ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΑΡΘΡΑ
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Ακολουθήστε μας:
19 March, 2024
ΚεντρικήΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΟι πολιτικες απόψεις του Τζ. Ρ. Ρ. Τόλκιν

Οι πολιτικες απόψεις του Τζ. Ρ. Ρ. Τόλκιν

25η Μαρτίου σήμερα και εκτός από την Εθνική εορτή τιμούμε την Παγκόσμια Ημέρα Ανάγνωσης του Τόλκιν με την αναδημοσίευση ενός παλαιότερου άρθρου γραμμένο από έναν από τους καλύτερους αμερικανούς μελετητές του καθηγητή Τόλκιν.

του Δρα Μπράντλεϋ Μπίρζερ

Τώρα που ο Πήτερ Τζάκσον έχει ολοκληρώσει την καταστροφή του και την αλλοίωση του στο έργο του Τζ. Ρ. Ρ. Τόλκιν (συγγνώμη, αλλά δεν είμαι οπαδός του έργου του) ελπίζω ότι  εμείς ως Δυτικοί άνθρωποι- μπορούμε να επαναδιεκδικήσουμε τον Τόλκιν από το Χόλλυγουντ  και όλες τις διαστροφές του. Απόλαυσα την “Συντροφιά του Δακτυλιδιού” του Τζάκσον, ανέχθηκα τους “Δύο Πύργους” και απεχθάθηκα την “Επιστροφή του Βασιληά”. Δεν έχω δει ούτε μια σκηνή από την τριλογία των “Χόμπιτ” Και  σχεδιάζω να μην δώ ποτέ. Δεν θέλω ο Τζάκσον να πάρει ούτε μία πέννα από μένα. Θα προτιμούσα να καρφωθώ στον πλησιέστερο φράκτη από συρματόπλεγμα, παρά να δώσω το παραμικρό σε αυτόν τον τύπο.

Ως άτομο που γράφει για τον Τόλκιν σχεδόν 15 χρόνια και διαβάζει τον Τόλκιν επί 36 χρόνια, με ρωτάνε πολλοι για τις πολιτικές του απόψεις. Από μία άποψη είναι μια διασκεδαστική ερώτηση, καθότι ο Τόλκιν απεχθανόταν την πολιτική. Στην πραγματικότητα θεωρούσε τον εαυτό του έντονα εχθρό της πολιτικής. Οι λίγες δηλώσεις πάνω στο θέμα αποκαλύπτουν πόσο μη πολιτικοποιημένος , απολίτικος και ενάντια στην πολιτική θα μπορούσε να είναι.

Σάιρ: πρότυπο αποκεντρωμένης κοινωνίας

Παρόλα αυτά , είναι εντελώς φυσιολογική ερώτηση που θα μπορούσε να ρωτήσει κάποιος για τον μεγάλο αυτόν άνθρωπο, μιας και ζουμε σε μια πολιτικοποιημένη εποχή.

Τι λοιπόν ξέρουμε;

Πρώτον: Ο Τόλκιν ήταν συντηρητικός και οπαδός του Έντμουντ Μπέρκ (σ.μ ο πατέρας του σύγχρονου συντηρητισμού, χάρις στο βιβλίο του “Στοχασμοί πάνω στην Γαλλική Επανάσταση”) Η γυναίκα του επιβεβαίωσε το πρώτο και η αλληλογραφία του με τον Κ.Σ. Λιούις (σ.μ ο συγγραφέας των “Χρονικών της Νάρνια”) φαίνεται να επιβεβαιώνουν το δεύτερο.

Δεύτερον, παρόλο που ήταν συντηρητικός, δεν ήταν ένθερμος. οπαδός του συντηρητισμού. Μερικές φορές χλεύαζε τον Ουίνστον Τσώρτσιλ.

Τρίτον, ο Τόλκιν αναφερόταν στον εαυτό του ως μη βίαιο αναρχικό. Μπορούμε να πούμε σχεδόν με βεβαιότητα, ότι ο αναρχισμός του Τόλκιν δεν ήταν ούτε ο σύγχρονος αναρχοκαπιταλισμός του Μιούραιη Ρόθμπαρντ, ούτε ο αναρχοκομμουνισμός των διαδηλωτών του Σικάγο της 4ης Μαϊου 1886. Με δεδομένα τα γραπτά του πάνω στο Σάιρ (σ.μ το χωριό των Χόμπιτ) ο Τόλκιν το εννοούσε με την έννοια ότι ήταν Καθολικός και έτσι πίστευε στην επικουρικότητα -ήτοι ο κανόνας ότι η εξουσία θα πρέπει να υπάρχει στο πιο άμεσα δυνατό επίπεδο

Ο Τόλκιν πίστευε στην ιδέα της Καθολικής επικουρικότητας που έγινε νόμος της ΕΕ

Τέταρτον, στο ίδιο γράμμα στο οποίο ο Τόλκιν αποκαλούσε τον εαυτό του αναρχικό, κατανοημένο φιλοσοφικά, δηλώνει ότι θα υποστήριζε μία μη συνταγματική  μοναρχία. Κάτι που προκαλεί αμηχανία σε κάποιους. Πάλι όμως με δεδομένα τα γραπτά του Τόλκιν για την Μέση Γη και ειδικά για τον Άραγκορν, ο Τόλκιν σχεδόν με σιγουριά εννοούσε ότι ένας Βασιλιάς θα έπρεπε να περιορίζει τον εαυτό του από τον όρκο στον λαό του και τον Ιησού Χριστό. Ο Τόλκιν θα ταυτιζόταν με τον Θωμά τον Ακινάτη και την μεγάλη επιστολή του “Περί Βασιλείας”. Για τον Ακινάτη, ο μόνος αληθινός βασιλιάς ήταν εκείνος ου θα συμπεριφερόταν όπως ο Χριστός και θα θυσιαζόταν από αγάπη για τον λαό του.

Όταν ο Τόλκιν γράφει “μη συνταγματική μοναρχία”, το πιθανότερο είναι να σκέπτεται ένα βασιλιά, όπως ο Αλφρέδος ο Μέγας, περοριζόμενος από την παράδοση, τα έθιμα και τον κοινό νόμο ως αντιτιθέμενος στον Βασιλιά Ιωάννη, που περιορίζεται από την Μάγκνα Κάρτα. Δεν υπάρχει τίποτα στα γραπτά του Τόλκιν που να ισχυρίζεται ότι ο Τόλκιν που να ισχυρίζεται ότι ο Τόλκιν αντιτίθετο σε ένα σύνταγμα, μόνο που ένας αληθινός βασιλιάς, έμενε πιστός στον λόγο του και στον όρκο του. Με άλλα λόγια ένας Μπέογουλφ παρά ένας Ερρίκος Η!.

Έκτον, ο Τόλκιν απεχθανόταν τον ιμπεριαλισμό. Όταν μιλούσε για πατριωτισμό, μιλούσε για Αγγλία, όχι Μεγάλη Βρετανία.

Έβδομον, ο Τόλκιν απεχθανόταν εξ’ ίσου τον ρατσισμό και την οργάνωση της κοινωνίας σύμφωνα με την συγγένεια αίματος (tribalism).  Όταν οι Γερμανοί επί Τρίτου Ράιχ, ήθελαν να εκδώσουν τον “Χόμπιτ” ζητώντας πληροφορίες για πιθανή Εβραϊκή καταγωγή του, ο Τόλκιν τους χλεύασε “Δυστυχώς” σημείωνε “δέν έχω τέτοιο ευγενικό αίμα” .

Όγδοον, ο Τόλκιν φοβόταν την σύγχρονη τεχνολογία, ειδικότερα, όταν χρησιμοποιόταν από τις κυβερνήσεις. Όταν στις αρχές της δεκαετίας του ’50, ένας φοιτητής έφερε ένα κασσετόφωνο στο σπίτι του, καθότι ο Τόλκιν είχε πρόβλημα να πουλήσει τον “Άρχοντα των Δακτυλιδιών” σε οποιοδήποτε εκδότη, ο συγγραφέας συμφώνησε να διαβάσει κάποια μέρη του έργου του σε αυτό το μηχάνημα. Πεπεισμένος ότι η τεχνολογία δεν μπορούσε να είναι παρά του διαβόλου, συμφώνησε να χρησιμοποιήσει την ηχογράφηση μόνο μετά την απαγγελία του “Πάτερ Ημών” στα Γοτθικά για να εξορκίσει κάθε κακό που υπήρχε μέσα του. Όταν ο μεγάλος καθηγητής έμαθε για την εξέλιξη και την χρήση από τους Αμερικανούς της ατομικής βόμβας το 1945, δεν υπήρχαν λέξεις να εκφράσουν  τον τρόμο του από αυτήν την πράξη.

Ένατον, ο Τόλκιν φοβόταν την διαφθορά της γλώσσας από τις κυβερνήσεις. Έγραφε: “Οι γλώσσες είναι τα κύρια χαρακτηριστικά ου κάνουν τους λαούς να ξεχωρίζουν μεταξύ τους. Δεν μπορεί να υπάρξει λαός μέχρι την στιγμή που θα μιλήσει την δικιά του γλώσσα. Αν αφανιστούν οι γλώσσες, πεθαίνουν και οι λαοί” Θεωρούσε την γλώσσα το πιο σημαντική πλευρά της συνεχειας ενός λαού. Παρόλα αυτά, οι κυβερνήσεις αναγνώρισαν αυτό το γεγονός πολύ πριν το κάνουν οι ειδικοί. Για να υπάρχει έλεγχος και να υπάρξει μια τάξη στα πραγματα, οι πολιτικοί ηγέτες απαιτούν έλεγχο πάνω στην γλώσσα, ελέγχοντας έτσι το παρελθόν και το μέλλον.

Δέκατον, αν θα πρέπει ναμπει μια ταμπελα στον Τόλκιν, αυτό είναι συντηρητικός με φαντασία.

Αλλά ας με επιτρέψετε να τελειώσω με τα λόγια του Τόλκιν. Πριν μια ομάδα Ολλανδών τον τιμήσει, ο Τόλκιν δήλωσε:

Κοιτάζω στην Ανατολή, στην Δύση, στον Βορρά και στον Νότο και δεν βλέπω τον Σάουρον. Αλλά βλέπω ότι ο Σάρουμαν έχεις πολλούς απογόνους, Εμείς τα Χόμπιτς δεν έχουμε μαγικά όπλα για να τους πολεμήσουμε. Έτσι ευγενικά μου Χόμπιτ, κάνω αυτήν την πρόποση: “Στα Χόμπιτ” Εύχομαι να ζήσουν περισσότερο από τους Σάρουμανς και να δουν ξανά την Άνοιξη στα δένδρα“.

Στην υγεία του καθηγητή Τόλκιν.

 

Ο Δρ Μπράντλεύ Μπίρζερ είναι ο συνιδρυτής του Imaginative Conservative, κάτοχος της Έδρας Ιστορίας προς τιμή του Ρασελ Κέρκ στο Πανεπιστήμιο Χίλσάιντ και Ακόλουθος (Fellow) της Προεδρικής Βιβλιοθήκης του Ρόναλντ Ρέηγκαν. Είναι ο συγγραφέας των έργων Russell Kirk: American Conservative (2015, University Press of Kentucky), American Cicero: The Life of Charles CarrollSanctifying the World: The Augustinian Life and Mind of Christopher DawsonJ.R.R. Tolkien’s Sanctifying Myth: Understanding Middle-Earth, συνυπεύθυνος επιλογής του The American Democrat and Other Political Writings του James Fenimore Cooper, and συν- συγγραφέας του The American West.

Μοιραστείτε