ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΑΡΘΡΑ
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Ακολουθήστε μας:
19 March, 2024
ΚεντρικήΚΡΙΤΙΚΕΣΚριτική: Οι Iced Earth στο Principal Club (23 Ιανουαρίου 2018)

Κριτική: Οι Iced Earth στο Principal Club (23 Ιανουαρίου 2018)

γράφει ο Κεσκίνης Χρήστος

Ξημερώματα Τετάρτης 24 Ιανουαρίου του Σωτήριου έτους 2018.  Λίγη ώρα πριν, ένα ακόμη ταξίδι στον χρόνο έφτασε στο τέλος του. Γιατί μόνο σαν χρονομηχανή μπορώ να παρομοιάσω ένα τέτοιο live.

Δυστυχώς , λόγω υποχρεώσεων, δεν κατέφθασα στον χώρο του live την στιγμή που οι The Silent Wedding κατέβαιναν από το σανίδι. Από όσα άκουσα, ενθουσίασαν κάποιους που αρέσκονται στον power/progressive ήχο τους. Υπόσχομαι να τους δω σε κάποιο επόμενο live.

Πιστοί στο ραντεβού τους με τους Έλληνες οπαδούς τους, ο Schaffer και η παρέα του βρέθηκαν στη σκηνή στην ώρα τους (22.15 για την ακρίβεια). Ξεκίνησαν με αρκετά κακό ήχο σε ένα από τα αγαπημένα μου νέα τραγούδια(Great Heathen Army) μα σύντομα τα όποια προβλήματα διορθώθηκαν(τουλάχιστον εν μέρει) και μετά από τα απαραίτητα τραγούδια των τελευταίων δίσκων, ήρθε η ώρα για ταξίδια στον χρόνο. I Died for You, Vengeance Is Mine, Last December και η τριλογία από το Something Wicked… ζέσταναν για τα καλά το κοινό, που έτσι και αλλιώς ήθελε να ακολουθήσει.

Ο Stu Block δείχνει να έχει ενσωματωθεί στην μπάντα και ξεδιπλώνει το ταλέντο του. Μπορεί όντως  οι Iced Earth για πάρα πολλούς να είναι συνυφασμένοι με τον Matt Barlow(και αυτό είναι λογικό μέχρι ένα σημείο), μα πρέπει να ομολογήσω ότι η φωνή του μου άρεσε πολύ(ειδικά στα ‘δικά’ του τραγούδια) και αν δεν είχαν τα προβλήματα στον ήχο, θα το απολάμβανα ακόμη περισσότερο.

Τα ταξίδια στον χρόνο πολλά σε ένα setlist 18 τραγουδιών. Όμως στο τέλος, νομίζω πως όλοι ήμασταν με μία αίσθηση ανικανοποίησης. Όλοι άλλωστε, θέλαμε κάποιο ακόμη αγαπημένο κομμάτι που δεν έπαιξαν. Και αυτό είναι εύκολο να το καταλάβεις βλέποντας πως δεν ακούστηκε το γνωστότερο κομμάτι του γκρουπ (βλ. Melancholy)δεν μπορώ να ξέρω τους λόγους, μα σίγουρα συζητήθηκε αρκετά μετά το τέλος της συναυλίας.

Τελικό αποτέλεσμα ήταν μια αρκετά καλή συναυλία, από ένα γκρουπ που ξέρει τι πρέπει να κάνει για να κερδίσει το κοινό του, χωρίς όμως την αίγλη του παρελθόντος. Εκείνη η μαγεία έλειπε. Φταίει το γκρουπ; Φταίει το (ικανοποιητικό αλλά όχι εκστασιασμένο) κοινό; Φταίει η καθημερινή; Μεγάλωσα πολύ και νοιώθω σαν τους γκρινιάρηδες γέρους του Muppet Show; Ειλικρινά δεν ξέρω. Αυτό που ξέρω είναι πως χωρίς να μετανιώνω που πήγα στο live,  μα οποιαδήποτε σύγκριση με τις συναυλίες τους πριν το 2002 αποτελεί χαμένο χρόνο.

Οι Iced Earth έβγαλαν ένα πάρα πολύ καλό δίσκο και περιμένω περισσότερα από αυτούς αν θέλουν να επιστρέψουν εκεί που ανήκουν: Στις καρδιές των Ελλήνων οπαδών. Πάντως, όταν ξεκίνησαν να παίζουν το Stormrider, με τον Schaffer στα φωνητικά, όλα αυτά έμειναν στο πίσω μέρος του μυαλού μου και ακόμη ένα ταξίδι στον χρόνο ξεκίνησε…  We Want More… We Want More…

Setlist: Great Heathen Army, Burning Times, Dystopia, Black Flag, 7 Headed Whore, I Died For You, Vengeance Is Mine, Brothers, Last December, Raven Wing, Prophecy, Birth Of the Wicked , Coming Curse, Stormrider, Angels Holocaust, Travel In Stygian, Clear The Way και Watching Over Me.

Θα ξαναπήγαινα; Θα το σκεφτόμουν και κάτω από προϋποθέσεις(μέρα, τιμή, παρέα  κτλ) μάλλον ναι.   

Μοιραστείτε