ,πιωμένος, βόρειος
Σαν ροβολήσαμε γοργά κατά τον ελαιώνα
Κορνάροντας σαν μανιακοί, με στρίγγλισμα ελαστικών
Παίρνοντας τις φουρκέτες που στρίβανε βουστροφηδόν.
[Το ποίημα παρατίθεται σε μετάφραση των Γιώργου και Μανώλη Σαββίδη και Στρατή Χαβιαρά, από την έκδοση: “Σ. Χήνυ, “ΑΛΦΑΒΗΤΑ”, Ιστός, Αθήνα 2000).
