Του Τηλέμαχου Χορμοβίτη
“Καθώς μεγαλώνουμε, αναγκαζόμαστε να αναζητούμε παρηγοριά στη σκέψη ότι πρέπει να περάσουν πολλές γενιές για να εκλείψει ένας τρόπος ζωής. Άλλωστε, δεν έχουμε ξεχάσει τα τραγούδια που αγαπούσαν οι παππούδες μας, κι ας μην τα χορέψαμε ποτέ εμείς. Στις διακοπές των εορτών, οι συνταγές που βγάζουμε από το συρτάρι έχουν ιστορία δεκαετιών, μερικές φορές μάλιστα είναι γραμμένες από το χέρι κάποιου συγγενή που έφυγε από τη ζωή πριν από πολλά χρόνια. Και τα αντικείμενα στα σπίτια μας; Τα χαμηλά ανατολίτικα τραπεζάκια του καφέ και τα ετοιμόρροπα γραφεία που περνούν από γενιά σε γενιά; Όσο και αν είναι “εκτός μοδας”, δεν προσθέτουν μόνο ομορφιά στην καθημερινότητά μας, αλλά και αξιοπιστία στην πεποίθηση μας ότι το πέρασμα μιας εποχής θα είναι αργό και ανεπαίσθητο σαν την ολίσθηση ενός παγετώνα.”
Το μυθιστόρημα “Ένας Τζέντλεμαν στη Μόσχα”, που κυκλοφόρησε πριν λίγες μέρες από τις Εκδόσεις Διόπτρα, αφηγείται την ιστορία του Κόμη Αλεξάντρ Ίλιτς Ροστόφ. Τον Ιούνιο του 1922, οι σοβιετικές Αρχές τον καταδικάζουν σε ισόβιο εγκλεισμό στο πολυτελές ξενοδοχείο “Μετροπόλ” της Μόσχας. Εκεί, σε μια κακοφωτισμένη, μικροσκοπική σοφίτα, ο Κόμης θα πέρασει τις επόμενες δεκαετίες ενώ έξω εκτυλίσσονται μερικά από τα πιο δραματικά γεγονότα της ρώσικης ιστορίας.
Το “Ένας Τζέντλεμαν στη Μόσχα” είναι ένα υπέροχο μυθιστόρημα, γοητευτικό, κομψό και πνευματώδες όπως ο αριστοκράτης ήρωάς του. Και παρότι δεν ξέρω τις πολιτικές προτιμήσεις του συγγραφέα, πρόκειται για την καλύτερη υπεράσπιση της συντηρητικής φιλοσοφίας που διάβασα σε λογοτεχνικό έργο τα τελευταία χρόνια : η αργή, σταδιακή εξέλιξη ενάντια στις βίαιες αλλαγές από τα πάνω, η ατομικότητα ενάντια στον εξισωτισμό και στην ομοιομορφία, η τάξη ενάντια στο χάος.
Oρίστε και ακόμα ένα απόσπασμα:
“Με τις τούβλινες καμάρες του και τη δροσερή, σκοτεινή ατμόσφαιρα, το κελάρι του Μετροπόλ θύμιζε τη σκοτεινή ομορφιά μιας κατακόμβης- μόνο που, αντί για σαρκοφάγους με μορφές αγίων, η αίθουσα ήταν γεμάτη μέχρι το βάθος σειρές ράφια φορτωμένα με μπουκάλια κρασί. Εδώ έβρισκες μια συγκλονιστική συλλογή από Καμπερνέ και Σαρντονέ, Ρίσλινγκ και Σιρά, πόρτο και Μαδέρες- ένας αιώνας σοδειές από κάθε γωνιά της ευρωπαϊκής ηπείρου.
Αρ-νουβό μωσαϊκό στην πρόσοψη του ξενοδοχείου “Μετροπόλ” της Μόσχας
Συνολικά υπήρχαν σχεδόν δέκα χιλιάδες κιβώτια. Πάνω από εκατό χιλιάδες φιάλες. Όλες χωρίς ετικέτα.
«Τί έγινε εδώ;» ρώτησε έκπληκτος ο κόμης.
«Κάποιος υπέβαλε καταγγελία στον σύντροφο Τεοντόροφ, τον κομισάριο Τροφίμων, ισχυριζόμενος ότι η ύπαρξη της κάβας μας είναι αντίθετη στα ιδανικά της Επανάστασης. Ότι αποτελεί μνημείο στα προνόμια της αριστοκρατίας, στην παρακμή της διανόησης και στις ληστρικές τιμολογήσεις των κερδοσκόπων
