“Ο εφιαλτικός τρόπος με τον οποίο ο Κέτσαμ βλέπει τον κόσμο μπορεί να σας σοκάρει, μπορεί ακόμα και να σας απωθήσει, αλλά δεν είναι δυνατόν να τον αγνοήσετε ή να τον ξεχάσετε”.
Stephen King
Κριτική του Χρήστου Κεσκίνη
Μακάρι να ξεκινούσα αυτήν την κριτική διαφορετικά! Δυστυχώς όμως από το τέλος του Ιανουαρίου(24/1/2018) αυτός ο τεράστιος συγγραφέας δεν είναι ανάμεσά μας. Πέθανε από καρκίνο σε ηλικία 71 ετών. Όμως, άφησε πίσω του υπέροχα έργα για να μας μεταφέρουν σε έναν τρομακτικό κόσμο: τον πραγματικό!
Λάτρεψα για ακόμη μια φορά την γραφή του Ketchum! Είτε μιλούσε για το… όχι τόσο αθώο ξελόγιασμα δύο εικοσάχρονων ζευγαριών, είτε για τον πρώτο του έρωτα, πίσω από τις λέξεις κρύβεται ο φόβος. Ο φόβος για τον Θάνατο και ο τρόμος που αυτός φέρνει. Δεν ξέρω πως το κάνει, μα ο Ketchum με παρέσυρε σε ένα κυνηγητό. Ανά πάσα στιγμή ούρλιαζα πως ΚΑΘΕ απόφαση των πρωταγωνιστών θα ήταν η μοιραία. Και κάποιες όντως ήταν. Το ‘Κρυφτό’ είναι μία απλοϊκή σχετικά ιστορία. Είναι κάτι, που όλοι μας έχουμε κάνει κάποια στιγμή στη ζωή μας: να πάμε να παίξουμε σε ένα ‘στοιχειωμένο’ σπίτι. Και μας δείχνει ότι τα πράγματα μπορούν να πάνε άσχημα. Πολύ άσχημα…
Αν και ξεκινάει με την καθημερινότητα δύο ζευγαριών και τις περιπέτειες τους για να ξεπεράσουν την πλήξη τους, σύντομα ο τρόμος πλησιάζει… Και ακόμη και αν έχει την σχεδόν αθώα μορφή ενός εγκαταλελειμμένου σπιτιού, καταφέρνει τον σκοπό του.
Όταν πρωτοδιάβασα Ketchum, στο βιβλίο «Το Κορίτσι της Διπλανής Πόρτας»(εκδόσεις Οξύ), για πολλούς μήνες(για να μην πω ακόμη και σήμερα) το σκεφτόμουν με τρόμο. Αυτό είναι κάτι που λίγοι συγγραφείς μπορούν να καταφέρουν σήμερα. Ίσως μετρημένοι τα δάχτυλα του ενός χεριού.
Σίγουρα, στα έργα του δεν υπάρχει ο υπερφυσικός τρόμος και για κάποιους να είναι αρνητικό αυτό, μα για εμένα αυτό είναι ένα στοίχημα που ο Ketchum το κερδίζει. Το εξωπραγματικό τέρας δεν υπάρχει… Το πραγματικό τέρας, κρύβεται μέσα μας. Είναι ένας από εμάς. Εμείς είμαστε τα τέρατα! Το ‘happy end’ δεν χωράει στην πραγματικότητα του συγγραφέα. Όπως δεν χωράει και στην πραγματική ζωή. Τα λάθη πληρώνονται. Οι αποφάσεις έχουν τίμημα!
Ίσως το καλύτερο σημείο στην γραφή του Ketchum να είναι η ατμόσφαιρα που καταφέρνει να φτιάξει. Ο συγγραφέας μπορεί περιγράφοντας καθημερινά πράγματα να σε κάνει να φοβηθείς. Και αυτός είναι ένας φόβος που σου μένει. Είναι εύκολο να τρομάξεις από την περιγραφή ενός τέρατος που τρώει ανθρώπους, αλλά αυτό δύσκολα θα σε κάνει να φοβηθείς. Ξέρεις ότι –μάλλον- δεν είναι πραγματικό. Όμως, ο Ketchum δεν προσπαθεί να σε τρομάξει με μη πραγματικά τέρατα. Περιγράφει καθημερινούς φόβους σε καθημερινά πράγματα. Και αυτό ακόμη και αν δεν σε τρομάζει στην αρχή, σε φοβίζει…. Για μέρες… Πάμε να παίξουμε κρυφτό; Σε ένα εγκαταλελειμμένο σπίτι; Λένε πως είναι στοιχειωμένο…
Ο Χρήστος Κεσκίνης είναι συγγραφέας ηρωικής φαντασίας
