του Bela Lugosi Dead
Μόνο ως ατυχέστατη θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η χθεσινή κατάσταση στην οποία βρέθηκαν –επειδή οι ίδιοι τη δημιούργησαν– οι κατά τα άλλα θρυλικοί Bauhaus, ως επικεφαλής του lineup της 9ης Ιουνίου 2022 στο πλαίσιο του Release Festival. Για όσους ακόμα δεν τα έμαθαν, ο εμφανώς εξοργισμένος με τον ηχολήπτη της συναυλίας Peter Murphy, τραγουδιστής και frontman του συγκροτήματος, διέκοψε αρκετά νωρίς τη ροή της συναυλίας (ύστερα από μόλις μία ώρα!), ενώ αποχώρησε οριστικά από τη σκηνή στη μέση (!) του δεύτερου τραγουδιού του encore. Ως εκ τούτου, όσοι παρευρεθήκαμε στην εκδήλωση χαρήκαμε όλα κι όλα 70 λεπτά μουσικής, τα τελευταία εκ των οποίων άκρως προβληματικά.
Για να είμαστε δίκαιοι, η εμφάνιση των Bauhaus μέχρι την πρώτη διακοπή, δηλαδή αμέσως μετά το εμβληματικό “Bela Lugosi’s dead”, κύλησε σχετικά ομαλά. Η μπάντα απέδιδε καλά, το κοινό ζητωκραύγαζε και τα μόνα σύννεφα που εμφανίζονταν, εκτός από αυτά στον αττικό ουρανό, είχαν να κάνουν με τα συχνά παράπονα του Murphy, ακόμα και εν μέσω της ερμηνείας του, για τον κακό ήχο. Ένας σοβαρός επαγγελματίας θα είχε διακόψει για μερικά λεπτά τη συναυλία προκειμένου να βρεθεί μία λύση στο τεχνικό πρόβλημα, ο τραγουδιστής όμως προτίμησε να περικόψει γενναία το show, στην κανονική διάρκεια του οποίου προστέθηκαν τα δύο κομμάτια του encore. Στα τελευταία ο Murphy πρώτα τραγούδησε ανόρεχτα το “Telegram Sam” των T-Rex και στη συνέχεια άφησε τη σκηνή στα μισά της διασκευής του “Ziggy Stardust” του David Bowie, αναγκάζοντας έτσι τον κιθαρίστα Daniel Ash να αναλάβει ο ίδιος τα φωνητικά – κάτι που είχε ως αποτέλεσμα να πέσει αισθητά η κιθαριστική του ερμηνεία.
Δεν ξέρω πόσες δικαιολογίες μπορεί να σκαρφιστεί κανείς για όλα τα παραπάνω και για να είμαι ειλικρινής δεν με νοιάζει. Ως επαγγελματίας μουσικός έχεις μία υποχρέωση στους χιλιάδες θεατές που πρόδωσες, δίχως καν να τους κοιτάζεις κατάματα ενόσω δίνεις εξηγήσεις για το πρόβλημα που σε βασανίζει. Όταν ο ήχος έχει θέματα, είτε διακόπτεις προσωρινά λέγοντας για ποιον λόγο το κάνεις είτε συνεχίζεις δίνοντας τον καλύτερό σου εαυτό δεδομένων των συνθηκών. Δεν αποχωρείς χολωμένος γυρνώντας την πλάτη στους θαυμαστές σου. Ακόμα και αν το έπραξες εν θερμώ, επιβάλλεται να επανεμφανιστείς στη σκηνή για να απευθυνθείς στο κοινό σου που προσήλθε αθρόο μεσοβδόμαδα για να σε δοξάσει. Περιττεύει φυσικά να πούμε ότι αν ακόμα και τώρα δεν αντιλαμβάνεσαι το λάθος σου, τότε απλά μην κάνεις τον κόπο να ξαναέρθεις. Γιατί αν δεν σε αγγίζει το ηθικό, ας σου το θέσουμε όσο πιο πραγματιστικά γίνεται: Μία καλή ώρα συν δέκα λεπτά τραγέλαφου δεν καλύπτουν το αντίτιμο του εισιτηρίου.
Κλείνοντας, ας πούμε δυο λόγια για την προσέλευση στον συναυλιακό χώρο. Με δυο λέξεις, υπάρχει πρόβλημα. Η προσβασιμότητα είναι εξαιρετικά περιορισμένη, πράγμα ανεπίτρεπτο για φεστιβάλ διεθνών προδιαγραφών. Η ταπεινότης μου, μαζί με τη συντροφιά μου και άλλους δεκάδες άγνωστους συνοδοιπόρους, όλοι συνένοχοι επειδή διαπράξαμε το ασυγχώρητο λάθος να σταθμεύσουμε στο Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, που βρίσκεται… απέναντι ακριβώς από την Πλατεία Νερού, περπατούσαμε κοντά μισή ώρα για να βρούμε το στενό μονοπατάκι που οδηγούσε στην είσοδο του χώρου.
Πέρα από την αδικαιολόγητη ταλαιπωρία, χάσαμε και πάνω από το μισό σετ των Jesus And Mary Chain. Ως κερασάκι στην τούρτα, ήρθαν να επικαθίσουν και οι ζοχάδες του Murphy. Για τις τελευταίες προφανώς δεν ευθύνονται οι διοργανωτές· για το άλλο θέμα το φταίξιμο είναι δικό τους και καλά θα κάνουν του χρόνου να το έχουν λύσει.
