του Γιώργου Πισσαλίδη
Σαν σήμερα στις 3 Ιανουαρίου 1892, γεννήθηκε ο διαπρεπής φιλόλογος, συγγραφέας ηρωϊκής φαντασίας και ακαδημαϊκός Τζον Ρόναλντ Ρόιελ Τόλκιν.
Υπήρξε διάσημος για την τριλογία του “Άρχοντα των Δακτυλιδιών”, καθώς και για το “Χόμπιτ” και το “Σιλιμμάριον”. Παρόλες τις αναφορές στην Βόρεια Μυθολογία, ο “Άρχοντας των Δακτυλιδιών” ήταν έμπλεος στις Χριστιανικές αναφορές και΄ο ίδιος είχε αναφέρει ότι ο τίτλος του βιβλίου παρέπεμπε στον Βασιλέα των Βασιλέων.
Για το ίδιο θέμα ο ίδιος δήλωνε σε ένα γράμμα του στον Ιησουίτη φίλο του Ρόμπερτ Μάρραιη ότι είναι ένθερμος Ρωμαιοκαθολικός και περιέγραφε τον “Άρχοντα των Δακτυλιδιών” ως ένα “κατά βάση Καθολικό και θρησκευτικό έργο” πλούσιο σε Χριστιανικό συμβολισμό (Γράμμα 142) .Επίσης στο “Γράμμα 213 γράφει: “Είμαι Χριστιανός (κάτι που μπορεί να καταλάβει κανείς από τις ιστορίες μου) και στην πραγματικότητα Ρωμαιοκαθολικός. Τέλος δήλωνε ότι χρησιμοποιούσε την αναφορά στην Νορδική μυθολογία παραπέμποντας σε εποχές που δεν είχε προέλθει ο διαχωρισμός Εκκλησίας και Κράτους.
Υπήρξε φίλος με τον επίσης πανεπιστημιακό Κ.Σ. Λιούις, συγγραφέα των “Χρονικών της Νάρνια” Ήταν ο Τόλκιν που έκανε τον επί χρόνια αγνωστικιστή Λιούις να ασπαστεί ξανά τον Χριστιανισμό.
Ήταν μετριοπαθώς συντηρητικός και το 1943 δήλωνε «Οι πολιτικές απόψεις μου κλίνουν ολοένα και περισσότερο προς την Αναρχία (με τη φιλοσοφική έννοια του όρου, που σημαίνει κατάργηση του ελέγχου και όχι γενειοφόροι βομβιστές) –ή προς την μη-συνταγματική μοναρχία»
Πολιτικά θεωρούσε ότι η εξουσία είναι αναγκαίο κακό και περιέγραφε ένα βασίλειο με ένα βασιλέα στην υπηρεσία του Καλού και του λαού του σε συνδυασμό με αποκέντρωση με κοινότητες, όπως είναι το Σάιρ.
Οικονομικά το Σάιρ είναι ένα χωριό, όπου η οικονομία βασίζεται στους αγρότες, τους παραδοσιακούς τεχνίτες, τις μικροεπιχειρήσεις και στερείται κρατικής παρέμβασης και γραφειοκρατείας από την μία και μεγάλες επιχειρήσεις η βιομηχανία από την άλλη. Το πλησιέστερο που υπάρχει στην έννοια της βιομηχανίας είναι ο μύλος ο οποίος είναι στην υπηρεσία της κοινότητας. Όταν δε έχουν καλυφθεί οι βασικές ανάγκες των Χόμπιτ στα αγροτικά προϊόντα, το εμπόριο γίνεται αποκλειστικά με τους εκτός του Σάιρ, επιδείχνοντας έτσι μια λιτότητα στην κατανάλωση.
Όταν ο Σαμ, ο Φρόντο, ο Πέπριν και ο Μέρρυ φεύγουν για να καταστρέψουν το Δακτυλίδι, η οικονομία του Σάιρ αλλάζει ριζικά, περνώντας στα χέρια ξένων. Η οικονομία γίνεται βιομηχανική και εγκαθίστανται το Μεγάλο Κράτος και η Μεγάλη Επιχείρηση σε μια οικονομία όπου μετρούσε το μικρό μέγεθος. Το αποτέλεσμα είναι η οικονομική κρίση και η οικολογική καταστροφή τις οποίες τα Χόμπιτ πρέπει να αντιμετωπίσουν για να βρούν ξανά την ηρεμία.
Το παραπάνω ιδεώδες είναι ο Διανεμισμός (distributism), τον οποίο οι θεωρητικοί ήταν ο Γκίλμπερτ Τσέστερτον και ο Ιλαίρ Μπέλοκ αντέτασσαν στον καπιταλισμό και κομμουνισμό (αλλά και αργότερα στην σοσιαλδημοκρατία και τον Κεϋνσιανισμό). Είχαν ιδρύσει δε τον “Διανεμιστικό Σύνδεσμο”μέλη του οποίου ήταν ο Τόλκιν, αλλά και ο Κ.Σ. Λιούις.
