Μετά το Codex Epicus των Battleroar που είναι ίσως και το καλύτερο γενικά μέταλ άλμπουμ της χρονιάς (εδώ η κριτική) , συνεχίζουμε με το 2ο καλύτερο άλμπουμ του 2018 (so far), όσο αφορά το epic metal, ένα είδος που ταιριάζει γάντι στην αισθητική του «Αβαλον των Τεχνών».
Eπιλογή -κριτική του Χρηστου Κεσκίνη
Visigoth – Conqueror’s Oath
Για μεγάλο διάστημα το Conqueror’s Oath ήταν μόνιμα στο πικάπ μου. Όταν είχα ακούσει το προηγούμενο άλμπουμ του γκρουπ, The Revenant King, ήξερα από την πρώτη στιγμή πως θα τους ακολουθούσα. Αλλά δεν περίμενα τέτοια βελτίωση στο δεύτερο μόλις αλμπουμ τους.
Steel and Silver και από τη πρώτη στιγμή το γκρουπ δείχνει τα δόντια του. Μου θυμίζει λίγο τους Grand Magus, ειδικά στο επικά πιασάρικο ρεφραίν. Και αυτό για εμένα μόνο καλό μπορεί να είναι.
‘’By steel, by silver
I slay like a wolf in the night
By steel, by silver
I slay, runes of power be my light
By steel, by silver
I slay like a wolf in the night
By steel, by silver
I slay, for the wolf is I’’
«Με ατσάλι, με ασήμι
Φονεύω σαν λύκος την νύχτα
Με ατσάλι, με ασήμι
Φονεύω, ρούνοι της δύναμης γίνετε το φώς μου
Με ατσάλι, με ασήμι
Φονεύω σαν λύκος την νύχτα
Με ατσάλι, με ασήμι
Φονεύω, γιατί ο λύκος είμαι εγώ»
Οι γυναίκες πολεμίστριες (είδικά μετά την Lagertha του Vikings) είναι ιδιαίτερα αγαπητές και αυτό επιβεβαιώνουν οι Visigoth στο Warrior Queen. Σε παρόμοιους ρυθμούς με το πρώτο τραγούδι του δίσκου, σε έχουν ήδη του χεριού τους και σε κάνουν να χτυπιέσαι στους ήχους τους. Και το αργόσυρτο σημείο προς το τέλος σου θυμίζει γιατί λάτρεψες το πρώτο (αρκετά πιο επικό) άλμπουμ.
Warrior queen, forged in steel
Tempered in the flames of war
Fierce and free, fearless conqueror
Goddess of the metal storm
Warrior queen’’
Βασίλισσα του πολέμου, σφυρηλατημένη απο ατσάλι
Δοκιμασμένη στις φλογες του πολέμου
Άγρια και ελεύθερη, ατρόμητη κατακτήτρια
Θεά της μεταλλικής καταιγίδας
Βασίλισσα του πολέμου»
Outlive Them All και πλέον βλέπουμε το γκρουπ να κινείται σε αρκετά πιο κλασικό heavy feeling. Δεν ξέρω αν ξενίσει κάποιους, μα προσωπικά μου άρεσε πολύ αυτή η επιλογή τους. Όχι όμως σε αυτό το κομμάτι. Κάτι του λείπει κι απλά περιμένεις το επόμενο…
Fear my highland steel
There can be only one
Bow your head and kneel
I’ll outlast the moon and the sun
Fear my highland steel
There can be only one
Bow your head and kneel
Outlive them all, there can be only one’
Φοβηθείτε το ατσάλι μου από τα Χάιλαντς
Μπορεί να υπάρχει μόνο ένας
Σκύψτε το κεφάλι και γονάτιστε
Θα ζήσω περισσότερο απο τον ήλιο και το φεγγάρι
Φοβηθείτε το Χάιλαντ ατσάλι μου
Μπορεί να υπάρχει μόνο ένας
Σκύψτε το κεφάλι και γονάτιστε
Θα ζήσω περισσότερο απ’όλους, μπορεί να υπάρχει μόνο ένας
Και εκεί που οι οπαδοί του πρώτου αλμπουμ πιστεύουν πως τα επικά στοιχεία που τους έκαναν γνωστούς θα είναι λίγα και διάσπαρτα στο άλμπουμ, έρχεται το Hammerforged και τους βάζει στην θέση τους. Αν και αρκετά γρήγορο, έχει επικότατα σημεία για να σου θυμίσει πώς γίνεται!
‘’You’re hammerforged
You are the anvil
You are the blade
You’ll ride and you’ll fight to the end
Nothing can stand in your way but yourself
Conquer your doubt and ascend’’
Είσαι σφυρηλατημένος
Είσαι το αμμώνι
Είσαι η λεπίδα
Θα ιππεύσεις και θα παλέψεις μέχρι τέλους
Τίποτα δεν μπορεί να σταθεί στο δρόμο σου παρα μόνο ο εαυτός σου
Κατέκτησε την αμφιβολία σου και αναλήψου.
Traitor’s Gate και οι Visigoth δηλώνουν παρόν. Είπες ότι έχασαν τον επικό τους ήχο; Είπες ότι πλέον παίζουν κλασικό Heavy; Πάρε να έχεις! Το καλύτερο του δίσκου και σίγουρα ένα από τα καλύτερα κομμάτια της χρονιάς. Μετά από αυτό είσαι έτοιμος να χτυπήσεις τους εχθρούς σου. Είσαι έτοιμος να χτυπήσεις γενικά. Πιο επικό μόνο οι Manowar!
Betrayer, deceiver
My words are a sword of cleandsing flame
Betrayer, deceiver
I vomit a course upon your name
Open the Traitor’s Gate
So fear my return, I am the hammer of fate
Die, traitor, die
Look me in the eye
Die, coward, die
As I take your life’’
Προδότη, απατεώνα
Οι λέξεις μου είναι σπαθί εξαγνιστικής φωτιάς
Προδότη, απατεώνα
Ξερνάω ένα γεύμα στο ονομά σου
Άνοιξε την Πύλη του Προδότη
Να φοβάσαι την επιστροφή μου, είμαι το σφυρί του πεπρωμένου
Πέθανε, προδότη, πέθανε
Κοίτα με στα μάτια
Πέθανε, προδότη, πέθανε
Καθώς παίρνω τη ζωή σου»
To Salt City διαφέρει. Δεν είναι ούτε επικό, ούτε Heavy. Είναι ένα ροκ κομμάτι! Χωρίς αυτό να είναι κακό, είναι μια «παραφωνία» στο άλμπουμ. Ίσως ήταν καλύτερο αν το έβαζαν σαν bonus track σε κάποια άλλη κυκλοφορία. Δεν ταιριάζει και πιστεύω σε βγάζει από το κλίμα. Σαν να πηγαίνει ένας μεταλάς σε alternative μαγαζί. Μπορεί να περάσει καλά, ίσως ακόμη και να βρει γκόμενα, μα ό,τι και να κάνει θα είναι αταίριαστος εκεί. Ίσως ήταν καλύτερο αν το έβαζαν σαν bonus track σε κάποια άλλη κυκλοφορία.
‘’Salt City livin’, this is the place that we call home
Salt City livin’, we ride beneath the mountain thrones
Salt City livin’, this towen is ours to take tonight
Salt City livin’, we won’t rest until the morning’s light’’
«Ζώντας στο Σάλτ Σίτι, αυτό είναι το μέρος που αποκαλούμε σπίτι
Ζώντας στο Σάλτ Σίτι, ιππεύουμε κάτω απο τους βουνίσιους θρόνους
Ζώντας στο Σάλτ Σίτι, αυτός ο πύργος είναι δικός μας για να τον πάρουμε
Ζώντας στο Σάλτ Σίτι, δεν θα ξεκουραστούμε μέχρι το πρωινό φώς»
Στο Blades in the Night επιστρέφουμε στα heavy metal τραγούδια με ψήγματα epic. Πολύ ενδιαφέρον τραγούδι, με ωραίους στίχους και μια όμορφη εναλλαγή ρυθμού στην μέση. Not bad at all.
‘’Blades in the night
The darkness I ride, in the shadows I fight
Blades in the night
The darkness I ride, in the shadows I fight’’
«Λεπίδες μέσα στην νύχτα
Το σκοτάδι ιππεύω, στις σκιές πολεμώ
Λεπίδες μέσα στην νύχτα
Το σκοτάδι ιππεύω, στις σκιές πολεμώ»
Conqueror’s Oath και ήρθε η ώρα για ακόμη ένα αργό, επικό τραγούδι (όπως καταλάβατε, προσπαθούν να μοιράσουν τους ρυθμούς). Μαζί με το Traitor’s Gate είναι τα αγαπημένα μου.
‘’Stand and swear the conqueror’s oath
May your name and deeds live on
Stand and swear the conqueror’s oath
Let the ancient fire burn’’
«Σήκω όρθιος και ορκίσου τον όρκο του κατακτητή
Είθε το όνομα και οι πράξεις σου να συνεχίσουν να ζούν
Σήκω όρθιος και ορκίσου τον όρκο του κατακτητή
Άσε την αρχαία φωτιά να καίει»
Σε γενικές γραμμές, στο Conqueror’s Oath οι Visigoth προσπάθησαν να ανεβάσουν τις ταχύτητες, να ξεφύγουν από τα καθαρά αργόσυρτα επικά τραγούδια τους. Κατέβασαν και τον χρόνο που κρατάνε τα τραγούδια τους κι έτσι το αποτέλεσμα είναι πιο άμεσο. Ίσως αυτό ξενίσει κάποιους οπαδούς τους, αλλά πιστεύω τους ταιριάζει. Το μόνο που πραγματικά θεωρώ αχρείαστο είναι τα εκνευριστικά βογκητά του τραγουδιστή Jake Rogers σχεδόν σε κάθε τραγούδι. Καταλαβαίνω πως δεν θα μπορούσε να ουρλιάξει ή να τσιρίξει σαν Eric Adams (ποιος μπορεί άλλωστε), αλλά το βογγητό που βγάζει προσωπικά με χάλασε. Πάντως πιστεύω πως οι Visigoth είναι εδώ και είναι έτοιμοι. Ελπίζω μόνο να μην τους πάρει άλλα 3 χρόνια μέχρι την επόμενη δουλειά τους.
Ο Κεσκίνης Χρήστος γεννήθηκε, σπούδασε και εργάζεται στη Θεσσαλονίκη, περίπου 11 αιώνες μετά την εποχή που θα ήθελε. Από πολύ μικρή ηλικία έγραφε μικρές ιστορίες καθώς και στίχους τραγουδιών για δική του ευχαρίστηση, και τα μοίραζε σε γνωστούς και φίλους. Του αρέσει να μαθαίνει τους μύθους και τις παραδόσεις και να τις χρησιμοποιεί μέσα στις ιστορίες του. Το πρώτο του βιβλίο κυκλοφόρησε το 2016 με τίτλο “Bifrost-The Path of Warriors”. Έχει συμμετάσχει σε ανθολογίες όπως «Οι θρύλοι του Σύμπαντος Νο V», «Η πτώση των Θεών», «Το ξύπνημα», «Το έπος της φαντασίας» και «Ζυθολογοτεχνία». Επίσης δημοσιεύει ιστορίες και αρθρογραφεί σε διάφορες ιστοσελίδες. Διατελεί ενεργό μέλος του Συλλόγου Φίλων Heavy Metal και Λογοτεχνίας του Φανταστικού Excalibur Thessaloniki από το 2008. Όταν δεν γράφει, παίρνει το σπαθί του και κυνηγάει φανταστικούς εχθρούς στα βουνά
