ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΑΡΘΡΑ

Δεν βρέθηκαν άρθρα

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Ακολουθήστε μας:
17 February, 2025
ΚεντρικήΙΣΤΟΡΙΑ - ΙΔΕΕΣ - ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣΡάσελ Κέρκ: Ο πατέρας ενός διαφορετικού Αμερικάνικου Συντηρητισμού. Μέρος Α!

Ράσελ Κέρκ: Ο πατέρας ενός διαφορετικού Αμερικάνικου Συντηρητισμού. Μέρος Α!

Σαν σήμερα στις 11 Μαϊου 1953, εκδόθηκε “Ο Συντηρητικός Νούς: Από τον Μπέρκ στον Έλιοτ” το βίβλιο του Ράσελ Κέρκ που έδωσε αίσθηση ιστορίας και φιλοσοφικό και ηθικό βάθος στον αδιαμόρφωτο τότε μεταπολεμικό Συντηρητισμό. Ετσι αποφασίσαμε να κάνουμε ένα αφιέρωμα στον πολιτικό και ηθικό φιλόσοφο, ο οποίος όχι μόνο απάντησε στην ιδεολογική κυριαρχία της Αριστεράς, αλλά κριτίκαρε επίσης τον Φιλελευθερισμό, τον καταναλωτισμό και τις στρατιωτικές επεμβάσεις του Μπους.

του Μάθιου Κοντινέντι, αρχισυντάκτη του Washington Free Beacon 

H συμβατική ιστορία της ανόδου του κινήματος των Συντηρητικών διανοουμένων στην Αμερική πάει κάπως έτσι: Η μεγάλη οικονομική κρίση και το Περλ Χάρμπορ δυσφήμισε τους υπεράριθμους ανθρωπους που είχαν κριτικάρει την “Νιου Ντηλ΄’ του Φραγκλίνου Ρούζβελτ και την συμμετοχή των ΗΠΑ στον Β! Παγκόσμιο Πόλεμο. Ωστόσο στα  πρώτα χρόνια του Ψυχρού Πολέμου, διαμορφώθηκε ένας συνασπισμός από κλασσικούς  φιλελεύθερους, παραδοσιοκράτες συντηρητκούς και αντικομμουνιστές. Ήταν ο Γουίλλιαμ Φ. Μπάκλεϋ που σφυρηλάτησε αυτήν την συμμαχία, που ενώθηκε από μια αντίθεση προς στην Σοβιετική Ένωση στο εξωτερικό και στο κοινωνικό κράτος στο εσωτερικό, όταν ίδρυσε το περιοδικό “Νάσιοναλ Ρηβιού” το 1955. Η μεγαλύτερη νίκη του ήρθε με την εκλογή του Ρόναλντ Ρέηγκαν το 1980. Όμως η κατάρρευση  της Σοβιετικής Ένωσης διάσπασε τον Συντηρητισμό των διανοουμένων, μειώνοντας την επίδραση του και ανοίγοντας τον δρόμο για προκλήσεις της λαϊκιστικής Δεξιάς.

O Ρόναλντ Ρέηγκαν και ο εκδότης της “Νάσιοναλ Ρηβιού” Γουίλλιαμ Μπάκλεϋ

Aλλά αυτή ιστορία δεν παίρνει υπόψιν της πλήρως τον Ράσελ Κέρκ -και δεν μπορείς να πεις την ιστορία του σύγχρονου Αμερικάνικου Συντηρητισμού  χωρίς αυτόν. Συγγραφέας, δάσκαλος, με δική του στήλη σε περιοδικά και εφημερίδες, μυθιστορηματογράφος και αφηγητής, ο Κέρκ έδωσε ουσία στον Αμερικάνικο συντηρητισμό περισσότερο απο οποιονδήποτε άλλον, πέρα από τον Μπάκλεϋ.  Παρόλα αυτά έβρισκε τον εαυτό του σε σύγκρουση με εξέχοντες εκπροσώπους ακριβώς της τάσης που βοήθησε να εξελιχθεί – επιχειρήματα που αποκαλύπτουν την ιστορία του Αμερικάνικου συντηρητισμού να είναι περισσότερο πολύχρωμη και ανταγωνιστική, από ότι είναι φυσιολογικά κατανοητό.

O Κέρκ προασπίσθηκε τα “αιώνια πράγματα” ενάντια στην ιδεολογική σκέψη τόσο της Αριστεράς, όσο και της Δεξιάς. Το έργο όλης της ζωής του δείχνει ένα μονοπάτι που δεν πάρθηκε από το συντηρητικό κίνημα – ένα μονοπάτι που αξίζει να επαναξεταστεί αυτή την στιγμή αβεβαιότητας και ρευστότητας.

Ο συντηρητισμός του Κερκ ήταν ακαδημαϊκός, λογοτεχνικός, φιλοσοφικός, ποιητικός και ενάντια στις στρατιωτικές επεμβάσεις σε άλλες χώρες. Ήλθε σε σύγκρουση με τους φιλελευθερους, ποτέ δεν αγκάλιασε τον Τζόσεφ Μακάρθυ, απέφευγε την οικιότητα με την  National Review, διέλυσε τις σχέσεις του με τους νεοσυντηρητικούς πάνω στο θέμα του Πολέμου του Κόλπου το 1990 και υποστήριξε τον Πάτρικ Μπιουκάναν (σημ. μετ. πολιτικό κατά των στρατιωτικών επεμβάσεων) στα προημιτέλικά για το χρίσμα των Ρεπουμπλικάνων το 1992.

O Ράσελ Κέρκ συγκρούσθηκε με τα νεο-συντηρητικά γεράκια στο θέμα του Πολέμου του Κόλπου

Σε όλη την αξιόλογη συγγραφική του παραγωγή που περιλάβανε πάνω από 20 βιβλία μη μυθοπλασίας, τρία μυθιστορήματα, εκατοντάδες άρθρα και βιβλιοκριτικές και κάπου 3.000 επιφυλλίδες που αναδημοσιευόταν σε έντυπα σε εθνικό επίπεδο, – και ενώ είχε ιδρύσει τα περιοδικά Modern Age (“Μοντένα Εποχή”, 1957) και το  The University Bookman (“Ο Βιβλιοθηκάριος του Πανεπιστημίου”, 1960)— ο Κέρκ προασπίσθηκε τα “αιώνια πράγματα” ενάντια στην ιδεολογική σκέψη τόσο της Αριστεράς, όσο και της Δεξιάς. Το έργο όλης της ζωής του δείχνει ένα μονοπάτι που δεν πάρθηκε από το συντηρητικό κίνημα – ένα μονοπάτι που αξίζει να επαναξεταστεί αυτή την στιγμή αβεβαιότητας και ρευστότητας.

Γεννημένος στις 19 Οκτωβρίου 1918, και μεγαλωμένος στο Πλύμουθ του Μίτσικαν, ο Κέρκ σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Πολιτείας του Μίτσικαν και πήρε το μεταπτυχιακό του από το “Ντιουκ Γιουνιβέρσιτυ” πριν υπηρετησει τον στρατό ανάμεσα στο  1942 και το 1946. Η στρατιωτική θητεία ενδυνάμωσε τα παραδοσιοκρατικά ένστικτα αυτού του συνεσταλμένου και διαβασμένου νεαρού: Αποδοκίμασε τον πόλεμο και την γραφειοκρατεία και τρομοκρατήθηκε όταν οι Ηνωμένες Πολιτείες έρριξαν τις βόμβες στην Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι. Όταν απολύθηκε από τον στρατό, γύρισε στο Μίτσιγκαν και μετακόμισε στο Πάιετυ Χίλ, την γενέτειρα των προπαππούδων του στην αγροτική Μεκόστα , όπου έζησε για το υπόλοιπο της ζωής του. Ωστόσο, ο Κέρκ ταξίδευε συχνά και οι σπουδές του για το Δοκτορά τον έφερε στο “Γιουνιβέρσιτυ οφ Σαιντ Άντριουζ” στην Σκωτία.

Ήταν από το “Σαιντ Άντριουζ” που το καλοκαίρι του 1952 ,ο Κέρκ έγραψε στον εκδότη του Σικάγο Χένρυ Ρέγκερυ. Ο Ρέγκνερυ, συνιδρυτής της αντι-Ρουζβελτικής εφημερίδας “Χιούμαν Ηβέντς” (Human Events) είχε εκδώσει την προηγούμενη χρονιά το αμφιλεγόμενο ντεμπούτο του Μπέκλεϋ “Θεος και άνθρωπος στο Γιέηλ” ( God and Man at Yale. Έψαχνε να βρει ανθρώπους που κριτίκαραν τον λιμπεραλισμό της “Νιου Ντηλ” και του κοσμικού ανθρωπισμού.

Xένρυ Ρένερυ: ο εκδότης του The Conservative Mind (‘Ο Συντηρητικός Νούς)

Kαι μετά μια μέρα παρουσίασε τον εαυτό του. “Στο προηγούμενο γράμμα προς εσάς, ανάφερα την πιθανότητα να σας στείλω το χειρόγραφο του βιβλίο μου “Conservatives’ Rout”, έγραφε ο 34χρονος Κέρκ “και αυτήν την στιγμή κάνω ακριβώς αυτό” Ο Άλφρεντ Α.  Νοπφ, στον οποίο ο Κέρκ έστειλε το χειρόγραφο, απαιτούσε να κόψει το μισό κείμενο. “Δεν πρόκειται να κάνω κάτι τετοιο” Ο Κέρκ δεν ήταν ο συγγραφέας που επέτρεπε έλεγχο του επιμελητή με ελαφρά την καρδία. Σκόπευε να αφήσει τον αναγνω΄στη να έρθει σε επαφή με το βιβλίο του, όπως το είχε γράψει “Είναι η συνεισφορά μου στο τόλμημα μας να διατηρήσουμε την πνευματική, στοχαστική και πολιτική  παράδοση του πολιτισμού μας, και αν πρόκειται να σώσουμε το σύγχρονη σκέψη, πρέπει να το κάνουμε πολύ σύντομα”

Απο την στιγμή που το 500 σελίδων βιβλίο του εκδόθηκε το 1953, ο Κέρκ άλλαξε τον τίτλο του σε “The Conservative Mind: From Burke to Santayana” (Ο Συντηρητικός Νούς: Από τον Μπέρκ στον Σανταγυάνα). Ξεκινώντας με την τρίτη έκδοση το 1960, ο Τ.Σ. Έλιοτ αντικατέστησε τον Τζωρτζ Σανταγυάνα στον υπότιτλο του βιβλίου. “Ο Συντηρητικός Νούς” γνώρισε εμπορική και κριτική επιτυχία, μετατρέποντας τον συγγραφέα του σε έναν διανοούμενο διασημότητα. Έδωσε επίσης ένα όνομα και ένα φιλοσοφικό και λογοτεχνικό γενεαλογικό δένδρο σε ένα επανακάμπτουσα πολιτική τάση: τον Συντηρητισμό “Αυτή η μελέτη είναι ένα παρατεταμένο δοκίμιο στο να δοθεί ένας ορισμός” γράφει ο Κέρκ στην πρωτη σελίδα

O Συντηρητικός Νούς” του Κέρκ: Η πολιτική, λογοτεχνική και ηθική “βίβλος” του σύγχρονου Συντηρητισμού

“Ποια είναι όμως η ουσία του Βρεταννικού και Αμερικάνικου Συντηρητισμού;”Αυτή είναι μια ερώτηση , την οποία ο Κέρκ ποτέ δεν απάντησε ακριβώς.

Όπως υπενθύμιζε στους αναγνώστες επί δεκαετίες, ο Συντηρητισμός αρνιέται έναν ακριβή ορισμό. Δεν υπάρχει μια συντηρητική πλατφόρμα που να ταιριάζει σε όλους τους ανθρώπους, όλα τα μέρη και όλες τις εποχές’ Μιλωντας αυστηρά, ο Συντηρητισμός δεν είναι ένα πολιτικό σύστημα, και  φυσικά δεν είναι ιδεολογία”, έγραψε ο Κέρκ το 1982. Είναι μάλλον “ένας τρόπος να κοιτάζεις σε μια αστική κινωνική τάξη (civil social order). O Kέρκ ξόδεψε την ζωή του επιστρέφοντας στις γενικές αρχές του Συντηρητισμού, όπως κατανοούνται μέσα από την μελέτη αξιόλογων συντηρητικών συγγραφέων και πολιτικών. Αυτές συμπεριλαμβάνουν μια πίστη σε μια “μεταφυσική ηθική τάξη” , υποστήριξη  στην “κοινωνική συνέχεια” και  μια προσκόλληση στις αρχές της προδιαγραφής (σημ. μετ=  όρος που σημαίνει όλα εκείνα τα πράγματα που καθιερώθηκαν μέσω της χρήσης προ αμνημονεύτων χρόνων, έτσι που το μυαλό του ανθρώπου δεν αναζητά το αντίθετο), της σύνεσης, της ποικιλίας και της πίστης στην ατέλεια της ανθρώπινης φύσης.

Ο Κέρκ έδωσε μια αίσθηση ιστορίας στου συντηρητικούς αναγεννώντας την σκέψη του Μπερκ

“Ο Συντηρητικός Νούς” προσέδωσε σε γενιές συντηρητικών μια αίθηση ιστορίας και οπτικής. Εκεί που οι συντηρητικοί ένοιωθαν απομωνομένοι, στο περιθώριο της πολιτικής και της πολιστιστικής δημόσιας συζήτησης, μπορούσαν να πάρουν την θεση τους σε μια μεγάλη αλυσίδα στοχαστών, ξεκινώντας στην σύγχρονη εποχή με τον Έντμουντ Μπέρκ και φτάνοντας στην σύγχρονη εποχή.

O Ράσελ Κέρκ εκτιμούσε τόσο τον Τζων Κάλχουλν όσο και τον Αβραάμ Λίνκολν

Η πινακοθήκη ηρώων του Κέρκ ήταν τοσο ιδιοσυγκρασιακή, όσο και η προσωπικότητα του, βάζοντας δίπλα- δίπλα Βρεταννούς και Αμερικάνους, αντιδραστικούς και μεταρρυθμιστές, Νότιους και Γιάνκηδες. Τα κεφάλαια για τους πολιτικούς Τζων Ράντολφ και Τζων Κάλχουν, υπερασπιστές της δουλειάς, κάνουν τους σύγχρονους αναγνώστες να μην νοιώθουν άνετα, ωστόσο θαύμαζε επίσης πολύ τον Αβραάμ Λίνκολν.

Πηγή: theatlantic.com

Μοιραστείτε