του Κώστα Τάταρη
Σαν σήμερα, το 1273, “έφυγε” ο Τζελαλεδδίν Ρουμί. Ενας δάσκαλος και ποιητής του σουφικού, ερωτικού, μυητικού Ισλάμ, που αν διαβαστεί παράλληλα με μύστες της καθ’ ημάς Ανατολής, όπως ο “ασκητής της αγάπης” Άγιος Ισαάκ ο Σύρος, θα αποτελέσει “κλειδί” για πολλές “πόρτες”.
Ακολουθεί μια προσωπική επιλογή κειμένων του:
Ι.
Ο άνθρωπος του Θεού με την αλήθεια γίνεται σοφός
Ο άνθρωπος του Θεού δε μαθαίνει από βιβλία
Ο άνθρωπος του Θεού είναι πέρα από απιστία και πίστη,
για τον άνθρωπο του Θεού το ορθό και το λάθος είναι το ίδιο.
ΙΙ
Ούτε ξέρω αν υπάρχουν δύο κόσμοι.
Το μόνο που έχω είναι ο Ένας…
Έναν μονάχα αναζητώ.
Έναν μονάχα ξέρω.
Έναν μονάχα βρίσκω.
Και εξυμνώ μονάχα Έναν.
ΙΙΙ
Κάποιος πήγε στην πόρτα του Αγαπημένου και χτύπησε:
Μια φωνή ρώτησε: “Ποιος είναι” ;
Αυτός απάντησε : “Εγώ είμαι”.
Η φωνή είπε : “Δεν υπάρχει χώρος για Μένα και για Σένα”.
Η πόρτα ασφαλίστηκε.
Μετά από ένα χρόνο μόνωσης και στερήσεων επέστρεψε.
Μια φωνή από μέσα ρώτησε : “Ποιος είναι;”
Ο άνθρωπος αποκρίθηκε :”Είμαι εσύ.”
Τότε η πόρτα άνοιξε γι’ αυτόν…
ΑΙΩΝΙΑ ΣΟΥ Η ΜΝΗΜΗ ΔΑΣΚΑΛΕ
