“Θεωρώ τον εαυτό μου ένα Χατζιδακικό συνθέτη που λατρεύει την παραδοσιακή μουσική”. Συνέντευξη με τον συνθέτη Κανάρη Κεραμάρη.

Υπήρξε ο πρωτος καλλιτέχνης που έδωσε συνέντευξη στο καινούργιο τότε “Αβαλον των Τεχνών”. Η μουσική του μας συγκινούσε ιδιαίτερα με το πάντρεμα Μάνου Χατζιδάκι και παραδοσιακής μουσικής. Όλα αυτά τα χρόνια κρατήσαμε επαφή και με αφορμή τα 200 χρόνια της Ελληνικής Επανάστασης και τον ένα χρόνο λόκντάουν σκεφθήκαμε να κάνουμε μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης

Συνέντευξη στον Γιώργο Πισσαλίδη 

Κανάρη, φέτος κλείνουν τα 200 χρόνια της ανεξαρτησίας και εσύ είχες γράψει τη μουσική για μία από τις ελάχιστες, εάν όχι τη μοναδική ταινία, πρόσφατη, που ασχολείται με το θέμα, το «Έξοδος 1826».  Θέλεις να μας θυμίσεις πώς έγινε η συνεργασία με το Βασίλη Τσικάρα;

Με το Βασίλη Τσικάρα γνωριζόμασταν από μία παλαιότερη θεατρική συνεργασία που τελικά για διάφορους λόγους αναβλήθηκε.  Κρατήσαμε επαφή με το Βασίλη και κάποια στιγμή συζητήθηκε αυτή του η επιθυμία να συνθέσω εγώ τη μουσική σε αυτή την πρώτη ταινία. Αυτό ήταν μία πολύ καλή ευκαιρία να μπορέσω να γράψω μουσική για μία επική ιστορική ταινία. Το προχώρησα και ένα βήμα παρακάτω και έκανα ο ίδιος και την παραγωγή της μουσικής, το soundtrack, το οποίο μπορεί κάποιος να το προμηθευθεί από τον Ιανό, αλλά να το βρει και σε όλες τις ψηφιακές πλατφόρμες.

Οφείλω να ευχαριστήσω για άλλη μία φορά, για την άψογη συνεργασία τους, όλους αυτούς τους φίλους και μουσικούς που συνέβαλαν στη δημιουργία αυτού του soundtrack.  Θα αναφέρω τον Όμηρο Γιαβρούμη στο πρώτο βιολί, το Νίκο Τσανακά στο δεύτερο βιολί, το Δημήτρη Δελφινόπουλο στη βιόλα, τη Στέλλα Τέμπρελη στο τσέλο, τη Σταυρούλα Τρυφιάτη στο καβάλι, το Γιώργο Πολυχρονιάδη στο γυαλί ταμπούρ, το Στάθη Παρασκευόπουλο στο μπεντίρ και στα κρουστά, και τον Κώστα Πόντο, το μηχανικό του ήχου, που έκανε και όλη τη μίξη και το mastering.

Η μουσική σου δεν ήταν επική, αλλά αντίθετα θα το έλεγες έντεχνο με χρήση παραδοσιακών οργάνων.  

Την ταινία την έλεγαν επική, γιατί ουσιαστικά μιλούσε για τον ηρωισμό κάποιων ανθρώπων που κατέβηκαν από τα χωριά της Σαμαρίνας κρυφά μέσα από τα βουνά για να βοηθήσουν τους πολιορκημένους του Μεσολογγίου.  Σίγουρα δεν είχε τη δράση που θα ήθελαν πολλοί να δουν σε μία τέτοια ταινία, οπότε από αυτή την άποψη θα λέγαμε ότι έλειψαν και τα πολλά κομμάτια μουσικής που θα τα χαρακτήριζε κάποιος επικά. Όντως στη μουσική συναντάμε πιο πολύ ένα λυρισμό, μία μουσική αρκετά συναισθηματική και το ενδιαφέρον της είναι αυτό το μπέρδεμα της δυτικότροπης μουσικής με τα παραδοσιακά όργανα όπως το καβάλι και το γυαλί ταμπούρ.

Mε τη Σοφία Αβραμίδου πώς συνεργάσθηκες μιας και έμενε στο Παρίσι εκείνη την περίοδο;

Με τη Σοφία Αβραμίδου γνωριζόμαστε από τα φοιτητικά τα χρόνια, πολύ νεότερη βέβαια εκείνη, αλλά υπήρχε μία αλληλοεκτίμηση και ένας θαυμασμός στις δουλειές μας.  Πραγματικά όταν δημιουργήθηκε η ανάγκη για αυτό το τραγούδι, το «Μίλα μου» που αναδείχθηκε μέσα από την εργασία μου στην «Έξοδο 1826», η φωνή που μου ήρθε ως η πιο σωστή, η κατάλληλη για να ερμηνεύσει αυτό το τραγούδι ήταν της Σοφίας Αβραμίδου, η οποία έχει μία φωνή εξαιρετική, Χατζιδακική θα τη χαρακτήριζα. H ίδια με μεγάλη χαρά δέχθηκε να το τραγουδήσει και πραγματικά χαίρομαι για αυτό.

Με τη Σοφία Αβραμίδου συνεργάσθηκες και στην επόμενή σου δουλειά, που είναι τα «Νανουρίσματα και ξυπνήματα».

Σωστά. Η Σοφία Αβραμίδου είναι μία πολύ ιδιαίτερη ερμηνεύτρια, η οποία δεν θα τραγουδήσει ποτέ κάποιο τραγούδι που πραγματικά δεν την εκφράζει. Οπότε όταν προέκυψε το τραγούδι «Ονειρικό Ταξίδι» σε στίχους της Λίλας Στογιάννη, το έστειλα να το ακούσει. Ένοιωσε και εκείνη ότι είναι ένα τραγούδι που την εκφράζει και είχαμε αυτή την πραγματικά ευτυχή συγκυρία να μπορέσει να το τραγουδήσει και να υπάρξει αυτή η αποτύπωση στο δίσκο.

Τα «Νανουρίσματα και ξυπνήματα» πώς προήλθαν ως ιδέα;

Έχω μία πολύ καλή φίλη, δασκάλα και στιχουργό, την Όλγα Σεχίδου, με την οποία γνωριζόμαστε πολλά χρόνια.  Κάποια στιγμή περίμενε να έχουμε στον κόσμο τα εγγονάκια μας.  Με αφορμή αυτό μου ζήτησε να της γράψω δύο νανουρίσματα επάνω σε δικό της στίχο.Το ένα είναι το «Καλωσόρισμα του αγγέλου», το πρωτο κομμάτι που τραγουδώ εγώ και το δεύτερο κομμάτι πρέπει να ήταν «Στο συννεφάκι της αυγής», που τελικά ηχογραφήθηκε με τη Λιζέτα Καλημέρη.

Αυτά μόλις τα άκουσε ο φίλος και εκδότης Χρήστος Βάρφης, αμέσως του ήρθε η ιδέα να μου παραγγείλει ένα δίσκο που θα είχε μέσα νανουρίσματα. Μου έδωσε τους εξαιρετικούς στίχους της Όλγας Σεχίδου, της Λίλας Στογιάννη και της Νίνας Ζαφειρίου. Έκατσα και σχεδίασα ολόκληρο το δίσκο, πρώτα πιάνο και φωνή, μετά η ενορχήστρωση με πολύ λεπτομέρεια για αυτό που πραγματικά ήθελα να ακούγεται και στο τέλος, αφού μπήκε και η ενορχήστρωση, έπρεπε να επιλέξω την κατάλληλη φωνή για το κάθε ένα νανούρισμα.

Σε αυτό το δίσκο πραγματικά έχω την ευτυχία να συνεργάζονται και να ερμηνεύουν υπέροχοι ερμηνευτές και άνθρωποι, όπως ο Παντελής Θαλασσινός, η Σαβίνα Γιαννάτου, η Λιζέτα Καλημέρη, ο Θοδωρής Κοτονιάς, η Αλεξία Χρυσομάλλη, ο Δημήτρης Τριχάκης, η Έλσα Μουρατίδου, η Ναταλία Λαμπαδάκη, η Σοφία Αβραμίδου –όπως είπαμε– η Γεωργία Βεληβασάκη, η Κορτέσσα Τσιφοδήμου, καθώς και ένα τραγούδι το ερμήνευσα εγώ, το πρώτο τραγούδι του δίσκου.

Πρόκειται για ένα δίσκο ο οποίος αγαπήθηκε πάρα πολύ. Μέσα σε ένα χρόνο εξαντλήθηκαν τα πρώτα 2.000 αντίτυπα και τώρα είμαστε στη φάση που κυκλοφορούν τα επόμενα 2.000 και πολύ σύντομα θα μπορεί κάποιος να βρει τα τραγούδια και σε όλες τις ψηφιακές πλατφόρμες.

Επίτρεψε μου, Γιώργο, να κάνω εδώ επίσης αναφορά στους εξαιρετικούς μουσικούς που παίζουν. Ο Δημήτρης Τριχάκης παίζει  λαούτο και κρητική λύρα, ο Γιώργος Πολυχρονιάδης κοντραμπάσσο και γιαλί ταμπούρ, η Σταυρούλα Τρυβιάτη στο καβάλι, ο Νικόλαος Ζήσης στο φλάουτο, ο Γιάννης Καρακαλπακίδης στο μαντολίνο, την ακουστική κιθάρα, το λαούτο και το άστατο ηλεκτρικό μπασσο , η Στέλλα Τέμπρελη στο βιολοντσέλο, και ο Βασίλης Ζιγκερίδης στο κανονάκι.

Οι μουσικές σου επιρροές  ποιες είναι;  Ρωτάω γιατί   γιατί στα «Νανουρίσματα και ξυπνήματα» υπάρχουν κάποια που θα μπορούσαν να είναι και έντεχνα Χατζιδακικά, και από την άλλη υπάρχει και η χρήση των παραδοσιακών οργάνων. 

Στη δημιουργία ενός τραγουδιού το βασικό είναι κανένα από τα στοιχεία να μην κλωτσάει.  Αυτό τι σημαίνει;  Τα τέσσερα βασικά στοιχεία είναι ο στίχος, η μουσική, η ενορχήστρωση και ο ερμηνευτής.  Το στοίχημα είναι αυτά τα τέσσερα στοιχεία να είναι όλα πολύ εναρμονισμένα, να είναι όλα δεμένα, να είναι αρμονικά μεταξύ τους.   Αυτό εάν δεν γίνει με γνώση και περίσκεψη μπορεί να προκύψει ένα τραγούδι στο οποίο ένα του κομμάτι να “κλωτσάει” και ουσιαστικά να μην αφήνει τον ακροατή να ταξιδέψει.

Οπότε εγώ δεν έχω εξαρχής στο μυαλό μου κάτι συγκεκριμένο αλλά αφήνομαι να δω ποιες είναι οι ανάγκες του στίχου για παράδειγμα στην περίπτωση των τραγουδιών ή της εικόνας στην περίπτωση των ταινιών.

Φυσικά όμως έχω τις επιρροές μου, για παράδειγμα θεωρώ τον εαυτό μου χατζιδακικό συνθέτη, ο Χατζιδάκις με συγκινεί βαθιά.  Οπότε έχοντας τις επιρροές μου θα κοιτάξω και εγώ να κάνω πράγματα που πραγματικά με εκφράζουν και με συγκινούν, δεν πρόκειται να γράψω κάτι που να είναι τελείως έξω από την αισθητική μου.

Να μιλήσουμε πάλι για τη χρήση των παραδοσιακών οργάνων στα «Νανουρίσματα και ξυπνήματα»;  

Αυτό ουσιαστικά προέκυψε σαν προσωπική ανάγκη.  Πάντα με συγκινούσε η παραδοσιακή μουσική και μάλιστα είχα περάσει μία φάση στα νεανικά μου χρόνια όπου σκεφτόμουν εάν τελικά ήθελα να συνεχίσω με την κλασική μουσική ή να αφιερωθώ στην παραδοσιακή μουσική. Προφανώς υπήρχε μία χορδή μέσα μου, η οποία δομήθηκε από αυτό που μεταφέρει και φέρει αυτή η μουσική, η παραδοσιακή μας μουσική. Οπότε έφθασα πλέον, γνωρίζοντας ενορχήστρωση, σπουδάζοντας ενορχήστρωση κλασική, να μου φαίνεται ιδιαίτερα γοητευτικό, ουσιαστικά να μπερδεύω τους δύο κόσμους, δηλαδή τη Δύση με την Ανατολή.  Το κλασικό ιδίωμα με το παραδοσιακό χρώμα και ας πούμε το «ανατολίτικο».

Οι συνεργασίες σου για το δίσκο πώς προήλθαν;  Δηλαδή είχες κάποιον η κάποια στο μυαλό σου όταν έγραφες τα τραγούδια;

Το κάθε τραγούδι για εμένα ήταν ένας ολόκληρος κόσμος όπου έπρεπε να δω ποιες είναι οι ανάγκες του.  Άρα η επιλογή των ερμηνευτών, που ήταν το τελευταίο στάδιο στη δημιουργία του τραγουδιού, έπρεπε να είναι η πλέον κατάλληλη, γιατί γενικά αυτό το δίσκο τον έκανα με πάρα πολύ μεγάλη αγάπη και μεράκι που κράτησε ένα χρόνο πολύ σκληρής εργασίας. Ουσιαστικά προσπαθούσα στο τέλος να φαντασθώ ποια φωνή ήταν η κατάλληλη για το κάθε τραγούδι και μετά υπήρχε η διαδικασία ότι έπρεπε να βρω τον ερμηνευτή που είχα στο μυαλό μου πρώτα-πρώτα, να του κάνω την πρόταση και εάν δεχόταν να τραγουδούσε στο συγκεκριμένο τραγούδι. Ευτυχώς οι περισσότεροι στους οποίους πρότεινα να τραγουδήσουν το τραγούδι που προοριζόταν για αυτούς, οι περισσότεροι δέχθηκαν

Συγκεκριμένα να πω ότι σε σχέση με αυτό που σου έλεγα για την αρμονική συνύπαρξη όλων αυτών των στοιχείων του κάθε τραγουδιού, αυτό το σχόλιο μου το έκανε και ραδιοφωνικός παραγωγός από το ραδιόφωνο της ΕΡΤ στο Δεύτερο Πρόγραμμα, η Γιάννα η Τριανταφύλλη, η οποία μου είπε από κοντά ότι στην επιτροπή που είχε φτιαχτεί στο Δεύτερο Πρόγραμμα για να επιλέξει τα τραγούδια της πρώτης ακρόασης, πριν από ένα χρόνο, τους έκανε πολύ μεγάλη εντύπωση πώς όλα τα στοιχεία του τραγουδιού ήταν τόσο αρμονικά δεμένα.

Πές μας λοιπόν για την συνεργασία με την ορχήστρα της ΕΡΤ. 

Ήταν μία υπέροχη πρωτοβουλία που πήραν οι άνθρωποι του Δεύτερου Προγράμματος, έτσι ώστε να δημιουργήσουν την πρώτη ακρόαση, όπου έκαναν έκκληση σε νέους δημιουργούς τραγουδιών να στείλουν τα τραγούδια τους. Είχε συσταθεί μία άτυπη επιτροπή η οποία ουσιαστικά άκουγε τα τραγούδια και από αυτά αποφάσιζαν ποια θα είχαν την ευκαιρία να ακουστούν και στο ραδιόφωνο.

Εγώ έστειλα το δίσκο ολόκληρο, τα σχόλια που άκουσα ήταν πολύ ενθαρρυντικά, αργότερα με κάλεσαν και κατέβηκα στην Αθήνα και έδωσα συνέντευξη μία ολόκληρη ώρα –η οποία υπάρχει και στο διαδίκτυο– στη Γιάννα Τριανταφύλλη, μιλώντας για ολόκληρο το δίσκο.

Κάποιους μήνες αργότερα με έκπληξη είδα ότι το κομμάτι μου «Σεργιάνι στην Ανατολή», που τραγουδά η Ναταλία Λαμπαδάκη, επιλέχθηκε μέσα στα 15 ή 16 τραγούδια, τα οποία επέλεξε η ΕΡΤ, το Δεύτερο Πρόγραμμα, μεταξύ περίπου 1.200 τραγουδιών, για να τα κάνει συναυλία ζωντανή, ενορχηστρωμένα από την Ορχήστρα Σύγχρονης Μουσικής της ΕΡΤ, που θα τα έπαιζε μέσα στο Studio C.  Λίγο πριν την πρώτη καραντίνα, το πρώτο κλείσιμο, ένα χρόνο πριν, δηλαδή Μάρτιο του 2020, έγινε αυτή η συναυλία η πολύ τιμητική, την οποία μπορεί κάποιος να δει, και το τραγούδι, στο YouTube.

Εσύ πώς ένιωσες τότε, την πρώτη φορά που σου το είπαν;

Εγώ ενθουσιάσθηκα που ένας τόσο σπουδαίος φορέας που αγαπώ, το Δεύτερο Πρόγραμμα, το κρατικό ραδιόφωνο, ασχολήθηκε σοβαρά με τα τραγούδια νέων Ελλήνων συνθετών και που έδωσαν την ευκαιρία στα τραγούδια και να ακουσθούν στο ραδιόφωνο, αλλά και το πολύ τιμητικό τού να παιχθεί ένα τραγούδι μου ενορχηστρωμένο για ορχήστρα ζωντανά στο Studio C.  Ένιωσα πολύ μεγάλη χαρά.

Αυτό έγινε λίγο πριν τον κορωνοϊό;

Ναι λίγες μέρες πριν

Εσύ πώς αντιμετωπίζεις την όλη φάση ως συνθέτης;  

Αυτό είναι ένα θέμα το οποίο έχει πλήξει όλο τον κόσμο και ιδιαίτερα τους καλλιτέχνες.  Εγώ ως δημιουργός μπορώ να καθίσω στην μοναξιά μου και να συνεχίζω να γράφω μουσική, αλλά οι ερμηνευτές, οι οργανοπαίκτες, οι ηθοποιοί, ένας κόσμος ολόκληρος γύρω από την τέχνη πραγματικά υποφέρει.

Επίσης, αυτό που βλέπω με θλίψη και με αρκετό θυμό είναι ότι με αφορμή τον κορωνοϊό θα χαθούν βασικές ατομικές ελευθερίες με κάποια νομοσχέδια που περνούν και αυτά είναι γεγονότα που έχουν ξεσηκώσει και τους καλλιτέχνες. Για παράδειγμα, υπήρχε ένα σχετικό άρθρο το οποίο ουσιαστικά μιλούσε για λογοκρισία, δηλαδή ότι μπορούσε με πάτημα αυτό το άρθρο ενός νόμου να μπορεί μία οποιαδήποτε κυβέρνηση να έχει λόγο στο περιεχόμενο ενός τραγουδιού.  Αυτό ακούγεται τουλάχιστον τραγικό και μας πηγαίνει σε άλλες εποχές, πολύ πιο σκοτεινές. Ευτυχώς οι Σύλλογοι Μουσικών αντέδρασαν άμεσα και φάνηκε, προς το παρόν, ότι έχει παγώσει αυτό το πράγμα, αλλά, γενικά, πιστεύω ότι οφείλουμε να έχουμε τις κεραίες μας τεντωμένες.

Ως συνθέτης αυτό όλον αυτόν τον ένα χρόνο τι έχεις ετοιμάσεις;

Καταρχήν υπάρχει η συνεργασία με το φεστιβάλ Fantasmagoria,  το οποίο γίνεται κάθε χρόνο στο Δημαρχιακό Μέγαρο Θεσσαλονίκης και αφορά τους λάτρεις του φανταστικού, μικρούς και μεγάλους.

Αυτή προέκυψε όταν είχαμε πάει στην έκθεση του Σπύρου Γελέκα, του ζωγράφου του φανταστικού από την Κέρκυρα που γινόταν στην Θεσσαλονίκη Εκεί ήρθαμε και σε πιο στενή συνεργασία με την Πρόεδρο του Fantasmagoria, τη Σαββίνα Κοτσερίδου, η οποία ουσιαστικά μου παρήγγειλε ένα παιδικό τραγούδι σε στίχους της ιδίας, το οποίο, αφού μελοποίησα, ενορχήστρωσα, έκανα παραγωγή, ολοκλήρωσα, ανέλαβε και το έκανε animation μία πολύ ταλαντούχα ζωγράφος, η Μάγδα Κανδυλιάρη, η οποία έκανε μία εξαιρετική εργασία animation επάνω στη μουσική μου.

Το τραγούδι μπορεί κάποιος να το αναζητήσει ως «Φαντασμαγορία» στο YouTube. Αυτό το τραγούδι, ουσιαστικά είναι ένα από τα τραγούδια που έχουν παραγγελθεί σε διάφορους γνωστούς άλλους συνθέτες, όπως είναι ο Νίκος Κυπουργός, ο Κοσμίδης, οι οποίοι γράφουν αντίστοιχα κάποιο άλλο τραγούδι και τα οποία θα εκδοθούν σαν παραγωγή του Φεστιβάλ σε βιβλίο CD, όπου θα περιλαμβάνονται μέσα και τραγούδια και κείμενα.

Γενικά, για κάποιο λόγο τα παιδικά τραγούδια με κυνηγούν, σε εισαγωγικά, γιατί ξέρουν μάλλον ότι τα αγαπώ, οπότε δεν με αφήνουν. Το παιδικό τραγούδι γενικά με συγκινεί και μου αρέσει πολύ, έχοντας σαν πρότυπο τη «Λιλιπούπολη» και γενικά τις μουσικές του «Τεμπέλη Δράκου».  Οπότε, όταν ο στίχος πραγματικά με εμπνέει, το κάνω με πολύ μεγάλη αγάπη και φυσικά πάντα δίνω πολύ μεγάλη προσοχή στην ενορχήστρωση του τραγουδιού.

Πες μας για τις  συνεργασίες με την ΕΡΤ, που από ότι ξέρω συνεχίζονται .

Η Αγγελική Πλόκα είναι η νέα μαέστρος της χορωδίας της ΕΡΤ, Με την Αγγελική Πλόκα ήμασταν φίλοι και συνεργάτες εδώ και χρόνια και έτσι είχα τη χαρά να συνθέσω για τα Χριστούγεννα που μας πέρασαν, θρακιώτικα κάλαντα, τα οποία “παρήγγειλε” η μαέστρος της χορωδίας της ΕΡΤ. Αυτά ηχογραφήθηκαν, βιντεοσκοπήθηκαν στη Μητρόπολη Αθηνών και παίχθηκαν τα Χριστούγεννα στα κανάλια της ΕΡΤ.

Σε συνέχεια αυτής της συνεργασίας συνέθεσα και για το Πάσχα που μας έρχεται εγκώμια, τον «Επιτάφιο θρήνο», την τρίτη στάση των εγκωμίων, «Ω γλυκύ μου έαρ», τα οποία και αυτά ηχογραφήθηκαν, θα βιντεοσκοπηθούν και θα παιχθούν από την ΕΡΤ το Μεγάλο Σάββατο το πρωί και πιστεύω θα μπορεί να το δει κανείς αργότερα και στο αρχείο της ΕΡΤ

Υπάρχει και μία κινηματογραφική μουσική.

Ναι, είναι η ταινία “The light touch” του Robert MacLean η οποία το χρόνο που μας πέρασε γύρισε σε αρκετά φεστιβάλ διεθνώς με μεγάλη επιτυχία και συνεχίζει το δρόμο της.

Πώς θα τη χαρακτήριζες τη μουσική που είχες γράψει για εκείνο το έργο;

Εκεί ο σκηνοθέτης –αυτό έχει ενδιαφέρον σε σχέση με τις απαιτήσεις του– ήθελε μουσική swing, οπότε έπρεπε εγώ να καθίσω και να βρω ένα τρόπο να γράψω μουσική swing.  Το έκανα.  Οπότε ήταν άλλη μία καλή συνεργασία αυτή.  Βέβαια, το καλό με τις ταινίες είναι ότι παίρνουν το δρόμο τους και συνεχίζουν και σου δίνουν χαρές όσα χρόνια και εάν περάσουν.

Τι ετοιμάζεις τώρα;

Είμαι σε συνεργασία με τον ανθρωπιστικό Οργανισμό «Kids Save Lives – Τα Παιδιά Σώζουν Ζωές». Αυτός ο Οργανισμός, ουσιαστικά, θέλει να εκπαιδεύσει όλα τα σχολεία και όλους τους εκπαιδευτικούς της Ελλάδας στο να μπορέσουν να παράσχουν τις πρώτες βοήθειες και ειδικά στο κομμάτι του ΚΑΡΠΑ, δηλαδή της καρδιοπνευμονικής αναζωογόνησης,  Υπεύθυνος του Οργανισμού είναι ο Αναστάσης Στεφανάκης ο οποίος ουσιαστικά μου παρήγγειλε τη δημιουργία ενός τραγουδιού που θα είναι, θα λέγαμε, και ο ύμνος του Οργανισμού.

Το τραγούδι ονομάζεται «Όλοι μαζί για μια καρδιά». Έχω συνεργασθεί σε αυτό το τραγούδι και με το Δημήτρη Τσακιρίδη ο οποίος είναι εξαιρετικός κιθαρίστας και πιανίστας, και παίζει κιθάρα μέσα στο κομμάτι, όπως επίσης και ο Γιάννης Βαρελίδης ο οποίος παίζει κρουστά και κάνει και τη μίξη και το mastering, εξαιρετικοί φίλοι και μουσικοί.

Το τραγούδι είναι pop και απλά κρατώ σαν έκπληξη ποιοι θα είναι οι ερμηνευτές στο τραγούδι.

Οι φωτογραφίες της συνεντευξης τραβηχθηκαν προ-κορωνοϊού από τον Γιάννη Καμπούρη στο Cafe Epoca Σινώπης 6 και το οποίο ευχαριστούμε για την φιλοξενία