ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΑΡΘΡΑ
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Ακολουθήστε μας:
19 March, 2024
ΚεντρικήΕΙΚΑΣΤΙΚΕΣ ΤΕΧΝΕΣΚρατείστε τους μοντέρνους αρχιτέκτονες μακριά από την αποκατάσταση της Παναγίας των Παρισίων

Κρατείστε τους μοντέρνους αρχιτέκτονες μακριά από την αποκατάσταση της Παναγίας των Παρισίων

Του Bix Sixsmith (Spectator USA)

Ένα ενθαρρυντικό, αν και ελάχιστα παρηγορητικό αποτέλεσμα των καταστροφικών φωτιών που έκαψαν εντελώς την Παναγία των Παρισίων είναι μέχρι τώρα η θέληση των πολιτικών και των φιλάνθρωπων να δεσμευτούν να στηρίξουν οικονομικά και θεσμικά την ανοικοδόμηση του ναού. Ναι, μερικοί από αυτούς μπορεί να το κάνουν για λόγους καλών δημοσίων σχέσεων. Ναι οι πιστοί μπορεί να αμφισβητούν την φύση της τοποθέτησης τους. Ακόμα και έτσι ο κόσμος δεν θα παρακολουθεί την παρακμή της ομορφιάς και της παράδοσης με απόλυτη αδιαφορία.

 

Παρόλα αυτά, η αναστήλωση θα προσβληθεί άγρια σε νομικό επίπεδο. Ήδη οι μοντερνιστές έχουν ανατρέψει την συζήτηση με προοδευτικές κοινοτοπίες και αντιδιανοουμενίστικες μηχανορραφίες. Ίσως πιστεύετε ότι το εκτενές σοκ και η θλίψη που προκάλεσε η φωτιά εκπροσωπούσε μια αγάπη και θαυμασμό για την Παναγία των Παρισίων , έτσι όπως ήταν. Ούτε κατά διάνοια, λένε οι μοντερνιστές. Αυτό πρέπει να αλλάξει.

Ο άθεος Αλί Α. Ρίζβι προτείνει ίσως στο πιο εξόφθαλμο παράδειγμα οπορτουνισμού, ότι ενώ ο καθεδρικός ναός σχεδιάσθηκε από Καθολικούς, κτίσθηκε από Καθολικούς και διατηρήθηκε από Καθολικούς και πάντα χρησιμοποιείτο από Καθολικούς ως οίκος λατρείας, θα πρέπει να γίνει «ένα μουσείο τέχνης, αρχιτεκτονικής και ιστορίας χωρίς στην κληρονομιά του βιασμού ανηλίκων και της υπερφυσικής ψευδαίσθησης»

Ήδη η αλλαγή της αιχμηρής κορυφής του καμπαναριού της Νότρ Νταμ συζητιέται στους αντιπαραδοσιακούς κύκλους

Η υποβάθμιση της ιστορίας του Καθολικισμού σε «βιασμό ανηλίκων» παραείναι χονδροειδής για να την εξετάσεις με οτιδήποτε άλλο πέρα από μια περιφρονητική γκριμάτσα, αλλά η θρασύτητα που χρειάζεται για να προτείνει την οικειοποίηση ενός καθεδρικού ναού είναι ενδιαφέρουσα. Γιατί δεν μπορούν οι άθεοι που είναι τόσο διαφωτισμένοι απλώς να κτίσουν τα δικά τους όμορφα κτίρια ;

(Δεν μπορώ να αντισταθώ και να μην αναφέρω τον άθεο συγγραφέα Μάικλ Σέρλοκ που ανέβασε στο tweeter μια φωτογραφία της Παναγίας των Παρισίων στις φλόγες και την λεζάντα: «Όταν η αστυνομία του Παρισιού σου κτυπάει την πόρτα και εσύ προσπαθείς να κρύψεις την συλλογή σου  παιδικής πορνογραφίας». Ο Σέρλοκ όχι μόνο θεωρεί το κάψιμο ενός πανάρχαιου καθεδρικού ναού ως διασκεδαστικό, αλλά θεωρεί ότι η κακοποίηση παιδιών είναι μια μαγκούρα για να κτυπήσεις τους αντιπάλους σου. Ελπίζετε ότι οι μετριοπαθείς άθεοι θα βάλουν φρένο σε αυτούς που τους δίνουν κακό όνομα ως αντιπαθητικούς σπασίκλες)

Τα όμορφα κτίρια δεν χρειάζεται να είναι απαραίτητα θρησκευτικά, όπως αποδεικνύουν αμέτρητα παλάτια, κάστρα και μουσεία. Παρόλα αυτά, πολύ συχνά οι σύγχρονοι αρχιτέκτονες και κριτικοί αρχιτεκτονικής τυφλώνονται από την πολιτική ιδεολογία τους. Ο ιστορικός αρχιτεκτονικής Τζων Χάργουντ δήλωσε στο μουσικό περιοδικό Rolling Stone (σε αυτό που για να είμαστε δίκαιοι δεν είναι άμεσα δικό του απόφθεγμα, αλλά η παράφραση του δημοσιογράφου):

‘… θα ήταν λάθος να προσπαθήσει να ξαναδημιουργήσει το οικοδόμημα όπως υπήρχε κάποτε, όπως έκανε ο Λε Ντυκ περισσότερα από 150 χρόνια πριν. Οποιοδήποτε ανοικοδόμηση δεν θα πρέπει να είναι μια αντανάκλαση μιας παλιάς Γαλλίας η μιας Γαλλίας που ποτέ δεν υπήρξε -μιας  μη κοσμικής, λευκής, Ευρωπαϊκής Γαλλίας- αλλά μια αντανάκλαση της Γαλλίας του σήμερα, μιας Γαλλίας που αυτήν την στιγμή δημιουργείται»

Δεν θα περνούσε ποτέ από το μυαλό κάποιου να προτείνει ότι η Μέκκα η ο Χρυσός Ναός θα πρέπει να χάσουν αντίστοιχα τον ξεχωριστό Ισλαμικό και Σιχ χαρακτήρα τους για να μαζέψει ανθρώπους διαφορετικής πίστης, αλλά ζητείται από τους  Καθολικούς και τους συντηρητικοί Γάλλους να διαφοροποιήσουν οτιδήποτε εκφράζει τα πιστεύω τους και την κληρονομιά τους.  Γιατί άνθρωποι που έχουν το ίδιο αίσθημα που αποδίδεται στον Χάργουντ, να μην χρειάζεται να αναρωτηθούν «Γιατί η πολυπολιτισμικότητα είναι τόσο εύθραυστη που κάθε πολιτισμική μοναδικότητα θα πρέπει να δοκιμάζεται;»

Κανείς δεν ζητάει να αλλάξει ο Μουσουλμανικός χαρακτήρας του Χατζ στην Μέκκα, αλλά όλοι συζητάνε να αλλάξει η Νοτρ Ντάμ τον χριστιανικό της χαρακτήρα

«Το κτίριο ήταν τόσο υπερφορτωμένο με νόημα».

Το «Ρόλλινγκ Στόουν» χρησιμοποιεί επίσης την ρήση του Πατρίτσιο ντελ Ρεάλ, καθηγητή του Χάρβαρντ που λέει: «Τόσο που το κάψιμο της είναι σαν μια πράξη απελευθέρωσης» Για να είμαστε δίκαιοι, αυτή η απομονωμένη φράση αφήνει αμφισημίες για το αν ο ιστορικός αρχιτεκτονικής εκφράζει την δική του άποψη  η κάποιου άλλου. Ωστόσο, όποιου και να είναι, είναι διεστραμμένο στο επίπεδο του χυδαίου. Είναι επίσης ανειλικρινής, Το πρόβλημα δεν είναι ότι έχει νόημα, αλλά ότι έχει λάθος είδος νοήματος.

Για να είμαστε δίκαιοι, η χειρότερη μοντέρνα η αρχιτεκτονική ποτέ δεν έχει υπάρξει ρηχά πολιτικοποιημένη. Ο Λε Κορμπυζιέ, για παράδειγμα, με τα τσιμεντένια τερατουργήματα του, ήταν δύσκολο να τον κατατάξει κανείς στην Αριστερά η στην Δεξιά. Ο Στέφεν Παίηλεϋ της Telegraph, δεν είναι τόσο μοντερνιστής και δεν έχει σχέδια να αντικαταστήσει τον καθεδρικό ναό με έναν ουρανοξύστη, αλλά μοιράζεται την  άσκοπη αγάπη για την «πρωτοτυπία». Επιδοκιμάζει την «διεστραμμένη πρωτοτυπία» του Παλατιού του Γουεστμίνιστερ και την «ασυμβίβαστη μοντερνικότητα» του μεταπολεμικού Ράιχσταγκ. Ομολογουμένως, αυτά είναι υπέροχα κτίρια. Το καινούργιο δεν είναι πάντα αυτό που αξίζει λιγότερο. Αλλά αυτό ισχύει εξίσου και για τα παλιό. Η πρωτοτυπία δεν έχει εγγενή αξία. Ο Χαίηλεϋ δεν επιχειρηματολογεί ότι χρειάζεται να φαντασθούμε την Παναγία των Παρισίων από την αρχή και προσπερνά το γεγονός ότι σε μια εποχή πολιτικοποίησης και κυριαρχίας των αρχιτεκτόνων είναι αδύνατον οποιοσδήποτε σημαντικός εκσυγχρονισμός να μην αποσπά από την ομορφιά του καθεδρικού ναού.

Οι «Τάιμς του Λονδίνου» έχουν ένα ρεπορτάζ, που μας κάνει ήδη να τρομάζουμε σχετικά με προτεινόμενα σχέδια για την ανοικοδόμηση, που περιλαμβάνει μια αποκρουστική και αποκρουστικά μη εφαρμόσιμη γυάλινη οροφή. Ο δημιουργός εκτρωμάτων Νόρμαν Φόστερ λέει ότι η Νότρ Νταμ παρουσιάζει μια «εξαιρετική ευκαιρία», η οποία θα έπρεπε να μας κάνει να νοιώσουμε σαν ένας ασθενής που δέχεται επισκέψεις από λαθρέμπορους οργάνων.

Δεν υπάρχει κάτι ουσιαστικά λάθος με το μοντέρνο. Με αυτήν την σκέψη, ένα σπίτι από λάσπη θα είχε μεγαλύτερη αξία από την Παναγία των Παρισίων. Ωστόσο, ένα από τα λάθη της μοντερνισμού είναι η εικονοκλαστική ανάγκη να δώσει άλλο σχήμα σε οτιδήποτε παραδοσιακό. Πείτε ότι θέλετε για τον μοντερνισμό στην τέχνη, αλλά αν ένας βαρεμένος σιτουασιοναλιστής ρίξει μπογιά στην Μόνα Λίζα, αμφιβάλω ότι θα υπάρξουν πολλοί άνθρωποι που θα πουν ότι αντί να βγάλουμε την μπογιά θα πρέπει να ξαναφτιάξουμε τον πίνακα σε αφηρημένο στυλ.

Δεν υπάρχει ανάγκη να ξανακτίσουμε το κτίριο ίδιο τούβλο προς τούβλο. Αν όχι τίποτα άλλο, πρέπει να ξανακτισθεί σε ένα στυλ που θα δημιουργεί περισσότερη ασφάλεια. Αλλά πιστεύω, και υποπτεύομαι ότι πολλοί άνθρωποι θα συμφωνήσουν μαζί μου, ότι οι ανοικοδομήσεις παλιών κτιρίων θα πρέπει γενικά να στοχεύουν να ξαναδημιουργούν και όχι να μεταμορφώνουν το παλιό στυλ. Σε ένα κόσμο συνεχών, δραματικών και Iεπικίνδυνων αλλαγών, θα πρέπει να μας υπενθυμίζει ότι το όμορφο και το βαθυστόχαστο θα μπορεί να είναι υπερβαίνει τα χρονικά όρια των γενεών.

Η αποκατάσταση της Παναγίας των παρισίων από τον Ντε Λύκ

Πηγή: spectator.us

Μοιραστείτε