του Χρήστου Κεσκίνη ,συγγραφέα
Πριν από λίγες ημέρες (για την ακρίβεια ανήμερα στην επέτειο των 137 χρόνων από τον θάνατό του) συζητούσα για τον Βίλχελμ Ρίχαρντ Βάγκνερ. Προσπαθούσα να πίσω τους συνομιλητές μου για το ότι ο Wagner κατά τη γνώμη μου έπαιζε Heavy Metal! Ακραίο; Για να δούμε.
Ο Richard Wagner, γεννήθηκε στις 22 Μαΐου 1813 στη Λειψία της Γερμανίας και πέθανε στις 13 Φεβρουαρίου 1883 στη Βενετία της Ιταλίας. Ήταν πρωτοποριακός Γερμανός συνθέτης, ποιητής και μουσικολόγος του 19ου αιώνα. Δεν έχει μεγάλο νόημα να δούμε όλα τα έργα που συνέθεσε, καθώς θεωρώ πως είναι ένας από τους πιο γνωστούς συνθέτες στον χώρο του Heavy Metal, μιας και πολλά είναι τα συγκροτήματα που δηλώνουν άμεσα ή έμμεσα οπαδοί του. Ρωτήστε τους ManOwaR (δε το περιμένατε, σωστά;) ή τους Rhapsody (αν και φυσικά αυτοί έχουν και άλλες επιρροές κλασικών μουσικοσυνθετών) Θα παραθέσω πάντως παρακάτω μια λίστα με όλα του τα έργα, για όποιον ενδιαφέρεται.
Ας δούμε όμως τα δικά μου αγαπημένα και φυσικά τι είδος metal θα ήταν, αν ο συνθέτης ζούσε στο σήμερα:
“Το Δακτυλίδι των Νιμπελούγκεν”
Ίσως η πιο ξεκάθαρη heavy (Epic για την ακρίβεια) στιγμή του συνθέτη. Μία τετραλογία που θα μπορούσε κάλλιστα να έχει γραφτεί σήμερα σαν soundtrack μιας επικής ταινίας. Κατά την γνώμη μου ίσως η σημαντικότερη δημιουργία του Wagner αλλά και όλων των λεγόμενων κλασικών συνθετών. Δεν σας κρίβω πως όταν πριν λίγα χρόνια παρακολούθησα την όπερα, όταν ξεκίνησε το γνωστό σημείο Ride of The Valkyries ήμουν έτοιμος να κάνω head banging, όπως κάνω σχεδόν πάντα όταν το ακούω. Σας το προτείνω ανεπιφύλακτα. Λίγα συγκροτήματα έχουν τόσο επικά σημεία. Δεν είναι τυχαίο το ότι αυτό ακριβώς το σημείο του έργου του έχουν διασκευάσει πολλά συγκροτήματα κυρίως στο χώρο του Epic (Domine, Brothers of Metal κτλ).
H θρυλική Κίρστεν Φλάγκσταντ ως Μπρουχίλδη το 1940 στην ΜΕΤ
Δεν είναι τυχαίο το γεγονός πως πολλά βιβλία που ασχολούνται με την μυθολογία των Σκανδιναβικών λαών (αλλά και της Γερμανίας) παίρνουν σαν δεδομένα αυτά που συμβαίνουν στην όπερα του Wagner. Αυτό δείχνει πόσο πολύ έχει επηρεάσει ο συνθέτης την εξέλιξη της μουσικής, αλλά όχι μόνο.
Όπως φαίνεται από αυτό, αν γραφόταν σήμερα, το επικό του στοιχείο θα είχε κάνει τους περισσότερους από εμάς να αρπάξουμε τα σπαθιά και να βγούμε στα βουνά. Μόνο φανταστείτε τις ηλεκτρικές κιθάρες να «τραγουδάνε» δίπλα στα βιολιά και τα τύμπανα να δίνουν τον ρυθμό. Πόσα σημερινά γκρουπ έχουν τόσο καλή Epic Metal μουσική;
“Τριστάνος και Ιζόλδη”:
Εδώ τα πράγματα είναι διαφορετικά. Ο συνθέτης βασίστηκε στο ομώνυμο έργο του Γκότφρηντ φον Στράσμπουργκ και βγάζει μια πιο ρομαντική διάθεση (μέσα όμως στην τραγικότητά του). Θεωρείται από πάρα πολλούς ορόσημο στην ανάπτυξη της δυτικής μουσικής. Αυτό κυρίως έχει να κάνει δύο διαφωνίες, ενώ μέχρι τότε όλοι χρησιμοποιούσαν μία. Μικρή διαφορά θα μου πείτε, αλλά δεν είναι έτσι. Σκεφτείτε την επανάσταση που έφερε στην μουσική που αγαπάμε το πρώτο γκρουπ που χρησιμοποίησε 2 κιθάρες αντί για μία. Πόσο πλουσιότερη έγινε ξαφνικά η μουσική μας;
Αν ο Wagner αποφάσιζε σήμερα να συνθέσει αυτή την όπερα, τότε σίγουρα θα το έκανε με τον τρόπο που το κάνουν οι guitar heroes. Πολλά καθαριστικά μέρη, Κάποια ερωτικά κομμάτια και σίγουρα μία (μάλλον δύο) rock ballad για το ραδιόφωνο! Άλλωστε, μια τόσο υπέροχη ιστορία, αξίζει να ακουστεί από όλους, άσχετα αν ακούνε heavy metal ή όχι. Πιθανόν τα σιγκλάκια θα γινόταν νούμερο 1 για πολλές εβδομάδες και σίγουρα στα live, η πρώτη σειρά θα αποτελούνταν κυρίως από γυναικείες παρουσίες!
Αυτά είχα να πω για τον αγαπημένο μου Wagner. Πιθανότατα δεν σας έπεισα, μα ελπίζω να έδωσα στην μουσική του μια διαφορετική οπτική. Ότι και αν πιστεύετε ο Wagner ηταν ένας τεράστιος συνθέτης. Έγραφε Heavy (Epic) Metal 100 χρόνια πριν από τους ManOwaR (ρωτήστε τον DeMaio αν έχει επηρεαστεί καθόλου από αυτόν και θα με θυμηθείτε), Κάθε του σύνθεση θα μπορούσε να διασκευαστεί από τα γκρουπ της εποχής μας και κανένας να μη καταλάβει την διαφορά με οτιδήποτε παίζει.
Αξίζει μάλιστα να αναφέρουμε και το συγγραφικό έργο του Wagner (κυρίως δοκίμια μουσικής μα και φιλοσοφίας). Αυτό το αναφέρω μια και πολλοί μουσικοί σήμερα προσπαθούν να γράψουν βιβλία.
Τέλος, κάντε ένα καλό στον εαυτό σας και παρακολουθήστε έστω μία φορά το ανέβασμα της όπερας «Το Δαχτυλίδι του Νιμπελούνγκεν». Αν κλείσετε τα μάτια για λίγο, αυτό που θα νιώσετε δεν διαφέρει πολύ από αυτό που νιώθετε σε μία heavy metal συναυλία. Αυτό κάτι λέει.
Όπερες
- Οι Νεράιδες (1834)
- Η Απαγόρευση της Αγάπης (1834–1836)
- Ριέντσι (1837–1840)
- Ο Ιπτάμενος Ολλανδός (1840–1841)
- Ο Τάνχόϊζερ και ο Διαγωνισμός των Τραγουδιστών του Βάρτμπουργκ (1842–1845)
- Λόενγκριν (1845–1848)
- Το Δαχτυλίδι των Νιμπελούνγκεν
- Ο Χρυσός του Ρήνου (1851–1854)
- Βαλκυρία (1851–1856)
- Ζίγκφριντ (1851–1871)
- Το Λυκόφως των Θεών (1848–1874)
- Τριστάνος και Ιζόλδη (1856–1859)
- Ο Αρχιτραγουδιστής της Νυρεμβέργης (1845–1867)
- Πάρσιφαλ (1865–1882)
Μουσικά έργα
- Symphonie C-Dur
-
- Symphonie E-Dur (ημιτελής)
- Ο Δείπνος των Αποστόλων για χορωδία και ορχήστρα (1843)
- Φαντασία για πιάνο (1831)
- Τρεις Σονάτες για πιάνο
- Σονάτα για πιάνο B-Dur (1831)
- Σονάτα για πιάνο A-Dur (1832)
- Σονάτα για πιάνο As-Dur (1853)
- Το Βαλς της Ζυρίχης για πιάνο (1854)
- Ο Κύκλος Τραγουδιών Βέζεντονγκ
- Το ειδύλλιο του Ζίγκφριντ για μικρή ορχήστρα (1870)
- Το Πρελούδιο του Βασιλιά Έντσιο (1832)
- Το Πρελούδιο του Κολόμβου (1835)
- Πολωνία, C-Dur (1836)
- Rule Britannica, D-Dur (1837)
- Ένα Πρελούδιο του Φάουστ, d-moll (1844)
- Ankunft bei den schwarzen Schwänen – Albumblatt in As-Dur für Klavier in As-Dur (1861)
- Huldigungsmarsch für Ludwig II. von Bayern, Es-Dur (1864)
- Αυτοκρατορικό Εμβατήριο, B-Dur (1871)
- Μέγα Εορταστικό Εμβατήριο, G-Dur (1876)
Ο Χρήστος Κεσκίνης γεννήθηκε, σπούδασε και εργάζεται στην Θεσσαλονίκη περίπου 11 αιώνες μετά την εποχή που θα ήθελε. Είναι συγγραφέας ηρωϊκης φαντασίας και έχει γράψει δύο βιβλία::: Bilfrost¨: The Path of Warrior και Beer-O-Quest Διατελεί μέλος του Συλλόγου Φίλων του Epic Metal, Excalibur και του Συλλόγου Φίλων Tolkien Ελλάδος The Prancing Pony
