ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΑΡΘΡΑ
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Ακολουθήστε μας:
19 March, 2024
ΚεντρικήΘΕΑΤΡΟ / ΜΙΟΥΖΙΚΑΛ / ΟΠΕΡΕΤΤΑΓιώργος Πέτρου: «Ο «Σουήνυ Τόντ» ξεπερνάει το συνηθισμένο επίπεδο του Μπρόντγουαίη»

Γιώργος Πέτρου: «Ο «Σουήνυ Τόντ» ξεπερνάει το συνηθισμένο επίπεδο του Μπρόντγουαίη»

Μετά την επιτυχία που είχε τον Ιούλιο, ο «Σουήνυ Τόντ: ο δαιμόνιος κουρέας της Φλήτ Στρητ» ξανανεβαίνει στις 31 Αυγούστου στο Ηρώδειο με την Καμεράτα υπό την μουσική  και  σκηνοθετική διεύθυνση του Γιώργου Πέτρου και την συμμετοχή γνωστών ηθοποιών και λυρικών καλλιτεχνών. Με αφορμή αυτό το γεγονός πήραμε συνέντευξη με τον κύριο Πέτρου για να μας μιλήσει για το αγαπημένο μιούζικαλ που ανεβάζει.

Συνέντευξη στον Γιώργο Πισσαλίδη

Κύριε Πέτρου, στις 31 Αυγούστου ανεβάζετε ξανά τον “Σουήνυ Τοντ” του Στήβεν Σοντχάιμ στο Ηρώδειο. Είναι το τρίτο μιούζικαλ που ανεβάζετε με την «Καμεράτα». Τι είναι εκείνο που σας τραβάει στο μιούζικαλ;

Προσωπική μου αγάπη είναι το μουσικό θεάτρο γενικότερα. Το μουσικό θεάτρο συμπεριλαμβάνει γενικότερα και την όπερα, και την οπερέττα και το μιούζικαλ. Με τραβάει ότι έχει να κάνει με ένα σημαντικό έργο τέχνης , και είναι δεδομένο ότι υπάρχουν αριστουργήματα και στον χώρο της όπερας , και της οπερέττας και του μιούζικαλ.

Δεν είναι η ταμπέλλα “μιούζικαλ” που με τραβάει, αλλά συγκεκριμένα έργα. Όταν πιστεύω ότι έχω να πω κα΄τι μέσα από ένα έργο, τότε έχω μια τάση να θέλω να το ανεβάσω με δικά μου μέσα.

Τι είναι εκείνο λοιπόν που σας τράβηξε στο “Σουήνυ Τόντ: ο διαμόνιος κουρέας της Fleet Street” του Στονχάιμ η στο “Γουέστ Σάιντ Στόρυ”, που ανεβάσατε περυσι;

Οι καταπληκτικές μουσικές. Ιδιαίτερα στο “Σουήνυ Τόντ” υπάρχει μια εκπληκτική δραματουργία , μια υπέροχη υπόθεση που μπαίνει πολύ βαθιά στην ψυχολογία των χαρακτήρων. Και υπάρχουν χαρακτήρες που είναι ολοστρόγγυλοι με καλά και κακά στοιχεία. Με τον “Σουήνυ Τόντ”, ο Σοντχάιμ ξεπερνά κατά πολύ το επίπεδο του Μπρόντγουαίη, που στην Αμερική αγγίζει αυτό που λέγεται entertainment (σ.σ. διασκέδαση , αλλά και δημοφιλία του καλλιτέχνη) Δηλαδή δεν περνά επιφανειακά από τον θεατή. Είναι ένα σκληρό έργο μέχρι τέλους που σε καλεί να συγκινηθείς, να κλάψεις, αλλά και να γελάσεις.

Ο Στήβεν Σοντχάιμ δημιουργός του “Σουήνυ Τόντ”

Θα μπορούσατε να μας πείτε δύο λόγια για την υπόθεση του “Σουήνυ Τόντ”;

Είναι ένα έργο που παρουσιάστηκε το 1979. Αφορά την ιστορία ενός κουρέα, στην ουσία ενός μπαμπούλα, με τον οποίο οι μαμμάδες της Βικτωριανής εποχής τρόμαζαν τα παιδιά τους. Κυκλοφορούσε τότε σε κόμιξ και εφημερίδες σε συνέχειες. Υπάρχει η εικασία ότι είναι αληθινό πρόσωπο, αλλά δεν είναι αποδειγμένο. Ωστόσω η παράδοση τον θέλει ένα στυγνό δολοφόνο με μια δόση κωμικού στοιχείου με τα θύματα του να γίνονται κρεατόπιτες με την βοήθεια της κυρίας Λάβετ.

Γύρω στο 1970 ο Κρίστοφερ Μπόντ γράφει ένα θεατρικό έργο που δίνει ψυχολογικές προεκτάσεις στον βικτωριανό μύθο. Δίνει κίνητρα στον Σουήνυ Τόντ, ο οποίος σκοτώνει μέσα από μια μανία για εκδίκηση γιατί ο καθώς πρέπει δικαστής και εξέχων μέλος της εγγλέζικης κοινωνίας έχι βιάσει την γυναίκα του και έχει φύλακίσει άδικα τον ίδιο και έχει μεγαλώσει την κόρη του, την οποία θέλει να παντρευτεί. Μιλάμε για μια περίπλοκη κατάσταση. Η δίκαιη μανία για εκδίκηση, που όλοι έχουμε βιώσει κατά καιρούς ως αδικημένοι, δίνει στον Τόντ ένα μεσο τύφλωσης, που επικεντρώνοντας σε αυτό, οτιδήποτε άλλο  βρίσκεται στον δρόμο του, χάνει το νόημα του. Τελικά γίνεται ένας τραγικός ήρωας.   

Όλη αυτή η ιστορία είναι για μένα εξαιρετικό δραματουργικό κίνητρο  και μια εξαιρετική μουσική που ντύνει την ιστορία, που διηγείται μουσικά την ιστορία. Θεωρώ ότι είναι αλληλένδετα η δραμτουργική και μουσική δραματουργία, που με οδήγησε στην απόφαση να σκηνοθετήσω εγώ το έργο  και να συνθέσω μέσα από την δική μου την ματιά το μουσικό στοιχείο και το δραματικό.

Σκηνές από το Σουήνυ Τόντ

Σε αυτό το έργο, όπως και στο “Γουέστ Σάιντ Στόρυ” είσαστε και ο σκηνοθέτης. Ποια είναι η σκηνοθετική σας ματιά;  

Καταρχήν τοποθετώ το έργο στην εποχή του. Αυτό δεν είναι απαραίτητο να τοποθετούμε το έργο στην εποχή του. Απλώς σε αυτό το συγκεκριμένο έργο, ένοιωσα ότι το βικτωριανό ήθος είναι πάρα πολύ παρόν. μου ήταν πολύ δύσκολο ο Σούνη Τόντ να είναι ήρωας του 50, ως ένας σουβλατζής που κάνει σοουβλάκια από το κρέας των θυμάτων του. Παρόλο που είμαι υπέρ των μεταφορών και αναγωγών χρονικά όσο αναφορά την όπερα, αυτό δεν είναι αυτοσκοπός, είναι ανάλογα πως μπορείς να το στηρίξεις. Θεώρησα λοιπόν ότι το έργο έχει να μου πει πολλά στην Βικτωριανή εποχή. Σίγουρα όχι ως αισθητική της Βικτωριανής εποχής, αλλά ούτε μεταφερμένο στην σημερινή εποχή. Αυτή είναι η ματιά μέσα από μία μίμηση μιας βιομηχανικής αποθήκης, του Λίβερπουλ , που έχει στοιχεία Ρωμαίκά που θυμίζει το Ηρώδειο. Έχει αψίδες και κολώνες.  Είναι ένα κτίριο Βικτωριανό, πολύ εντυπωσιακό που μπορεί να το σκεφτεί κανείς με μεγάλα κοντέινερς, με επιγραφές, που μέσα του ζωνατνεύει μια ιστορία  και έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Και είναι μια πρόκληση να μετατραπεί το Ηρώδειο, που είναι Ρωμαϊκό κτίριο σε Βικτωριανό. Και επειδή είναι μνημείο δεν μπορούσαμε να το μετατρέψουμε πλήρως σε Βικτωριανό, αλλά να το κάνουμε να παραπέμπει.

Σκηνές από το Σουήνυ Τόντ

Αυτό πως το πετύχατε;  

Βρίσκοντας φωτογραφίες από Βικτωριανά κτίρια που φέρουν Ρωμαϊκά στοιχεία και μνημεία που βρίσκονται σε ερείπια και μάλιστα, βιομηχανικές αποθήκες. Όσο και να σας φαίνεται περίεργο, οι αποθήκες του Λϊβερπουλ έχουν αψίδες, έχουν κολώνες, κίονες και παραπέμπουν στο Ηρώδειο. Έτσι με προσθήκες μετατρέψαμε το Ηρώδειο σε μια βικτωριανή Ρωμαϊκή αποθήκη. Αυτό θα είναι πολύ ενδιαφέρον.

Για τον ίδιο τον Στήβεν Σοντχάιμ τι γνώμη έχετε;

Είναι από τους σημαντικότερους συνθέτες της εποχής μας και θεωρώ ότι είναι τιμή για μένα και την Καμεράτα να προτείνουμε το πρώτο έργο του Σοντχάιμ στην Ελλάδα. Είναι ιδιοφυής δημιουργός. Όχι μόνο ως συνθέτης, αλλά και εξαιρετικός στιχουργός. Είναι στιχουργός ιδιαίτερης σημαντικότητας, έχει δικό του στυλ. Μην ξεχνάτε ότι στα 20 του είχε γράψει τους στίχους στο “Γουέστ Σάιντ Στόρυ”. Βέβαια το “Γουέστ ΣάινΤ Στόρυ” είναι ένα νεανικό έργο με χαριτωμένο στίχο. Δεν είναι ο στίχος που πουλάει στο “Γουέστ Σάιντ Στόρυ”, είναι η μουσική. Στο Σουήνυ Τόντ ο Σοντχάιμ είναι 48 χρονών και επιτυγχάνει το απόλυτο δέσιμο στίχου και μουσικής και το απόλυτο ντύσιμο της ιστορίας από την μουσική.  Είναι μια μουσική που άνετα θα μπορούσε να ανήκει σε μια όπερα. Έχει στοιχεία κλασσικά, με στοιχεία αραμπεκ,  με στοιχεία Βαγκνερικά. Όλο βασίζεται σε μια Μπετοβενική ανάπτυξη του θέματος , το μεσαιωνικό, χριστιανικό θέμα που μιλάει για την οργή του Θεού, με επιρροές από συνθέτες, όπως ο Λίστ, ο Μπερλιόζ. Μέσα από αυτό βγήκε όλο το έργο. Χρησιμοποιεί την τεχνική των λαίτμοτιβ, μουσικές που ταυτίζονται με καταστάσεις που όταν επανέρχονται θυμίζουν εκείνη την κατάσταση. Ακόμα και όταν δεν το καταλαβαίνουμε, υπάρχει το κωμικό στοιχείο συνδεδεμένο με μια ατονική μουσική. Πράγμα που είναι σχεδόν εξωπραγματικό για τα δεδομένα του Μπρόντγουαίη, που χρησιμοποιεί μουσική γλώσσα εύπεπτη με στοιχεία τζαζ. Το στοιχείο της τζαζ είναι σχεδόν σε λανθάνουσα μορφή μέσα στο “Σουήνυ Τόντ”. Μόλις και είναι αναγνωρίσιμη. Πρέπει να δούμε την δούμε την παρτιτούρα για να το καταλάβουμε.

Σκηνές από το Σουήνυ Τόντ

Αγαπημένα τραγούδια από το Σουήνυ Τόντ έχετε;

Έχω πάρα πολλά. Δεν είναι όμως έργο που βγαίνεις και σφυράς την μελωδία.

Υπάρχουν όμως δυνατές μελωδίες, όπως η Joanna

Ακόμα και η Joanna είναι δεμένη με την εξέλιξη της ιστορίας. Δεν στέκεται αυτόνομα . Στέκεται μέσα στο έργο. Δεν είναι τραγούδι που βγαίνεις και το σφυράς. Έγραψαν πολλοί κριτικοί “Δεν θυμάμαι τις μελωδίες, αλλά ήμουν  συγκλονισμένος από όλο το έργο”. Δεν είναι για τα χιτάκια. Είναι για μια ιστορία. Και το πως νοιώθεις εκεί μπορεί να περιγράψει την ιστορία. Και με αυτήν την έννοια θεωρώ ότι το “Σουήνυ Τόντ” είναι από τα πολύ μεγάλα αριστουργήματα γιατί έγινε από το book. Όταν οι άνθρωποι όπως ο Μοντεβέρντι ξεκίνησαν την όπερα, την δημιούργησαν γιατί ήθελαν να περιγράψουν μουσικά μια ιστορία. Όχι να θυμάται ο κόσμος τις επιτυχίες. Εκεί που κατέληξε ο Βέρντι με τον «Φάουστ». Αφού έγραψε όλα όσα έγραψε και μελωδίες αγαπημένες, κατέληξε σε μια περιγραφή ιστορίας με μουσικούς όρους. Υπάρχει μόνο η μουσική δραματουργία. Και περιγράφει πως ο Σοντχάιμ ξεφεύγει από τα δεδομένα του απλού εμπορικού θεάτρου και πηγαίνει σε πολύ υψηλό βαθμό Τέχνης. Και τα έργα μετά τον “Σουήνυ Τόντ” έχουν μεγάλο ενδιαφέρον όσο αφορά την μουσική διήγηση.

Γενικά ο Σοντχάιμ έχει γράψει μερικές από τις σημαντικότερες δημιουργίες του μουσικού θεάτρου της εποχής μας και είμαι πολύ χαρούμενος που παρουσιάζω το έργο του για πρώτη φορά και χαρούμενος που ήταν γεμάτο το Ηρώδειο την πρώτη φορά και πιστεύω ότι θα είναι και αυτή.

ΟΙ προτάσεις της Καμεράτας δεν είναι προτάσεις εμπορικού θιάσου. Είναι πράγματα που τα πιστεύουμε ότι πρέπει να ακουσθούν και τα οφείλουμε στην κοινωνία στην οποία ζούμε.

  

Μοιραστείτε