Κάποιοι λένε ο κόσμος στη φωτιά θα τελειώσει
Κάποιοι πάλι λένε πως με πάγο θα λειώσει
Μα απ΄ αυτό που από το πόθο μοιράστηκα
Μ’ αυτούς που στη φωτιά τη γνώμη έχουν, συντάχθηκα
Αλλά αν δυό είχα φορές να χαθώ
Ξέρω θαρρώ από μίσος αρκετά
Για την καταστροφή ο πάγος να πω
Είναι σπουδαίος και αυτός τη δουλειά
Να τελειώνει με τρόπον ικανό.
Απόδοση Στρατής Φάβρος
To “Φωτιά και Πάγος” είναι ένα δημοφιλές ποίημα του μεγάλου Αμερικανού ποιητή Ρόμπερτ Φρόστ (26 Μαρτίου 1874 – 29 Ιανουαρίου 1963) Γράφτηκε και δημοσιεύθηκε το 1920, λίγο μετά το τέλος του Α! Παγκοσμίου Πολέμου και ζυγίζει την πιθανότητα δύο διαφορετικών σεναρίων που θα φέρουν το τέλος του κόσμου, που εκπροσωπούνται από τα δύο στοιχεία του τίτλου.
Ο ομιλητής πιστεύει ότι η φωτιά είναι πιθανό να φέρει το τέλος του κόσμου και το συνδέει με αυτό που ο ίδιος η η ίδια έχει “γευθεί” από “πόθο” Με ένα ειρωνικό στυλ που παίρνει την μορφή συζήτηση ο ομιλητής /τρια προσθέτει ότι ο πάγος που εκπροσωπεί το μίσος και την αδιαφορία -θα ήταν επίσης φοβερός στο να θεωρείται αυτός που θα φέρει το τέλος του κόσμου.
Υπάρχουν δύο πηγές έμπνευσης για το ποίημα του Φρόστ, οι οποίες έχουν ήδη αναφερθεί στο παρελθόν. Η πρώτη είναι η “Κόλαση” του Δάντη, ένα λογοτεχνικό ταξίδι στην Κόλαση, γραμμένο τον 14ον αιώνα. H δεύτερη είναι μια συζήτηση που είχε ο Φρόστ με έναν αστρονόμο και στην οποία συζητούσαν σχετικά με την έκρηξη η εξφάνιση του ήλιου- με άλλα λόγια φωτιά και πάγος.
