Γράφει ο Dave Urbanski
Συνεχίζουμε με το δεύτερο μέρος του άρθρου -προσαρμογής από το βιβλίο του «A Man Comes Around: The Spiritual Journey to Johnny Cash» (Relevant Book) του Ντέηβ Ουρμπάνσκι για την ένθερμη, ακατέργαστη και μερικές φορές προβληματική πίστη του Τζωννυ Κας.
Μια ζωντανή αντίφαση
Η κόρη του Κας, η συνθέτρια/ τραγουδίστρια Ροζάν Κας κάποτε τόνισε ότι «ο πατέρας μου μεγάλωσε ως Βαπτιστής, αλλά έχει την ψυχή ενός μύστη. Είναι ένας βαθιά πνευματικός άνθρωπος, αλλά πρόθυμα παραδέχεται την συνεχή προσέλκυση και στις επτά θανάσιμες αμαρτίες.”
“Δεν υπάρχει τίποτα υποκριτικό σχετικά με αυτό» είπε ο Τζώννυ Κας στον δημοσιογράφο του ροκ περιοδικού Rolling Stone, Άντονυ ντε Κέρτις. «Υπάρχει μια πνευματική πλευρά σε μένα που πάει πραγματικά βαθιά, αλλά πρέπει να ομολογήσω αμέσως ότι είμαι ο μεγαλύτερος αμαρτωλός από όλους» Για τον Κας ακόμα και η περίοδος που ήταν εθισμένος στα ναρκωτικά που παραλίγο να του κοστίσει την ζωή, περιείχε μια πολύ βασική πνευματική πλευρά. «Έπαιρνα ναρκωτικά για να ξεφύγω και σε αυτό έκαναν καλή δουλειά, όσο ήμουν νέος. Αλλά με εξάντλησαν φυσικά και συναισθηματικά -ακόμα και πνευματικά- με έριξαν σε τέτοιο χαμηλό επίπεδο που δεν μπορούσα να επικοινωνήσω με τον Θεό» Δεν υπάρχει πιο μοναχικό μέρος. Ήμουνα απομακρυσμένος από τον Θεό και δεν προσπαθούσα καν να τον καλέσω για βοήθεια. Ήξερα ότι δεν υπήρχε γραμμή επικοινωνίας. Αλλά επέστρεψε. Και επέστρεψα και εγώ.
Χρόνια μετά την επιστροφή του στην χώρα των ζωντανών, ο Κάς δέχθηκε μια επίσκεψη από τον Μπόνο και τον Άνταμ Κλάυτον των U2, που διέσχιζαν τις ΗΠΑ με το αυτοκίνητο προσπαθώντας να βρούν το «κολόρ λοκάλ» Οι τρείς τους κάθισαν στον τραπέζι πριν φάνε και ο Κας άφησε άφωνους τους Ιρλανδούς με μια εκπληκτική προσευχή ευχαριστίας προς τον Θεό. Και μετά χωρίς να χάσει τον ρυθμό του, σήκωσε το κεφάλι του και πέταξε την ατάκα «Παρόλα αυτά μου λείπουν τα ναρκωτικά”.
O JOHNNY CASH KAI OI U2
Ο Κας συνοψίζει το συγκεχυμένο τοπίο της ψυχής του – αν αυτό είναι δυνατόν- καλύτερα από οποιοδήποτε άλλον. «Παραμένω Χριστιανός, όπως έχω κάνει σε όλη μου την ζωή. Πέρα από αυτό είμαι πολύπλοκος (άνθρωπος). Στηρίζω τον στίχο του Κρίς Κριστόφερσον για μένα «Είναι ζωντανή αντίφαση, εν μέρει αλήθεια και εν μέρει μυθοπλασία» Επίσης με αρέσει ο στίχος της Ροζάνα (Κας) «Πιστεύει ότι λέει, αλλά αυτό δεν τον κάνει άγιο» «Όντως πιστεύω ότι λέω, αν και υπάρχουν διάφορα επίπεδα ειλικρίνειας»
Tα ανεβοκατεβάσματα μιας ψυχής και μιας καριέρας
Σε αυτήν την περίπτωση, ίσως αναρωτιέστε γιατί αυτό το βιβλίο που κρατάτε προσπαθεί να καταγράψει την πνευματική φύση αυτού του ανθρώπου. Μια αινιγματική προσωπικότητα που κάποτε θερμοπαρακαλούσε «Σας παρακαλώ μην πείτε σε κανένα πως νοιώθω για οτιδήποτε … εκτός και αν σας το είπα τις τελευταίες μέρες»
Η απάντηση; Δεν προσπαθεί κάτι τέτοιο. Ο μοναδικός σκοπός αυτού του βιβλίου είναι να επικεντρωθεί στα άγρια απίθανα ανεβοκατεβάσματα του πνευματικού ταξιδιού του Τζώννυ Κας. Είναι ένα χρονικό της άμπωτης και της παλίρροιας της ιστορίας της ψυχής του.
THE SPIRITUAL JOURNEY OF JOHNNY CASH
Και όπως πολλά παρόμοια ταξίδια, το ταξίδι του Κας ήταν μια εμπειρία που θύμιζε το τρενάκι του λούνα παρκ. _-παρόλο που οι διακυμάνσεις και οι βουτιές του έχουν υπάρξει πιο έντονες από του συνηθισμένου ανθρώπου και πολλές περισσότερες
Ο Κας ξεκίνησε την ζωή του κοντά στην εκκλησία, κοντά στην γή και κοντά στην γκόσπελ μουσική. Όμως οι πρώτοι του μικροί δίσκοι στην Sun Records ακολούθησαν το μονοπάτι της κοσμικής μουσικής παρά τον δρόμο της γκόσπελ (θρησκευτικής) μουσικής που έλπιζε ότι ο Σαμ Φίλιπς θα τον άφηνε να ακολουθήσει. Η προτίμηση του Φίλιπς για την πρώτη μουσική οδήγησε έτσι ώστε ο Κάς να έχει μεγάλες επιτυχίες ήδη από την αρχή και αμέσως σχεδόν έγινε σκλάβος των περιοδειών, βγάζοντας εκατομμύρια δολλάρια και κερδίζοντας εκατομμύρια οπαδούς.
Πέρασε μέσα από την φωτιά πολλών θανάτων —συμπεριλαμβανομένων αυτού του αδελφού του, των γονιών του, του επί μακρόν κιθαρίστα του , Λούθερ Πέρκινς και ειδικά της επί 35 έτη συζύγου του, Τζούν Κάρτερ Κάς, αλλά ο Κάς με κάποιον τρόπο ξέφευγε το δρεπάνι του θανάτου παρόλο που έτρεφε τον εαυτό του με τόνους από άπερς και ντάουνερς για το περισσότερο μέρος της δεκαετίας του 1960. Απόλαυσε μια δημιουργική και πνευματική αναγέννηση στα τέλη της δεκαετίας του 60 και στις αρχές της δεκαετίας του 70. Μια πορεία, η οποία όχι μόνο επισφράγισε το στάτους του ως ο πατέρας της Αμερικάνικης μουσικής, αλλά αποδείχθηκε το πρότυπο αυτού που σύντομα θα γινόταν η Σύγχρονη Χριστιανική Μουσική (CCM). Και τότε όταν εμφανίσθηκε ότι η καριέρα του βάλτωσε στα τέλη της δεκαετίας του 80 και αρχές της δεκαετίας του 90, τότε ο Κας εξέπληξε τους πάντες με το να γίνει πολυσυζητημένος καλλιτέχνης για μια ακόμη φορά με το να ερμηνεύει με γενναίο τρόπο ένα εκλεκτικό μείγμα εναλλακτικού ροκ και ξεχασμένων στανταρντς.
Hymns from the heart
Και ενώ το κορμί του υπέφερε πρόσφατα από την καταπόνηση που προήλθε από χρόνια καταχρήσεων, το μυαλό του Κας παρέμεινε δυνατό και το πνεύμα του ακόμα δυνατότερο.
Το να είσαι Χριστιανός δεν είναι για δειλούς» είπε κάποτε ο Κας. «Χρειάζεται ένας αληθινός άνδρας να ζήσει για τον Θεό, πολύ περισσότερο από να ζήσει για τον διάβολο. Αν πράγματι θέλεις να ζήσεις σωστά αυτές τις μέρες, θα περάσεις δύσκολα.»
Ακόμα περισσότερο, ήξερε με άμεσο τρόπο τις σκληρές αλήθειες για το πώς είναι να ζείς σύμφωνα με τις επιταγές του Θεού: «Αν πρόκειται να είσαι Χριστιανός, πρόκειται να αλλάξεις. Πρόκειται να χάσεις μερικούς παλιούς φίλους, όχι γιατί το θέλεις, αλλά γιατί χρειάζεται να το κάνεις.»
“Δεν τα παρατάω»
Ειδικά από τον θάνατο της Τζούν τον Μάιο του 2003, πολλοί αναρωτιόταν πόσο μακρύτερο θα μείνει στην ζωή. Στο κάτω κάτω της γραφής, δεν είναι σπάνιο, για συζύγους που ζουν επί δεκαετίες να πεθάνουν σε μικρό διάστημα ο ένας από τον άλλο. Και αυτό ακριβώς ήταν που συνέβη.
Όμως πρέπει να παραδεχθείς ότι ήταν λέξεις μάχης για τον Κας. Στην πραγματικότητα λίγο μετά τον θάνατο της Τζούν, ο Κας τράβηξε για το στούντιο για να ξεκινήσει να δουλεύει περισσότερα τραγούδια με τον συν-επαναστάτη και παραγωγό επί μια δεκαετία, Ρικ Ρούμπιν. (Για να πούμε την αλήθεια, και για τα δυο τελευταία άλμπουμ του Κάς, American III: Solitary Man και American IV: The Man Comes Around είχε υπολογισθεί ότι θα ήταν το αποχαιρετιστήριο του)
«Κατά κάποιον τρόπο πήρε μια απόφαση» είπε ο Ρούμπιν στο περιοδικό . “Με πήρε τηλέφωνο λίγες μέρες μετά από όταν έφυγε η Τζούν και είπε ότι πραγματικά είχε αφιερώσει την ζωή του στην δουλειά και ότι θέλει να είναι απασχολημένος όλο τον καιρό και να επικεντρωθεί σε τραγούδια. Αυτό ήταν που ήθελε και αυτό που ήταν να κάνουμε και αυτό ήταν αυτό που κάναμε»
O TZΩΝΝΥ ΚΑΣ ΚΑΙ Ο ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ ΡΙΚ ΡΟΥΜΠΙΝ
Και στις τελευταίες του μέρες , παρόλο τις καθημερινές μάχες με τον διαβήτη, το γλαύκωμα (το οποίο του κόστισε πάνω από την μισή όραση του ) το άσθμα και μια προοδευτική , εξουθενωτική περίπτωση αυτονομικής νευροπάθειας (η οποία του νέκρωσε τα άκρα των νεύρων του, έκανε πιο πολύπλοκες τις υπόλοιπες ασθένειες του και λίγο πολύ καθήλωσε τον Κας σε αναπηρικό καροτσάκι για όλο το διάστημα της ημέρας που ήταν ξύπνιος) ο Άνθρωπος στα Μαύρα κάθε άλλο είχε μαύρη διάθεση. Στην πραγματικότητα γιόρταζε την ζωή- ρουφούσε κάθε δευτερόλεπτο που μπορούσε, όταν μπορούσε.
“Είμαι συνεπαρμένος με την ζωή, όσο δεν παίρνει ” είπε στον Λάρρυ Κίνγκ σε μια τελευταία του συνέντευξη» Η ζωή -όπως μου την έδωσε ο Θεός – είναι μια πιατέλλα. Μια χρυσή πιατέλα από ζωή που μου προσφέρθηκε. Υπήρξε όμορφη».
Όσοι τον παρατηρούσαν ήταν συνεχώς γοητευμένοι με την χάρη την οποία ο Κάς ανέδιδε παρόλη την λεγεώνα των δυνάμεων που δούλευαν εναντίον του «Μοιάζει πιο εύθραυστος από ότι μεγαλοπρεπής σταθερός στην μαύρη δερμάτινη ανακλινόμενη πολυθρόνα» παρατήρησε ενας δημοσιογράφος. “Παρόλα αυτά είναι αξιοσημείωτο πόσο ζωηρός, πόσο απρόσβλητος παραμένει ο Τζώννυ Κας και η τραχιά βαρύτονη φωνή του και ενώ η στεντόρια φωνή του μπορεί να μοιάζει να μοιάζει σπασμένη , έχει πάνω της σχεδόν μια βιβλική αυθεντία, ένα αντηχητικό πάντρεμα επιτακτικής άποψης, ελπίδας και πάνω από όλα σταθερότητας “
“Δεν τα παρατώ” είπε κάποτε στον Λάρρυ Κίνγκ. «Δεν τα παρατάω και δεν είναι από απογοήτευση και απελπισία που το λέω.’ Δεν τα παρατάω γιατί δεν τα παρατάω. Δεν πιστεύω σε τέτοιο πράγμα.”
Αμήν.
