Ο Κυριάκος Γκουβέντας είναι το πιο διάσημο και περιζήτητο βιολί της ελληνικής δισκογραφίας συνεργαζόμενος πέρα από την “Εστουδιαντίνα Νέας Ιωνίας Βόλου” και τους Primavera En Salonico της Σαββίνας Γιαννάτου με το who’s who της ελληνικής δισκογραφίας (από τον Γιώργο Νταλάρα και την Ελευθερία Αρβανιτάκη στον Γιάννη Μαρκόπουλο) χάρις σε “μια καινούργια ματιά στον κλασσικό ήχο της Σμύρνης και της Κωνσταντινούπολης” που έφερνε. Πέρα από αυτό υπήρξε ο ιθύνους νους όχι μόνο για την δημιουργία των δύο παραπάνω συγκροτημάτων, αλλα και πολλών πρότζεκτς και συνεργασιών που καταλαμβάνουν όλο το φάσμα της μουσικής. Και αυτό γιατί όπως λέει ο ίδιος “Ο σκοπός του μουσικού δεν είναι να παίζει μουσική, αλλά να δημιουργεί πολλά χειροποίητα έργα και να το μοιράζεται με φίλους του μουσικούς”.
Αυτή η ιδιότητα του, αλλά και ο καλωσυνάτος χαρακτήρας του, μας κάνει πάντα χαρούμενους όταν είναι να του πάρουμε συνέντευξη. Έτσι πριν λίγο καιρό βρεθήκαμε στο Μεταξουργείο και τα είπαμε εκ νέου για πρότζεκτς και συναυλίες.
Συνέντευξη στον Γιώργο Πισσαλίδη
Φωτογραφίες παλαιότερης συνεντευξης: Σίμος Πορίχος
Κυριάκο, πως ήταν για σένα η “επιστροφή στην κανονικότητα”.
Δεύτερο καλοκαίρι του κορωνοϊού, γεμάτο ελπίδες και προσμονή, έχουμε συσσωρεύσει όλα τα προηγούμενα projects. Υπάρχει πίεση γιατί έχουμε και τα περσινά projects που δεν λειτούργησαν όλα και τις προτάσεις που κάναμε, γιατί πέρυσι είχαμε περισσότερες ακυρώσεις είναι η αλήθεια. Προς το παρόν ο Ιούνιος κύλησε μέτρια, γιατί χρησιμοποιήσαμε το δεύτερο δεκαπενθήμερο και μπορέσαμε και κάναμε κάποιες εκδηλώσεις μόλις αφέθηκαν λίγο ελεύθερα τα μαγαζιά. Κάναμε και κάποιες κοινωνικές εκδηλώσεις, γάμους και βαπτίσεις, με κάποιους ανθρώπους που ήταν φίλοι μας και φιλόμουσοι και ήθελαν να ετοιμάσουν κάτι πιο ιδιαίτερο με αγαπημένους φίλους και βρεθήκαμε και με ανθρώπους που γνωριζόμασταν, που τους παντρέψαμε και μετά γέννησαν και μας είπαν, βαπτίστε και τα παιδιά μας, γιατί και αυτό είναι μέρος της κοινωνικής διαδικασίας.
Πέρα από τους γάμους τι υπήρχε;
Φέτος είχαμε το ‘21, έχουμε κάνει κάποιες καταγραφές με ένα συγκρότημα στη Θεσσαλονίκη, τους “Μανεριτζήδες”. Bγαίνει από το ρήμα μανέρω το αρχαιοελληνικό, που σημαίνει ότι έχω μανία έρωτος και από εκεί βγαίνει και η λέξη αμανές. Με αυτούς τους φίλους, που παίζω χρόνια στη Θεσσαλονίκη, έχουμε ετοιμάσει κάποια πολύ όμορφα “πρότζεκτς” για το ‘21 όσον αφορά την ιστορία της Μακεδονίας και τους αγωνιστές. Τα παρουσιάσαμε στο Δήμο Παύλου Μελά με χορευτικά συγκροτήματα σε μία εκδήλωση που υπήρχε πολύς παλμός και συγκίνηση, γιατί όλοι είχαν πάρα πολύ καιρό να εκτεθούν στη σκηνή –και οι χορευτές και οι μουσικοί– αλλά και ο κόσμος να απολαύσει από κοντά αυτό το πρόγραμμα.
Εκτός από αυτό, τώρα έχουμε κάποια πράγματα που ετοιμάζουμε στο στούντιο με διάφορους τραγουδοποιούς οι οποίοι έφτιαξαν ένα υλικό και έχω ακούσει ωραία τραγούδια. Έχω ακούσει ένα τραγούδι του Θωμά Μυλωνέρου τη «Μάνα» που έχω παίξει και μου άρεσε πάρα πολύ, τραγουδά ο Στράτος Καζαντζίδης, ο ανιψιός του Καζαντζίδη στο κομμάτι, και το κομμάτι είναι αφιερωμένο στη μάνα. Ο Θωμάς Αστερίου έπαιξε μπουζούκι και έκανε την παραγωγή, έγινε στη Λάρισα η παραγωγή. Υπάρχουν και κάποια άλλα που ετοιμάζονται με τραγουδιστές όπως η Μαρία Σουλτάτου, ο Μάνος Κουτσαγγελίδης, η Κατερίνα Τσιρίδου, συνθέσεις του Σπύρου Χαλβατζή ενός άλλου νέου μπουζουξή, όπου συμμετέχει και ο Μπάμπης Τσέρτος.
Αυτές είναι κάποιες ωραίες παρέες από τα ρεμπέτικα και από τα λαϊκά μαγαζιά που έχουμε και προσπαθούμε να βγάλουμε και λίγο πιο νέο υλικό. Μία ωραία παραγωγή που γίνεται είναι η ταινία της Μιμής Ντενίση.
Η «Σμύρνη μου Αγαπημένη»;
Ναι. Στην οποία παίζω μέσα, έχει κάνει τη μουσική ο Ανδρέας Κατσιγιάννης και θα γίνει και μία συναυλία στις 18 Αυγούστο με τη Γλυκερία και το Νταλάρα, και θα χρησιμοποιηθούν και πλάνα της συναυλίας στην ταινία. Προφανώς είναι μία συναυλία η οποία θα γίνει για λογαριασμό της ταινίας, τώρα δεν ξέρω ποιοι θα έχουν πρόσβαση στη συναυλία.
Με την “Εστουδιαντίνα” θα παίξετε το κλασικό υλικό;
Με την Εστουδιαντίνα θα παίξουμε για τη Σμύρνη, ρεπερτόριο Σμύρνης και θα κάνει και η Εστουδιαντίνα κάποιες συναυλίες στην περιοχή της περιφέρειας του Βόλου με θεματική όσον αφορά το Πήλιο. Θα κάνει κάποιες εκδηλώσεις δηλαδή, οι οποίες θα είναι πάλι με μέτρα και πρωτόκολλα.
Υπάρχει επίσης ο Λαογραφικός Όμιλος Λεμεσού στην Κύπρο, όπου παίξαμε εκεί με αγαπημένους φίλους, με το Γιώργο Τζώρτζη, με την Κατερίνα Τσιρίδου, με το Νίκο Φιλιππίδη, μία πολύ ωραία παράσταση με μουσική από όλη την Ελλάδα.
Κατά τα άλλα, από ό,τι βλέπω από τον κύκλο σε διάφορες τουριστικές περιοχές προβλέπεται να ανέβει η κίνηση και τώρα έχουμε ερωτηματικό για τον Αύγουστο, δεν ξέρουμε πώς θα πάει το πράγμα, γιατί τον Αύγουστο αναμένουν να κορυφωθεί λίγο το τέταρτο κύμα, αλλά παρόλα αυτά οι σχεδιασμοί γίνονται. Εγώ έχω να παίξω στη Σάμο δύο συναυλίες, μία με ένα νησιώτικο γλέντι με την Καίτη Κουλλιά και με το Βασίλη Σμάνη στο λαούτο.
Η οποία τραγουδά βασικά νησιώτικα
Ναι, η οποία τραγουδά συνήθως τραγούδια από Κυκλάδες, Δωδεκάνησα και Μικρά Ασία, και έχουμε πάρα πολύ ωραία μακροχρόνια συνεργασία, έχουμε κάνει και κάποιες παραγωγές ηχογραφικές και τηλεοπτικές. Ετοιμάζει και αυτή καινούριο δίσκο και έχω συμμετάσχει με τραγούδια του αδερφού της, του Γιάννη Κουλλιά.
Η δεύτερη συναυλία είναι με το μουσικό σύνολο, το Orient Express, αυτό το ταξίδι στη Μεσόγειο που κάνουμε από Κωνσταντινούπολη μέχρι Παρίσι και θα γίνει αυτή η συναυλία στη Σάμο τη δεύτερη ημέρα στη γιορτή κρασιού.
Η οποία πότε είναι;
Είναι στις 26 Ιουλίου. Άλλη μία συναυλία είναι στις 6 Αυγούστου στη Νεάπολη Λασιθίου στο Φεστιβάλ Ακορντεόν με το Δήμο Βουγιούκα και το Γιάννη Νιάρχο που θα τραγουδήσουμε κομμάτια της Κωνσταντινούπολης παιγμένα με το κωνσταντινοπολίτικο στυλ, δηλαδή αρμόνικα, κιθάρα και εγώ θα παίξω βιολί και μαντολίνο. Είναι η πολίτικη σχολή του σμυρναίικου τραγουδιού. Ένα ειδικό αφιέρωμα στον τραγουδιστή Αντώνη Νταλγκά και στους μουσικούς που έχουν καταγωγή από την Πόλη περισσότερο παρά από τη Σμύρνη.
Επίσης έχουμε στο ίδρυμα Βιτσέντζος Κορνάρος δύο πολύ καλές συναυλίες με το συγκρότημα της “Πριγκηπέσσας”, μιας μουσικής σκηνής στη Θεσσαλονίκη, η οποία έχει κάποιους μόνιμους μουσικούς εδώ και δέκα χρόνια και πια λειτουργούν σαν συγκρότημα. Είναι ο Δημήτρης Σφίγγος στο μπουζούκι, ο Λάκης Χαλκιάς και για τραγούδι έχει διάφορους φιλοξενούμενους. Με αυτούς, μαζί με τη Μαρία Φραγκούλη που θα την πάρουμε για να συνοδέψει στο τραγούδι και το Νίκο Ταλέα που παίζει ακορντεόν, θα κάνουμε ένα ελληνικό πανόραμα μουσικής και τη δεύτερη ημέρα θα κάνουμε και αφιέρωμα στην ποίηση του Βιτσέντζου Κορνάρου και θα γίνουν και κάποιες παρουσιάσεις βιβλίων.
Το ίδρυμα του Βιτσέντζου Κορνάρου είναι ένα καινούριο ίδρυμα που έχει δημιουργηθεί στη Σητεία για τις ανάγκες της ανάμνησης της δράσης του Βιτσέντζου Κορνάρου στη Σητεία και το χρηματοδοτεί ο Γιώργος Γαλανάκης, ένας επιχειρηματίας από τη Ρουμανία, στον οποίο αρέσουν οι ωραίες μουσικές και οι ωραίες εκδηλώσεις. Μας καλεί κάθε χρόνο και παίζουμε στη Ρουμανία, στο Ελληνορουμανικό Επιμελητήριο.
Έχουμε δηλαδή κάποιες σχέσεις με κάποιους τέτοιους ανθρώπους οι οποίοι βοηθούν να κυλάν λίγο τα πράγματα, γιατί η αλήθεια είναι ότι δεν μπορεί η πολιτεία πάντα να συνδράμει σε όσα ζητήσουμε. Η μεγαλύτερη στήριξη που πιστεύω ότι πρέπει να έχουμε σαν μουσικοί, εμείς όλοι και όχι μόνο εμείς που είμαστε πολλά χρόνια και είμαστε πάνω από 30 χρόνια μέσα στον κύκλο τον εργασιακό, και για αυτό αρχίζουμε να φτιάχνουμε και κάποιες εταιρίες κοινής ωφέλειας, εμείς οι λίγο πιο μεγάλοι μουσικοί, για να ωφελούμε με αυτή τη σύνδεση των εταιριών που φτιάχνουμε και τους συναδέλφους, γιατί πολλοί από τους συναδέλφους περιμένουν να χτυπήσει το τηλέφωνο για να πάνε για δουλειά σαν να είναι ταξιτζήδες. Δεν είναι σωστό αυτό, θα πρέπει ο καθένας να έχει το δημιουργικό του έργο και να κάνει μία εργασία η οποία να είναι πρωτότυπη και τώρα πια βλέπεις κάτι που είναι πρωτότυπο.
Σε είδα τις προάλλες στην “Αυλή των Χρωμάτων” της ΕΡΤ με τους “Βιολιστές του Αιγαίου” Πές μας περί τίνος πρόκειται.
Είναι μία ομάδα που φτιάξαμε με το Νίκο Φάκαρο και κάναμε μία εκπομπή αφιέρωμα στο Αιγαίο, αφιερωματική στο βιολί. Συμμετείχε ο Κορρές από τη Νάξο, συμμετείχαν και βιολιστές από διάφορα νησιά και λαουτιέρηδες και είπαμε λίγο να το μεγαλώσουμε αυτό, να κάνουμε μία ευρύτερη ομάδα στο Facebook.
Με τις άλλες ομάδες που έχεις τι γίνεται;
Παίξαμε τις προάλλες με το Athens Tango Ensemble σε μία εκδήλωση που έκανε ο Δήμος Θεσσαλονίκης σε ένα σινεμά, το ΑΒ, το οποίο θέλει να το συντηρήσει, στην οδό Θεοτοκοπούλου. Ανοιξε μια παλέττα με προτάσεις και όποιοι είχαν έτοιμες προτάσεις τις παρουσίασαν στον διαγωνισμό. Εμείς προτείναμε το Tango Fantasy, που το είχαμε ήδη παρουσιάσει και στο Μέγαρο. Ήταν έτοιμο, πολύ καλό project με tango και χορευτές, το οποίο πέρασε τελικά και το παρουσιάσαμε.
Επίσης ένα από τα αγαπημένα μου “πρότζεκτ” φέτος είναι το Kyriakos Gouventas Collective, που είναι στην ουσία μία μουσική κολεκτίβα. Είναι δηλαδή μία πρόσκληση ανοικτή σε φίλους μουσικούς για να παίξουμε, για να κάνουμε μουσική μεταξύ μας με σκοπό να τα παρουσιάσουμε όλα αυτά σε κάποια φεστιβάλ στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Αυτό αφορά συνήθως μελέτη και έρευνα είδους μουσικής που είναι ανωνύμων συνθετών και αφορά τις αποτυπώσεις της ελληνικής μουσικής πριν από το ξεκίνημα του ρεμπέτικου. Δηλαδή παίρνουμε παλιές ηχογραφήσεις που είναι ξεχασμένες από ηχογραφήσεις της Αμερικής, από σολίστες βιολιστές που έχουν ηχογραφήσει στην Αμερική, από τραγουδιστές που δεν είχαν κάνει καριέρα ποτέ στην Ελλάδα, αλλά έχουμε ένα πάρα πολύ μεγάλο πλούσιο υλικό το οποίο θέλουμε να το φέρουμε στα σημερινά μέτρα και σταθμά, γιατί πραγματικά είναι ένα υλικό που έχει αξία και ποιητική και μουσική.
Με αυτό τον τρόπο, όλο αυτό το πρώιμο υλικό του ρεμπέτικου τραγουδιού, που πολλά από αυτά τα τραγούδια είναι γνωστά, για παράδειγμα το «Μανάκι μου», υπάρχουν όμως και πάρα πολλά άγνωστα τραγούδια. Εμείς τα ακούμε σαν ρεμπέτικα στις παρέες και τα παίζουμε με τα τζουραδάκια, με τα μπαγλαμαδάκια. Θέλουμε να τους δώσουμε μία απόχρωση ενορχήστρωσης λίγο πιο πλούσια ας πούμε, και θα λέγαμε ότι αυτό είναι και ένα στάδιο από το οποίο προέκυψαν οι μουσικές κομπανίες, γιατί εκείνη την εποχή οι μουσικοί έπαιζαν σε ζυγιές ανά δύο, ανά τρεις ή ανά τέσσερις και το είδος της μουσικής ήταν πιο απλοϊκό, αυτό όμως του δίνει μεγάλη επικοινωνιακή δύναμη.
Έτσι λοιπόν με το φίλο μου τον Παύλο Μελά, που παίζει κιθάρα, ξεκινήσαμε να κάνουμε μία σειρά από video στην οποία συμμετέχει ο Δημήτρης Τσεκούρας στο κοντραμπάσο και η Ιωάννα Ρήγα στο σαντούρι και ετοιμάσαμε κάποια video στα Σιγά-σιγά προσπαθώ να επεκτείνω αυτή την ομάδα του Kyriakos Gouventas Collective με μία ανοικτή αγκαλιά από συναδέλφους και μουσικούς, με τους οποίους θα μπορούσαμε να παίξουμε μαζί και να δημιουργήσουμε κάποια projects στο μέλλον, τα οποία θα φροντίσουμε να έχουν και ένα σεμιναριακό χαρακτήρα για αυτούς που συμμετέχουν πολλές φορές, γιατί υπάρχουν πάρα πολλοί άνθρωποι που θέλουν να έρθουν κοντά μας και να δουν πώς παίζουμε και πώς μοιραζόμαστε αυτή τη μουσική που κάνουμε.
Πάντα με εκπλήσσεις με την ταχύτητα που γεννάς ιδέες για πρότζεκτς
Η δουλειά του μουσικού στην ουσία δεν είναι ένα πράγμα, να μελετά μουσική, είναι να σκαρώνει πάρα πολλά εργόχειρα τα οποία κάποια στιγμή θα τα χρησιμοποιήσει δεόντως ή θα τα μοιραστεί με τους φίλους του και όλο αυτό είναι ένα πράγμα που θα ανοίξει. Έτσι είναι και η παγκόσμια μουσική της jazz, συναντιούνται και δημιουργούν τρίο ή κουαρτέτο κάποιοι πολλοί γνωστοί μουσικοί, οι οποίοι επειδή αμέσως συνδέθηκαν αποκτά αυτό ένα εμπορικό ενδιαφέρον. Εάν δηλαδή εγώ πηγαίνω να παίξω με το Μανώλη τον Πάππο ξέρω ότι θα υπάρχει εμπορικό ενδιαφέρον, γιατί η δική μας η μίξη, επειδή είμαστε φίλοι χρόνια, θα βγάλει ένα πολύ ωραίο αποτέλεσμα.
Μία κατεύθυνση που προσπαθούμε να κινηθούμε είναι η εταιρική πράξη, δηλαδή μέσα από την ΚοινΣΕπ που έχουμε φτιάξει στη Θεσσαλονίκη, που λέγεται Music Steps, με μία ομάδα από μουσικούς, το Βαγγέλη Πασχαλίδη στο σαντούρι και το Βασίλη Κασούρα στο λαούτο και στο τραγούδι, να εκπονήσουμε κάποιες συναυλιακές προτάσεις και κάποιες εκπαιδευτικές προτάσεις. Σε αυτό μας βοηθά ο Γιώργος Σκαπέρας που είναι και αυτός πάρα πολύ μουσικόφιλος και όλα αυτά τα χρόνια ήταν κοντά στα πατάρια των μουσικών, και ο Τάσος Ντέμκας ο οποίος έχει και αυτός κάποια εμπειρία στο θέμα της ηλεκτρονικής υποστήριξης. Έτσι, με αυτά τα πέντε άτομα, προσπαθούμε να προσφέρουμε κάποιες παραγωγές και βλέπω σιγά-σιγά ότι και με αυτό τον τρόπο πηγαίνει καλά.
Άλλη μία πρωτοβουλία που πήρα ήταν να κάνουμε μία ετήσια συνάντηση για τη μνήμη του Σόλωνα Λέκκα.
Να πούμε ποιος είναι ο Σόλωνας Λέκκας για κάποιον που δεν τον ξέρει;
Ο Σόλωνας ήταν ένας λαϊκός τραγουδιστής της Μυτιλήνης, ο οποίος ήταν από τους τελευταίους που έκανε αμανέ, το οποίο είναι ένα πολύ δύσκολο αυτοσχεδιαστικό είδος, είναι μία αυτόματη σύνδεση ο αμανές, τη στιγμή που τον ακούς ο άλλος παράγει αμέσως τη μουσική και το στίχο. Ο Σόλωνας ήταν χαρισματικός μέσα σε αυτή τη διαδικασία και τα τελευταία 25 χρόνια παίξαμε μαζί σε πολλές περιοχές στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό, Παρίσι, Βρυξέλλες, Λονδίνο, πήγαμε και στην Κωνσταντινούπολη και παίξαμε στο Ίδρυμα του Πέραν σε μία τελευταία εκδήλωση τις τελευταίες απόκριες: Mετά η υγεία του άρχισε να καταρρέει γιατί και αυτός ήταν ένας άνθρωπος που ήταν πολύ δουλεμένος και κουρασμένος και τον χάσαμε.
Ο τελευταίος μεγάλος ερμηνευτής του αμανέ Σόλων Λέκκας
Από κορωνοϊό;
Όχι, πριν τον κορωνοϊό. Άφησε όμως τον εγγονό του, ο οποίος λέγεται και αυτός Σόλωνας Λέκκας και είναι η διάδοχη κατάσταση. Θα κάνουμε τώρα ένα πρώτο ετήσιο αφιέρωμα με σκοπό κάθε χρόνο να επιστρέφουμε στη Μυτιλήνη και να κάνουμε συναυλίες, εκδηλώσεις και μαθήματα με θέμα τον αμανέ και όλο αυτό το ύφος το μικρασιάτικο και το μυτιληναίικο που πρέσβευε ο Σόλωνας.
Σήμερα τι καλές ευκαιρίες υπάρχουν για ένα μουσικό;
Πολύ ωραίες εκδηλώσεις γίνονται στο Christmas Theatre με την επίβλεψη του Mιχάλη Κουμπιού, που έχουν αρχίσει και θα περάσουν όλοι από εκεί. Αντίστοιχα συμβαίνει το ίδιο και σε ένα θέατρο στη Λεμεσό, στο κηποθέατρο της Λεμεσού που κάθε ημέρα έχει παράσταση με κάποιο ελληνικό συγκρότημα. Το Κηποθέατρο της Λεμεσού είναι ο καλύτερος πελάτης των ελληνικών συγκροτημάτων, γιατί όλοι οι τραγουδοποιοί που ξέρουμε και οι συνθέτες περνούν από εκεί και κάνουν συναυλίες. Είναι ανοικτά, ας κάνουν όλοι τις προτάσεις και ας πάει όποιος δεν το ξέρει, αλλά οι περισσότεροι έχουν περάσει και το ξέρουν. Η Κύπρος πάντα είναι ένα βήμα μπροστά γιατί έχει καλύτερο καιρό, καλύτερο κλίμα, οπότε λόγω του κορωνοϊού μπορεί πιο νωρίς να οργανώνει τις εκδηλώσεις της.
Οργανώνεις τίποτα με θέμα το 1821;
Έχουμε κάνει κάποιες προτάσεις και περιμένουμε τώρα να εγκριθούν. Κάποιες από αυτές αφορούν την οπτική του ηρωισμού, γιατί δηλαδή κάποιος αποφασίζει να θυσιάσει τη ζωή του για την πατρίδα. Σκεπτόμενος λίγο βαθύτερα έκατσα και διάβασα έργα του Ρήγα, το «Σχολείον των ντελικάτων εραστών» που είναι κάτι που είναι ρομαντικό και αφορά τον έρωτα κ.λπ. και πώς αυτός ο έρωτας είναι μία δύναμη ζωής, αλλά αυτή η δύναμη ζωής τελικά πηγάζει και μέσα από την επανάσταση. Μου έκανε εντύπωση όλο το μανιφέστο αυτό του Ρήγα και έκατσα και το συνέδεσα και έκανα συνειρμούς με το Γαλλικό Διαφωτισμό, με τη Γαλλική Επανάσταση, την Ελληνική Επανάσταση και εκπόνησα ένα project μουσικοφιλολογικό, το οποίο μπορεί να έχει μέσα στοιχεία από κλασική μουσική του ρομαντισμού και του διαφωτισμού και στοιχεία από το δικό μας το δημοτικό τραγούδι που έχει χαρακτήρα επικό. Θα φτιάξουμε μία παραγωγή, την οποία θα την προτείνουμε σε κάποιους Δήμους, που να έχει θέμα το ρομαντισμό του ήρωα, πως ο ήρωας δηλαδή βλέπει με ρομαντισμό τη ζωή του, την αγαπά πολύ, αλλά αποφασίζει να τη θυσιάσει κιόλας στο βωμό των αξιών του.
Εμένα με συγκινεί πολύ αυτό το θέμα και έχουμε αρχίσει και το δουλεύουμε αυτό μαζί με το Σίμο Παπάνα που είναι πρώτο βιολί στη συμφωνική ορχήστρα της Θεσσαλονίκης και θα κάνουμε έναν διάλογο μεταξύ κλασικής και παραδοσιακής μουσικής. Αυτή θα είναι μία συναυλία με οκτώ άτομα και θα έχει και αφηγητή, ο οποίος θα αφηγείται βιωματικά στοιχεία και καλλιτεχνικά και κάποια ποιητικά που έχουν βγει, σε σχέση με τα μουσικά ρεύματα της εποχής της Ελληνικής Επανάστασης. Αυτό είναι κάτι αρκετά ιδιαίτερο και θέλει έναν πολύ ωραίο χώρο για να παρουσιασθεί και σκεφτόμασταν να το παρουσιάσουμε στο Δημοτικό Θέατρο Λαμίας. Έχουμε κάποιες προτάσεις, στο Χάνι της Γραβιάς ή σε κλειστό χώρο μέσα, αργότερα, όταν θα περάσει λίγο ο καιρός και θα έρθει ο καιρός που θα το προτείνουμε και σε διάφορους άλλους.
Ακούγεται ενδιαφέρον. Με τη Σαβίνα Γιαννάτου και τους Primavera τι γίνεται;
Με τη Σαβίνα και τους Primavera Εn Salonico παίζουμε στην Θήβα στις 31 Ιουλίου το project με τα “Τραγούδια του νερού”.(ήτοι τραγούδια από Βόρεια Αφρική, Βαλκάνια και Ανατολική Μεσόγειο για το νερό, την έρημο, την γονιμότητα κλπ) Αυτό έχει σχεδιαστεί πριν από τον κορωνοϊό. Το κάναμε στην Επίδαυρο πέρυσι και ήταν να το ηχογραφήσουμε στο Μόναχο με την εταιρία ECM, αλλά όλα αυτά καθυστέρησαν λόγω κορωνοϊού και πάνε λίγο αργότερα.
Πριν κλείσουμε θέλεις να προσθέσεις κάτι για το απώτερο μέλλον;
Έρχονται όμως και τα 100 χρόνια από το 1922 που είναι ένας χρόνος που θα μιλάμε για τη Μικρά Ασία και για όλες αυτές τις μνήμες και έχουμε πολλά πράγματα να καταθέσουμε. Γιατί εγώ από την αρχή που έπαιζα και τα πρώτα μου ακούσματα τα είχα από τη γιαγιά μου που ήταν Μικρασιάτισσα από την Αδριανούπολη και μετά πήγαν και έμειναν στο Σουφλί και έτσι είναι η μουσική που με συγκινεί βαθύτερα από όλες, η οποία έχει και πολύ βαθιά σχέση βέβαια με τις βυζαντινές παραδόσεις που είναι πάρα πολλών χρόνων όλες αυτές. Να μην ξεχνάμε ότι η μικρασιατική μουσική είναι η βάση για το ρεμπέτικο και μετέπειτα λαϊκό τραγούδι. Όλοι οι μεγάλοι μαέστροι εκείνης της περιόδου που ήρθαν από τη Μικρά Ασία, όπως ο Σαλονικιός, ο Ογδοντάκης, ο Σκαρβέλης, ο Τούντας, ο Περιστέρης, που ήταν μέλη της Εστουδιαντίνας στα Πολιτάκια, ξεκίνησαν μετά και διαμόρφωσαν τις επόμενες γενιές συνθετών όπως το Βασίλη Τσιτσάνη, τον Απόστολο Χατζηχρήστο, οι οποίοι μετά από το ρεμπέτικο πέρασαν όλοι στο λαϊκό, ο Γιώργος Ζαμπέτας, ο Μανώλης Χιώτης και μετά όλοι οι υπόλοιποι. Ιστορικά δηλαδή οφείλουμε να γυρίσουμε και να σκύψουμε πίσω να τιμήσουμε όλους αυτούς τους ανθρώπους, είναι ευκαιρία, και να κάνουμε και κάποιους απολογισμούς πάντα για όλα αυτά. Αυτά είναι τα μελλοντικά σχέδια, δηλαδή, που αφορούν το ‘22.
Photo credit: John Kleman
