ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΑΡΘΡΑ

Δεν βρέθηκαν άρθρα

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Ακολουθήστε μας:
15 February, 2025
ΚεντρικήΚΡΙΤΙΚΕΣMε το Leviathan II οι Therion μας υπενθυμίζουν ότι πάντα ήταν πρωτοπόροι

Mε το Leviathan II οι Therion μας υπενθυμίζουν ότι πάντα ήταν πρωτοπόροι

του  Χρίστου Κεσκίνη *

Πραγματικά, ο νέος δίσκος από τα πνευματικά παιδιά του Σουηδού κιθαρίστα Christopher Johnsson ήρθε για να με ενθουσιάσει. Όσο όμως κι αν ήμουν σίγουρος για την ποιότητά κάθε πονήματός τους, δεν περίμενα κάτι τόσο καλό. Τα τραγούδια είναι όλα ένα κι ένα. Η κιθαριστική δουλειά είναι άψογη –όπως πάντα– και η έμπνευση φαίνεται να χτυπάει κόκκινο. Όμως, ας δούμε τα πράγματα track by track για να καταλάβετε. 

Aeon of Maat Με ένα τραγούδι από την παλιά καλή εποχή του συμφωνικού metal ξεκινάει ο δίσκος. Ένα τραγούδι που θα μπορούσε να βρίσκεται στο Theli χωρίς να ξεχωρίζει σαν τη μύγα μες στο γάλα. Και αυτό λέει πολλά. 

Litany of the Fallen Ίσως να αποτελεί ήδη το hit του δίσκου, καθώς ακούω από πολλούς να το συμπεριλαμβάνουν στις λίστες με τα αγαπημένα τους τραγούδια από όλη την καριέρα των Σουηδών. Αποτελεί και το πρώτο βιντεάκι τους. Τα γυναικεία φωνητικά είναι σαν επίκληση μαγισσών. Οι κιθάρες είναι όσο metal χρειάζεται, χωρίς να χάνουν τη μελωδία τους. Βγάζουν μια μελαγχολία που προσωπικά πάντα με ενθουσίαζε στα τραγούδια τους. Σα να κατέβηκε (ή να ανέβηκε τέλος πάντων) ένας δαίμονας και σου ζήτησε να τον ακολουθήσεις, αλλά να έβαλε και τη λέξη παρακαλώ στο τέλος!

Alchemy of the Soul Αν μίλησα στο προηγούμενο για μελαγχολία, εδώ φτάνουμε σε επίπεδα αυτοκτονίας. Ή μάλλον όχι. Οι Therion δεν είναι τέτοια μπάντα. Απλά σου δείχνουν όλα τα αισθήματα και σε προκαλούν να τα φτάσεις στα άκρα. Τα οπερικά φωνητικά με τη χρήση βιολιού (αν δεν κάνω λάθος) με ανατριχιάζουν κάθε φορά που το ακούω.

Lunar Coloured Fields Η μπαλάντα του δίσκου. Αλλά η μπαλάντα με την έννοια των Therion. Μου θύμισε κάποιες στιγμές το Lemuria, ενώ το εμβατήριο πριν το refrain με ξεσήκωσε και με έκανε να περιμένω κάτι επικότερο (που ποτέ δεν ήρθε). Δεν είναι άσχημο (δε θα μπορούσαν να βγάλουν κάτι κακό), αλλά ούτε θα το αναζητήσω σύντομα. 

Lucifuge Rofocale Και μετά την μπαλάντα, έρχεται το metal κομμάτι για να μας ξεσηκώσει. Θυμίζει άσχημα εποχές Theli. Πιο ώριμο και λίγο πιο κιθαριστικό, αλλά σίγουρα καλό. Εδώ έρχεται και το επικό σημείο, που περίμενα πριν, να με απογειώσει. 

Marijin Min Nar Δεύτερο βιντεάκι και ο μυστηριακός χορός έρχεται να μας ξεπετάξει. Σαν επίκληση από ανατολίτη στα μαγικά Τζιν, έρχεται να μας θυμίσει γιατί ο Christopher είναι ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ συνθέτης. 

Hades and Elysium Δε νομίζω πως χρειάζεται να πω το τι πραγματεύονται οι στίχοι αυτού του τραγουδιού. Και πάλι οι ρυθμοί πέφτουν. Γίνονται μυστηριακοί και μελαγχολικοί. Για τον παντοτινό θάνατο μιλάμε, δε θα μπορούσε να είναι αλλιώς. Στην αρχή με ξενισε, μα κάθε φορά με κερδίζει από μέσα. Σα να μαλακώνει την καρδιά μου, στάζοντας συναίσθημα σταγόνα-σταγόνα. 

Midnight Star Και εκεί που σε μαλακώνουν, έρχονται να σου σκάσουν μία στα μούτρα. Με σφυρί! Χωρίς να είναι ό,τι πιο πρωτότυπο ή να ανακαλύπτουν τον τροχό του συμφωνικού metal, ένα πολύ καλό κομμάτι που σε κάνει  να το σιγοτραγουδάς, όταν δεν το περιμένεις. Ακόμη και η μελαγχολική επωδός με κάνει να ανατριχιάζω.  

Cavern Cold As Ice Αρκετά διαφορετικό από τα υπόλοιπα τραγούδια του δίσκου. Θα  μπορούσε να ανήκει σε άλλο συγκρότημα, χωρίς φυσικά αυτό να σημαίνει ότι δε είναι καλό τραγούδι. Κυριαρχούν τα γυναικεία φωνητικά και μοιάζει με μελοποιημένο ποίημα.

Codex Gigas Ακόμη ένα βιντεο για τους Σουηδούς και ίσως το πιο περίεργο από όλα. Οι Σουηδοί σε κάθε σημείο έρχονται για να δημιουργήσουν Τέχνη. Από εκεί και πέρα, μουσικά είναι από τα κορυφαία του δίσκου.  Μελωδίες που θα ικανοποιήσουν τους οπαδούς τους και υπέροχες ερμηνείες από τους τραγουδιστές. 

Pazuzu Άφησαν το καλύτερο για το τέλος! Άλλο ένα Video επωδός. Άλλο ένα τραγούδι που θα μπορούσε να βρίσκεται σε οποιονδήποτε παλιότερο δίσκο τους και να ξεχωρίζει. Καταπληκτικές κιθάρες, στίχοι που σου μένουν και μελωδίες έτοιμες να συνοδεύσουν τα όνειρα (ή τους εφιάλτες) σου. Για μένα το καλύτερό τους εδώ και δέκα plus χρόνια.  

Συνολικά, όπως καταλαβαίνετε, το Leviathan II, σύμφωνα με την υπόσχεση του Christopher, είναι ένα best of των καλύτερων στιγμών της μπάντας, χωρίς όμως να είναι αντιγραφή και αναμάσημα των ίδιων τους των ιδεών.  Οι Therion μας θυμίζουν ότι υπήρξαν πάντα πρωτοπόροι και δείχνουν έτοιμοι να μας ταξιδέψουν σε νέους, άγνωστους (πιο μελαγχολικούς) κόσμους. Κι αν δεν το θέλουμε, αυτοί θα ταξιδέψουν και πάλι μόνοι τους χωρίς να τους νοιάζει. Πάντα με ενθουσίαζαν οι δίσκοι τους και είμαι μεγάλος οπαδός τους, αλλά τέτοιο δίσκο δεν τον περίμενα. Από την εποχή του αγαπημένου μου Secrets of the Runes είχα να απολαύσω τόσο έναν ολόκληρο δίσκο τους, ξανά και ξανά στο repeat χωρίς να το σκεφτώ καν. Τι δισκάρα έβγαλες ρε Christopher; Τι διάνοια που είσαι;   

 

 * Ο Χρήστος Κεσκίνης γεννήθηκε, σπούδασε και εργάζεται στην Θεσσαλονίκη περίπου 11 αιώνες μετά την εποχή που θα ήθελε. Είναι  συγγραφέας ηρωϊκης φαντασίας και έχει γράψει δύο βιβλία:τα  Bilfrost: The Path of Warrior και Beer-O-Quest. Διατελεί μέλος του Συλλόγου Φίλων του Epic Metal, Excalibur, του Συλλόγου Φίλων Tolkien Ελλάδος The Prancing Pony καθώς και της οργανωτικής επιτροπής του Fantasmagoria  

Μοιραστείτε