Όταν του τηλεφώνησα για να κάνουμε άλλη μία από τις μοναδικές συνεντεύξεις μαζί του η απάντησή του ήταν «φυσικά ότι θες» χωρίς καμμία δεύτερη σκέψη και ενδοιασμό.
Φιλόξενος και υπέροχος με δέχθηκε στο θεραπευτήριό του στην οδό αγάπης στο Λαγονήσι, και πάντα ευγενικός ήρθε να με πάρει από τον κεντρικό δρόμο για να μην παιδευτώ, αφήνοντας δουλειά που είχε στο στούντιο.
Ανοιχτός και ευχάριστος και πάντα παρέα με την κιθάρα του δεν αρνήθηκε καμία ερώτηση για τα τραγούδια του την ζωή του και στην σχέση του με τον Χριστό!
Συνέντευξη στην Ελευθερία Νταβατζή
Πως και επιλέξατε το Λαγονήσι , αυτή την τοποθεσία για να αποσυρθείτε;
Ήμουν σε μια εποχή που η αγάπη του κόσμου, όσο και να μου άρεσε και να το εκτιμούσα, πίεζε την προσωπική μου ζωή και την γαλήνη μου. Ήθελαν οι άνθρωποι να με δουν να μου σφίξουν το χέρι να με φιλήσουν να με καλέσουν στα σπίτια τους στις δουλειές τους στα νησιά τους, ήθελα να ζήσω έξω από τα τείχη. Να είμαι εγώ και ο Γιώργος γιατί πάντα τα έβρισκα μα τον εαυτό μου.
Το 1976 κάπου μαθαίνω ότι στην περιοχή αυτή στο Λαγονήσι πουλιόταν ένα κτήμα, εγώ έψαχνα να βρω κάπου αλλού γιατί δεν ήξερα αυτή την περιοχή. Έψαχνα την κεντρική αρτηρία που πήγαινε για την Λαμία και στην άλλη που πήγαινε Κόρινθο Κιάτο . Πάντα έψαχνα ναι μεν να υπάρχει θάλασσα αλλά να μην είναι και πολύ μακριά. Έψαχνα για παράδειγμα στην Κινέττα, εκεί νοίκιαζε κάθε καλοκαίρι ο Ζαμπέτας, αυτός ο θαυμαστός και μακαριστός άνθρωπος που είναι μεγάλο κεφάλαιο για το ελληνικό τραγούδι και σαν άνθρωπος και σαν σολίστας. Πήγαινα εγώ εκεί για μπάνιο την ημέρα και κάποια βράδια έπαιρνα το αυτοκίνητο και πήγαινα να δω τα μέρη που θα ήθελα να αγοράσω ένα κτήμα. Τότε όμως οι δρόμοι δεν είχαν διπλή κατεύθυνση και ήταν και στενοί και αυτό μου φάνηκε πολύ επικίνδυνο. Γιατί εγώ δεν πήγαινα στην Κινέτα το μεσημέρι να κάνω μπάνιο, πήγαινα μετά την δουλειά μου 6- 7 το πρωί να δώ τι μου αρέσει τι δεν μου αρέσει να ρωτήσου αν πουλά κανείς. Το βρήκα λοιπόν που λες αυτό πολύ επικίνδυνο και δεν ήξερα ότι μετά από κάποια χρόνια θα γίνονταν οι δρόμοι μεγάλοι και ασφαλής. Έτσι σταμάτησα να ψάχνω προς τα εκεί. Δεν ξέρω πως ήθελα να έρθω προς τα εδώ να δω αυτό που μου είχαν πει για το Λαγονήσι και ένα πρωί μαζί με τον Βαρδή, τον Μακαρίτη, τον είχα μαζί τότε δεν ήταν ακόμα φίρμα και έπαιζε μαζί μου κιθάρα το συγκρότημά μου όπως είχα πάρει και την Γλυκερία.
Όταν τελείωσε το πρόγραμμά μας λέω την Γλυκερία, «Γλυκερία έρχεσαι μαζί μου να πάμε να δούμε ένα κτήμα στο Λαγονήσι;» Παίρνω την Γλυκερία το πρωινό εκείνο παίρνω και κάνα δυο φίλους και κατεβαίνουμε μέχρι την Βάρκιζα και βλέπω έναν τεράστιο δρόμο. Φτάνουμε εδώ στο σημείο, δεν υπήρχε ούτε μάντρα ούτε τίποτα ένα βουνό ήταν. Μου λέει η Γλυκερία για να ανέβει εδώ πάνω όπως ανέβηκες εσύ « Που με έφερες βρε τρελέ εδώ πάνω» όταν ανεβήκαμε χάραζε και είδαμε όλον τον Σαρωνικό! Εδώ είμαστε λέω…
Εκείνη την εποχή είχα κάνει ένα καλό συμβόλαιο με την Ενιάλ την Κολούμπια πριν και μου έδωσαν μια πολύ καλή προκαταβολή και με τα χρήματα αυτά κατάφερα να το αγοράσω. Άρχισα έφερα μπουλντόζες .
τα παιδιά, τα παιδιά τα φιλαράκια τα καλά
Πάντα θέλατε να γίνει σπίτι, το καταφύγιό σας;
Στην αρχή ήταν να γίνει ξενοδοχείο είχα γνωρίσει τον Στεφανάκη τον υπουργό δικαιοσύνης επί Καραμανλή. Τότε εμένα, από χαρακτήρα ίσως και από ανθρωπιά, μου άρεσε να πηγαίνω στους ανθρώπους τους ανήμπορους, στους σεισμοπαθείς στους φυλακισμένους. Το έμαθε αυτό ο Στεφανάκης τότε και με φώναξε στο γραφείο του «τόσο καλός είσαι μου λέει πας στις φυλακές και τραγουδάς;» Πήγαινα τότε στις φυλακές ανηλίκων αναμορφωτήρια, στον Ωροπό, πίσω από το γήπεδο του Παναθηναϊκού που ήταν των κοριτσιών. Τους τραγουδούσα, τους μιλούσα και ότι είχα από οδοντόβουρτσες οδοντόπαστες και άλλα πράγματα, ότι είχα του έδινα. Μου έδωσε λοιπόν το κλειδί των φυλακών, το ελευθέρας να μπαίνω και να μιλώ στους φυλακισμένους.
Τότε οι φυλακισμένοι βέβαια δεν ήταν ξένοι μετανάστες, αλλοδαποί πρόσφυγες εγκληματίες. Είχαμε λιγότερες κλοπές μόνο ο Βενάρδος τότε έκανε μια απόπειρα ληστείας με τις γλαδιόλες δεν ήταν όπως τώρα με τα καλάσνικοφ..
Και ήρθε λοιπόν ο Στεφανάκης και μου λέει «αυτό κτήμα πρέπει κάτι να το κάνεις γιατί εσείς οι καλλιτέχνες σήμερα είστε, αύριο δεν είστε αύριο, πώς να σε βοηθήσουμε; Θα σου δώσουμε μια άδεια κατά παρέκκλιση να κάνεις ένα μοτέλ.» «Μα πως» λεω εγώ «δεν έχω λεφτά». Θα σου δώσουμε και δάνειο και έτσι μετά από μια εβδομάδα με πήρε η γραμματεύς του και μου λέει «το δάνειο ενεκρίθη ελάτε να το πάρετε.» «Το μετάνιωσα λέω εγώ δεν θέλω δάνειο.»
Ήθελα να το αφήσω με δέντρα. Ήταν για μένα όχι ορμητήριο αλλά θεραπευτήριο, με βοήθησε να φύγω από την νύχτα.
Πότε ήταν η τελευταία σας εμφάνιση;
Τελευταία μου εμφάνιση ήταν το 89 με τον Παπακωνσταντίνου και τον Μπουλά. Σε αυτό το σχήμα πήγα για 40 μέρες Όταν τελειώσαμε μου λέει ο Κοντόπουλος «θές να κάνεις μια συνεργασία με την Ρίτα Σακελλαρίου;» αλλά εγώ είχα πάρει απόφαση να σταματήσω να ξενυχτάω. Το τελευταίο βράδυ απλά τελείωσε το πρόγραμμα και λέω «Δεν θέλω άλλο κουράστηκα» και στην πρόταση που μου έκανε ο Κοντόπουλος λέω « Εγώ δεν ξανατραγουδάω πια, χαιρετίσματα, φεύγω». Ήρθα εδώ στο Λαγονήσι και όσα λεφτά είχα βγάλει τα έφαγα.
Εκδηλώσεις λατρείας…. τον προσκυνούσαν
Γιατί πήρατε μια τέτοια απόφαση στην κορυφή της καριέρας σας;
Ήμουν ασυμβίβαστος , περίεργος σαν καλλιτέχνης κοιτούσα όχι να περνάω καλά κοιτούσα απλά να μην πιέζομαι και εκβιάζομαι. Γιατί δεν μπορούσα να κάνω τα χόμπι μου να κάνω το μπάνιο μου το χειμερινό και άλλα. Έπρεπε να σηκωθώ το πρωί να κάνω το μπάνιο μου ήθελα πρωί να πηγαίνω για το μπάνιο μου στην θάλασσα.
Το μετανιώσατε καθόλου;
Κοίτα να το μετανιώσω όχι γιατί το τραγούδι δεν το άφησα… εκείνη τη περίοδο άρχισα να αλλάζω ζωή να σκέφτομαι μεταφυσικά. Ήρθε ο Χριστός στην ζωή μου και η μεγάλη αιτία ήταν αυτή που αποχώρησα. Ακόμα και στο κεντρί που δούλευα μια μέρα, πήγα στην Ραφήνα πήγα στην Τήνο περπάτησα γονυπετής και φαινόταν μόνο το κόκκαλο, είχε φύγει το κρέας, και το βράδυ πήγα και τραγούδησα στο κεντρί.
Τώρα να πηγαίνω στην Παναγιά της Τήνου να έχει έρθει ο Χριστός στην ζωή μου και να ξενυχτάω δεν ταίριαζε όλο αυτό. Δεν σκέφτηκα αν θα χαλάσω την περιουσία που είχα φτιάξει ούτε τι λεφτά θα οικονομήσω ή τι λεφτά θα βάλω στην άκρη.
Η καθημερινή ζωή του στο κτήμα
Είχατε από νωρίτερα όμως στραφεί στον Θεό, σας είχε κουράσει η δόξα;
Συνέπεσαν γιατί είχα αρχίσει να κουράζομαι. Είχα κουραστεί από τα φώτα όχι της Δόξας… αυτό δεν το δέχομαι. Η δόξα υπάρχει σε άλλους. Η δόξα είναι μεγάλη κουβέντα. Λέμε δοξάζουμε τον Θεό ή κάτι διάνοιες σαν τον Φλέμιγκ. Δεν μπορούμε να χρησιμοποιούμε αβίαστα έτσι εύκολα τέτοιες λέξεις. Όπως έχει γίνει τώρα το αγάπη μου , πως αγαπάς με το πόσα θα σου δώσει πίσω ή αγαπάμε κάτω από την μέση στην εποχή μας πολλές φορές. Η δόξα έχει χάσει την αξία της πια.
Πότε εσείς αρχίσατε να πιστεύετε στον Χριστό στον Θεό
Εγώ είμαι από τους μη ειδόντες και πιστέψαντες. Είμαι από τους ευλογημένους. Εγώ ζήτησα τον Χριστό. Όταν έδωσα μια συνέντευξη στην Αμερική το 1976 με ρώτησαν, Ποιο μεγάλο πρόσωπο θες να συναντήσεις στην ζωή σου … όταν του είπα τον Ιησού Χριστό, δεν το είπα εγώ, το είπε η εσωτερική φωνή μου. Ομολόγησα χωρίς να το καταλάβω ότι θέλω να συναντήσω τον Χριστό αλλά απάντησα σαν πρόσωπο. Τον θεωρώ τον Χρηστό ζωντανό, ύπαρξη, ασχέτως αν δεν μιλάμε μαζί.
Πίστευα σε κάποια ανώτερη δύναμη αλλά περίμενα το ραντεβού να κατοικήσει μέσα ο Θεός, πήγαινα στον επιτάφιο και ακολουθούσαν την εκκλησία.
Η βάπτιση του στον Ιορδάνη ποταμό
Την οντότητα του Χριστού την αισθάνεστε στην καθημερινότητα σας;
Δεν σου φαίνεται περίεργο ότι σε αυτή την ληστρική εποχή, την εποχή που δεν ξέρεις αν ζεις το επόμενο λεπτό και δεν ξέρεις αν θα σε σφάξουν αν θα σε ληστέψουν.. ο Γιώργος ο Κοινούσης δεν έχει πόρτες ασφαλείας. Ο γιος μου είναι πολύ επιτυχημένος στον τομέα τον κατασκευαστικό. Ίσως στο είδος του να είναι και ο πρώτος και κάνει δουλειές όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό. Μου λέει μια μέρα «να σου κάνω πόρτες να μην μπορεί να μπει ούτε τανκ.» «Άσε με εμένα» του λέω «εμένα με φυλάει ο Χριστός.» Όταν πιστεύεις κάπου , πιστεύεις ξέρω εγώ στην αστυνομία και γίνεται κάτι και δεν μπορούν να έρθουν ή δεν θέλουν. Ο Χριστός όμως όταν είναι να γίνει κάτι πραγματικά, την ίδια στιγμή θα έρθει. Το θαύμα είναι ένα παιχνίδι κλασμάτων. Δεν περιμένεις εκείνη την στιγμή σώζεσαι ή όχι.
Πως επικοινωνείτε με τον Χριστό;
Κοίτα ο Χριστός ζει αλλά δεν κάνεις διάλογο μαζί του. Πολλοί λένε ότι ο Χρηστός μου είπε , δεν είναι έτσι τα πράγματα. Σε ακούει ο Θεός αλλά δεν κάνει διάλογο. Ξέρει και τα προβλήματά σου και όταν είναι να γίνει το μοιραίο δεν του λες σώσε με. Σώζεσαι.
Σε οδηγεί, όπως σε οδηγεί και ο διάβολος. Όλες οι καταστροφές του κόσμου από καταβολής και συστάσεως της ανθρωπότητας είναι ο Εωσφόρος. Αυτός δημιουργεί όλα τα κακά του σύμπαντος. Είναι που επενδύεις. Ο Χριστός τι λέει όποιος δεν είναι μαζί μου είναι εναντίον μου. Ο άλλος στα δίνει όλα, ο πονηρός για να σε κλέψει. Και όταν σε κάνει δικό του σε κάνει έρμαιο. Αυτοί οι άνθρωποι που έχουν μπλέξει με τα ναρκωτικά με το εμπόριο λευκής σαρκός που καταστρέφουν σπίτια οικογένειες, δεν γίνεται έτσι απλά, δεν γίνονται από μόνα τους κάποιο πνεύμα τους καθοδηγεί.
Ο Χριστός έχει περιορισμούς, όπως ένας προπονητής λέει για να σε έχω την ομάδα πρέπει να κοιμάσαι νωρίς να τρώς καλά να προπονείσαι. Ο άλλος θα πει εγώ σε αφήνω να τα κάνεις όλα ελεύθερα. Οι περισσότεροι θα πάνε με τον δεύτερο που τους τα δίνει όλα, στην σάρκα στο πνεύμα στις αδυναμίες αυτή είναι η τάση του ανθρώπου, να κάνει αυτό που γουστάρει.
Η κασσέτα με τα χριστιανικά τραγούδια του
Πιστεύετε λοιπόν ότι εμείς επιλεγουμε;
Εγώ πιστεύω ότι ο άνθρωπος γεννιέται με το καλό και με το κακό και όλα επεκτείνονται ανάλογα με το που έχεις τάση. Αν έχεις κακία μέσα στου και δεν την ελέγχεις δεν την σκοτώσεις μπορεί να γίνεις εγκληματίας. Αν είσαι καλός μπορεί ακόμα να φτάσεις να σε πατούν και να συγχωράς.
Εγώ καθώς θυμάμαι την ζωή μου, από μικρός γελούσα χαμογελούσα και όποιον έβλεπα τον έλεγα αδερφό, και το είχε πάρει και ο Αντωνόπουλος ο Μανώλης. Προτού να γνωρίσω τον Χριστό έκανα τον σταυρό μου πριν βγω στην σκηνή. Δεν έπινα άλλα πράγματα. Ούτε ρουφούσα ούτε έπινα. Κάτι αναζητούσα, ήμουν αναζητητής έψαχνα να βρω αυτό το πράγμα που ήταν μέσα μου και δεν το έβλεπα γιατί τον Θεό όλοι μας τον έχουμε μέσα μας. Και όταν φεύγει η πνοή μας φεύγει ο Θεός από μέσα μας. Ο Θεός είναι πνοή παύουμε να υπάρχουμε με την πνοή που φεύγει. Τώρα ορισμένοι που δεν πιστεύουν εγώ δεν μπορώ να τους κρίνω. Κρίνει ο Θεός. Ο Χριστός σταυρώθηκε γιατί είπε το «Ειρήνη μην» αν συνέχιζε και έλεγε αυτό που θέλανε οι σταυρωτές του δεν θα τον σταύρωναν.
Εγώ όμως δεν έχω δικαίωμα να κρίνω κανέναν αλλά και αυτοί που λένε δεν πιστεύουν στον Θεό είναι οι πρώτοι που πιστεύουν. Όταν λες δεν πιστεύω στον Κοινούση σημαίνει ότι υπάρχει ο Κοινούσης. Αρα…
Υπάρχει κόσμος που σας έχει ειρωνευτεί για την στροφή σας στα θεία;
Στην αρχή ακόμα και οι δικοί μου άνθρωποι . Δεν μπορώ να πω ότι θύμωσαν παραξενεύτηκαν με παρεξήγησαν καλύτερα. Αντέδρασαν σιωπηρώς. Θυμάμαι τον πατέρα μου «Αααα άφησες την οικογένειά σου να πεινάσει» μου είπε. Η ηλικία του πατέρα μου και όπως ήταν μεγάλος, έβαλε αυτά με το μυαλό του. Γιατί δεν πίστευε ο πατέρας μου. Όμως ο πατέρας μου σώθηκε γιατί μετανόησε, με τα δικά μου λογάκια.
Ο γιός μου ας πούμε αν θυμάμαι καλά μου λέει: «Ρε πατέρα αυτοκτόνησες, τα παράτησες όλα» Γιατί όπως τα λέμε τώρα με την κοσμική αξία, αυτό που έκανα ήταν αυτοκτονία. Να έχω γίνει από μόνος μου, από το τίποτα, μόνος μου εντελώς και να τα παρατήσω όλα.
Και πολλοί άλλοι φίλοι βιάστηκαν και με παρεξήγησαν αλλά μετά τι έγινε. Πολλοί άνθρωποι κοντά σε μένα άλλαξαν ζωή. Μέσα από την νύχτα μέσα από την πρέζα… είχα κάνει μια συναυλία στην Καβάλα, είχαν μάθει ότι ο Κοινούσης μιλάει για Χριστό, και όσοι ήταν μέσα στην αίθουσα 500 άλλοι τόσοι υπό βροχή ήταν έξω με ομπρέλες και με άκουγαν. Το ίδιο βράδυ έρχονται 3 τύποι να με ειρωνευτούν. «Ρε Κοινουσάκο εμείς ερχόμαστε σε ακούγαμε την βρίσκαμε και τώρα μας την σπας που μιλάς για Χριστό» «Εντάξει ρε παιδιά, Δεν βαριέσαι τους λέω… ο άνθρωπος έχει πολλούς δρόμους να διαλέξει» Στο τέλος όμως τους είδα κλαμένους, αυτοί που με ειρωνεύτηκαν : «Πάρε μας μαζί σου, τα σβήνουμε όλα και ακολουθούμε τον Χριστό».
Πολλοί από εμένα έγιναν ιερομόναχοι, μόνασαν ήταν άνθρωποι που με αγαπούσαν και όταν αγαπάς έναν άνθρωπο σε επηρεάζει πολύ.
Η αλήθεια είναι ότι το κοινό, ο κόσμος σας λάτρευε
Λέγανε οι άνθρωποι τρελά πράγματα. Μου έλεγε ένας επιστήμονας μεγάλος μαιευτήρας του μητέρα ότι όταν ανοίξει τις φλέβες του τρέχει το αίμα του Κοινούση και είχε αφήσει το ιατρείο του για να με δει και να με υποστηρίξει στο φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης, άλλοι έκαναν πράγματα που δεν μπορώ να το πιστέψω. Άλλα παιδιά με αντέγραφαν.
Είχα ανθρώπους που με αντέγραφαν τα παπούτσια μου, τα ρούχα μου! Όπως γίνονται και τώρα βεβαια αλλά αυτά τα ξεβρακώματα …Επιτρέπεται τώρα μια Παπαρίζου, που άμα την δω θα της τα ρίξω, επιτρέπεται με 2 μετάλλια στην eurovision να βγαίνει ξεβράκωτη; Αλλά αντιγράφει κι αυτή την Jenifer Lopez, την Μαντόνα. Επειδή δεν έχεις παιδιά πρέπει να ξεβρακώνεσαι; Φόρα ένα μίνι, όχι αυτό το πράγμα όμως, την άλλη φορά φόραγε ένα διχτυωτό ντροπή.
