
Του Χρήστου Κεσκίνη, συγγραφέα ηρωϊκής φαντασίας
‘’Brothers the battle is raging
Choose your side
Sing with us the Battle Hymns
Into Glory Ride… ‘’
Οι ManOwaR επιστρέφουν στην χώρα μας μετά από 8 χρόνια, 3 μήνες και 15 ημέρες. Ναι, τις μετράω! Όχι πως μου έχουν λείψει οι συναυλίες τους (τους είδα 3 φορές ήδη σε αυτό το διάστημα + μια πριν μόλις δύο μήνες). Μα όσο να ‘ναι, είναι διαφορετικά να τους βλέπεις στην χώρα σου. Να συναντάς και πάλι τους αδερφούς σου και να ξέρεις πως θα περάσεις καλά γιατί… απλά η μουσική είναι μόνο η αφορμή.
Τι και αν το Final Battle ήταν τελικά το όνομα του νέου τους EP και δεν σημαίνει πως θα σταματήσουν τον πόλεμο εναντίων του false metal. Τουλάχιστον όχι ακόμη. Και προσωπικά αυτό με κάνει πολύ χαρούμενο. Γιατί να μην ξανακούσουμε τα αγαπημένα μας τραγούδια live; Επειδή πιστέψαμε πως θα ήταν η τελευταία φορά και αργότερα μάθαμε πως δεν θα ήταν; Αν κάποιος έχει παράπονο από αυτό, τον προκαλώ να μην ξανακούσει ποτέ το Hail to England. Ή το Into Glory Ride! Αφού φτάνει πια με τα ίδια και τα ίδια…
‘’Never gonna change our style
Gonna play tonight for quite a while
In heavy metal we believe
If you don’ t like it time to leave’’
‘’Δεν πρόκειται να αλλάξουμε το στυλ μας
Θα παίξουμε απόψε για αρκετή ώρα
Πιστεύουμε στο χέβυ μέταλ
Αν δεν σε αρέσει, καιρός να φεύγεις’’
Όμως, ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Τι είναι αυτό που κάνει τους ManOwaR να έχουν τόσο φανατικούς οπαδούς; Τι κάνει αυτούς τους οπαδούς να πηγαίνουν στα live τους ξανά και ξανά, άσχετα πόσες φορές τους έχουν δει, ή πότε ήρθαν τελευταία φορά; Η αλήθεια είναι πως μπορώ να μιλήσω μόνο για τον εαυτό μου, μα είμαι σίγουρος πως σχεδόν κάθε οπαδός τους αισθάνεται κάπως έτσι.
We Are The True Believers
It’s Our Turn To Show The World
In The Fire Of Heavy Metal We Were Burned
It’s More Than Our Religion It’s The Only Way To Live
But The Enemies Of Metal We Can’t Forgive
Είμαστε οι αληθινοί πιστοί
Είναι η σειρά μας να δείξουμε στον κόσμο
Στην φωτιά του Χέβυ Μέταλ, έχουμε καεί.
Είναι περισσότερο από θρησκεία μας , είναι ο μόνος τρόπος για να ζήσουμε
Αλλά τους εχθρούς του μέταλ, δεν μπορούμε να τους συγχωρήσουμε
Είναι πολλά παραπάνω από ένα συγκρότημα. Είναι ένας τρόπος ζωής. Είναι ο ΜΟΝΟΣ τρόπος ζωής. Δε θα μπορούσα ποτέ αν φανταστώ τον εαυτό μου να μπαίνει σε ένα κατάστημα δίσκων και να μην τσεκάρω οτιδήποτε έχει από τους βασιλιάδες. Κι ας έχω κάθε άλμπουμ τους το λιγότερο σε ότι format υπάρχει! Κι αν κάτι μου ξέφυγε; Αν υπάρχει μία κρυφή ηχογράφηση που περιμένει τον εκλεκτό; Και φτάσαμε στο ζουμί. Οι ManOwaR κάνουν τους οπαδούς τους να αισθάνονται εκλεκτοί. Τους αφιερώνουν κομμάτια σχεδόν σε κάθε δίσκο. Ηχογραφούν σε 30 γλώσσες για να είναι σίγουροι πως όλοι θα ακούσουν την μητρική τους. Μιλάνε για τις παραδόσεις άλλων χωρών. Και μάλιστα διαβάζοντας και όχι απλά ρίχνοντας μια ματιά σε ότι υπάρχει στο διαδίκτυο. Τρανό παράδειγμα το Achilles, Agony and Ecstasy in Eight Parts. Όταν βγήκε, με έκανε να αγαπήσω την Ιλιάδα. Και είναι ακριβέστατο! Αντίθετα πχ με το Flight of Icarus των Iron Maiden. Μη με παρεξηγήσετε, το λατρεύω το Flight, μα παίρνει απλά την γνωστή ιστορία του Ίκαρου και λέει πως ο Δαίδαλος ζήλευε τον Ίκαρο και επίτηδες κατασκεύασε ελαττωματικά φτερά. Ωραίο concept, αλλά όχι ακριβώς πιστό στην ιστορία του μύθου.
Αλλά ας αφήσω την γκρίνια. Εγώ για άλλες μπάντες δεν μιλάω.
They want to keep us down
But they can’t last
When we get up we’re gonna kick your ass
Gonna keep on burnin’
We always will
Other bands play Manowar kill
Θέλουν να μας υποτάξουν
Αλλά δεν μπορούν να διαρκέσουν
Όταν θα ξυπνώσουμε θα κλωτσήσουμε τα οπίσθια
Θα συνεχίσουμε να καίμε
Πάντα θα το κάνουμε
Οι άλλες μπάντες παίζουν, οι Manowar «σκοτώνουν»
Δεν είναι λίγες οι φορές που θα ακούσεις έναν οπαδό τους να λέει πως του έσωσαν την ζωή. Όποιο πρόβλημα κι αν έχεις, ακούγοντας τους στίχους τους, γίνεσαι δυνατότερος. Θεριεύεις, έτοιμος να κατασπαράξεις τους εχθρούς σου. Με το σπαθί πλέον έτοιμο και διψασμένο για αίμα, κανένας δεν επιθυμεί να σταθεί εμπόδιο σε εσένα και τους Βασιλιάδες του Metal.
Οι ManOwaR είναι εδώ γιατί οι οπαδοί τους τους θέλουν εδώ. Και θα είναι εδώ όσο υπάρχει έστω και ένας εκεί έξω που να τους ακούει. Άλλωστε, όπως είπε ο Joey DeMaio πριν λίγο καιρό, «οι ManOwaR θα υπάρχουν όσο είμαι ζωντανός.» Και ελπίζουμε να είναι για πολλά χρόνια ακόμη, αρχηγέ!
Δεν είναι λίγοι αυτοί που λένε πως έχουν ξαναδεί ManOwaR. Δεν είναι λίγοι αυτοί που θεωρούν πως δεν αξίζει να δώσουν χρήματα και χρόνο σε μία ξεπερασμένη μπάντα. Είναι οι ίδιοι που πιστεύουν πως το Heavy Metal είναι μουσική περασμένων δεκαετιών. Δεν τους δίνω σημασία. Τα τύμπανα του πολέμου ήδη ηχούν στα αυτιά μου. Ετοιμάζομαι να πάρω θέση μάχης δίπλα στους Brothers of Metal and Sisters of Steel. Δεν με νοιάζει πραγματικά πόσοι θα είμαστε. Δεν με ενδιαφέρει αν μας θεωρούν λίγους ή γραφικούς. Έχουμε αποδείξει στο παρελθόν πως μπορούμε να τους κατατροπώσουμε. Και θα το κάνουμε ξανά.
Suddendly a Gust of Wind Come up from the North
There Appeared a Lone Rider, Holding a Sword of Steel
Then From the South Came Another, Bearing a Battle Axe
From the East Came a Third, Holding a Spiked Club
And Finally, From the West a Rider Who Wielded a Great Hammer of War.
With Them Came their Soldiers of Death
Followed by an Army of Immortals.
Ξαφνικά φύσηξε ο άνεμος από τον Βορρά
Εμφανίσθηκε ένας μοναχικός καβαλλάρης, κρατώντας ένα ατσάλινο σπάθι
Μετά ήλθε άλλος από τον Νότο κρατώντας ένα κρατώντας ένα πολεμικό τσεκούρι
Από την Ανατολή ήρθε ένας τρίτος κρατώντας ένα ρόπαλο με καρφιά
Και τέλος από την Δύση ήλθε ένας καβαλλάρης που κρατούσε ένα μεγάλο πολεμικό τσεκούρι.
Μαζί τους ήρθαν οι στρατιώτες του πολέμου
Που ακολουθήθηκε ένα στρατό Αθανάτων .
Λατρεύω οτιδήποτε έχει ηχογραφήσει ποτέ η μπάντα. Και γι’ αυτό δεν με πειράζει αν ακούσω παλιά ή νέα κομμάτια. Παρόλα αυτά, θα ήθελα να ακούσω κάποιους ύμνους που με έκαναν να αγαπήσω την μουσική ΓΕΝΙΚΑ, όχι μόνο το Metal. Δε μπορώ να φανταστώ τι θα γίνει όταν ακουστούν οι μπασογραμμές του Black wind , fire and steel. Ή οι πρώτες νότες του Bridge of Death. Όνειρα θερινής νυκτός; Ίσως. Μα μόνο οι βασιλιάδες μπορούν ακόμη να με κάνουν να ονειρεύομαι.
Όταν το 2008 (πέρασαν κι όλα 11 χρόνια!) ξεκίνησα να πάω Γερμανία στο δεύτερο Magic Circle Festival όπου έπαιξαν τα έξι πρώτα άλμπουμ τους από την αρχή ως το τέλος, πίστευα πως θα ακούσω κάποια κομμάτια για τελευταία φορά στη ζωή μου ζωντανά. Για κάποια είχα δίκιο μέχρι σήμερα. Κάποια άλλα με αξίωσε ο Odin να τα ξανακούσω πολλές φορές. ΠΟΤΕ όμως δεν θα πω ότι είναι αρκετές. ΠΟΤΕ δε θα πω φτάνει. Κάθε φορά είναι διαφορετική. Κάθε φορά είναι μοναδική εμπειρία. Κάθε φορά το ζω διαφορετικά. Γι’ αυτό, κάθε φορά θέλω να είμαι εκεί. Στην πρώτη γραμμή της μάχης. Άλλωστε, δηλώνω πιστός στρατιώτης των τεσσάρων πολεμιστών και κάθε φορά που εκείνοι διατάζουν, οφείλω να υπακούσω.
Τα χρόνια περνάνε. Οι ManOwaR ήταν εκεί όταν κάναμε τα πρώτα μας βήματα στο Metal. Θα είναι εκεί όταν πλέον δε θα μπορούμε να περπατήσουμε. Ως τότε, καλό είναι να θυμόμαστε πως κάποια στιγμή, οι βασιλιάδες όντως θα σταματήσουν να περιοδεύουν. Κάποιο live τους θα είναι όντως η τελευταία φορά που θα τους δούμε. Μόνο ένα πρέπει να υποσχεθούμε στους εαυτούς μας. Πως τότε θα είμαστε στο πλευρό τους για να τους αποχαιρετήσουμε υπερασπιζόμενοι αυτό που τόσο πολύ αγαπάμε. Το αληθινό Heavy Metal.
So Wizards cast your spell
With no Heart to do me well
So it’s written, it shall be…