του Γιώργου Πισσαλίδη
Μέρες κοροναίού και εγκλεισμού στα σπίτια και η κάθε διασημότητα λέει την συμβουλή της , κοινότοπη και τεριμμένη. Από την άλλη υπάρχουν άνθρωποι που εχουν κάτι πιο πνευματικό να πούν. Ενας από αυτούς είναι ο Σταμάτης Σπανουδάκης, γνωστός για την ένθερμη Χριστιανική πίστη του. Μια πίστη που έγινε αιτία από την δεκαετία του ‘80 να αντιμετωπίζεται με ειρωνεία από την “δικτατορία των προοδευτικών” όπως την έχει αποκαλέσει σε μια συντένευξη στον γράφοντα
Σας παραθέτουμε μια γεμάτο χριστιανική πνευματικότητα ανάρτηση που έχει την σημασία της σε μια περίοδο που η Εκκλησία και ο Χριστιανισμός λοιδωρούνται με αφορμη την επιδημία
Ίσως είναι μια ευκαιρεία ……
Ακούω επιστήμονες, πολιτικούς και δημοσιογράφους να μας ζητάνε, κλείσιμο στο σπίτι, όχι επαφές με άλλους ανθρώπους, καθαριότητα και ησυχία. Πόσο σπουδαία και πόσο αλλοιώτικα, μου φαίνονται όλα αυτά εμένα. Τι μεγάλη επιτέλους ευκαιρία, να μείνουμε λίγες μέρες μόνοι, να γνωρίσουμε και να ξανασυστηθούμε, στον ξεχασμένο εαυτό μας και κυρίως να πλησιάσουμε Τον Έναν. Τον Χριστό.
Από λογική και ιατρική πλευρά λοιπόν, όλοι μας προτρέπουν τελικά, συνειδητά η όχι, να προσευχηθούμε. Ω της χαράς!
Καιρός λοιπόν, αγκαλιά με την βούλα της επιστήμης και την περατότητα της λογικής, να κλειστούμε στο μικρό η μεγάλο δωμάτιό μας. και να ζητήσουμε – συζητήσουμε απο τον Χριστό, όλα όσα μας φοβίζουν, όλα όσα, αληθινά χρειαζόμαστε. Δεν είναι δύσκολο.
Παιδικό παιχνίδι είναι.
Μιλάς στον φίλο σου, τον πατέρα σου, τον αδελφό σου. Με απλά λόγια και πάντα τελειώνοντας: “Γεννηθήτω το θέλημά Σου”. Γιατί Εκείνος ξέρει τι θέλεις και σε ξέρει καλά.
Παιδί Του είσαι.
Μιλήστε μαζί Του, χωρίς μεσάζοντες, για όσα φοβάστε, όσα χρειάζεστε, γι’ αυτούς που αγαπάτε. Πιστέψτε με, ακούει. Και επεμβαίνει. Γλυκά, ευγενικά και με σέβας στην κάθε μοναδική μας ύπαρξη. Και θέλει την επαφή μαζί μας, θέλει την προσευχή μας και ει δυνατόν, το δάκρυ μας.
Και θυμηθείτε στην κουβέντα σας μαζί Του, όπου δεν σας φτάνουν τα λόγια, τους αγίους, τους αρχάγγελους, τις δυνάμεις, τους βοηθούς σας εδώ στη γή αλλά και στο ευλογημένο μετά. Όλοι περιμένουν μια κουβέντα σας αληθινή, για να βοηθήσουν. Καλέστε τους.
Και βέβαια την ταχέως προστατεύουσα, την γλυκειά μητέρα μας.
Έξω απο εμάς λοιπόν ο φόβος. Λίγη ησυχία και λίγα γλυκα κι’ ανθρώπινα λόγια, σ’ αυτόν που πάντα ακούει και επεμβαίνει, με αγάπη και ευγένεια.
Άλλωστε τι είναι η αρρώστεια , αλλά κι ο θάνατος ακόμη, αν όχι η παντοτινή ένωση μαζί Του. Στη νεα γή και ουρανό, που μας έχει ετοιμάσει.
Και μας περιμένει να χαρούμε κοντά του, για πάντα
