Στις 19 Σεπτεμβρίου 2019, στο 14o ετήσιο Γκαλά για τον Δυτικό Πολιτισμό, το Intercollegiate Studies Institute, ένας εμβληματικός μη κερδοσκοπικός εκπαιδευτικός οργανισμός, που προωθεί την Συντηρητική σκέψη στα αμερικάνικα πανεπιστήμια, βράβευσε τον Σερ Ρότζερ Σκρούτον με το Βραβείο του Υπερασπιστή του Δυτικού Πολιτισμού. Ο Σερ Ρότζερ έκανε αυτές τις παρατηρήσεις καθώς αποδεχόταν το βραβείο. Είχε μόλις πρόσφατα διαγνωσθεί με καρκίνο, την αρρώστια που προκάλεσε τον θάνατο του στις 12 Ιανουαρίου 2020.
«Είναι μεγάλη τιμή να ονομασθώ Υπερασπιστής του Δυτικού Πολιτισμού για την χρονιά 2019 από το ΙSI, έναν οργανισμό με τον οποίο έχω συνδεθεί επί μακρό χρόνο και του οποίου η δουλειά μοιάζει να είναι πάντα όλο και πιο σημαντική και χρήσιμη, όχι μόνο για τους νέους, αλλά και για όλους εμάς την παλαιότερη γενιά , που προσπαθεί να μεταδώσει τα πράγματα που γνωρίζουμε.
Ο Δυτικός Πολιτισμός δέχεται εδώ και πολύ καιρό επίθεση επειδή είναι Δυτικός. Η λέξη Δυτικός έχει επικρατήσει να αποτελεί θύμα καταχρηστικής χρήσης από τόσους ανθρώπους σε όλο τον κόσμο και ειδικά από ανθρώπους που δεν έχουν την παραμικρή ιδέα του τι σημαίνει ιστορικά, μεταφυσικά η ποιητικά. Ο δικός μας Δυτικός πολιτισμός δεν είναι κάποια ιδιόρρυθμη, ρηχή εμμονή των ανθρώπων, οι οποίοι έχουν τύχει να ζούν σε ένα συγκεκριμένο μέρος του κόσμου. Είναι μια κληρονομιά, που εκτείνεται σταθερά, συμπεριλαμβάνοντας νέα πράγματα. Είναι κάτι που μας έδωσε την γνώση της ανθρώπινης καρδιάς, που μας έχει επιτρέψει να παράγουμε όχι μόνο υπέροχες οικονομίες και τους υπέροχους τρόπους ζωής σε ένα κόσμο, που είναι δικός μας, αλλά επίσης τα μεγάλα έργα τέχνης , τις θρησκείες, τα συστήματα νόμων και διακυβερνήσεως, όλα τα άλλα πράγματα που ουσιαστικά έκαναν αληθινά δυνατή την αναγνώριση εκ μέρους μας το ότι ζούμε μέχρι τώρα σε αυτόν τον κόσμο πετυχημένα, όσο αυτό είναι δυνατόν.
Ο Δυτικός Πολιτισμός είναι κάτι που αξίζει να τον υπερασπισθεί κάποιος
Ti είναι Πολιτισμός;
Ας αφήσουμε κατά μέρος την ιδέα του Δυτικού πολιτισμού. Στο κάτω κάτω της γραφής, εξαρτάται από ποιο δρόμο κάνεις τον γύρο του κόσμου, από την Δύση η την Ανατολή. Αντί αυτού κοιτάξτε την ιδέα του πολιτισμού. Περί τίνος πρόκειται; Τι είναι ένας πολιτισμός; Είναι σίγουρα ένας τρόπος σύνδεσης μεταξύ των ανθρώπων. Όχι απλώς ένας τρόπος που οι λαοί καταλαβαίνουν τις γλώσσες τους, τα ήθη τους, τον τύπο της συμπεριφοράς τους, αλλά επίσης ο τρόπος που συνδέονται μεταξύ τους, μάτι με μάτι, πρόσωπο με πρόσωπο στην καθημερινή ζωή που μοιράζονται.
Aυτό είναι κάτι που έχει συνηθισμένες διαστάσεις στον χώρο εργασίας και στην κοινότητα σε καθημερινή βάση. Μα επίσης έχει μια υψηλή κουλτούρα που έχει κτιστεί πάνω σε αυτόν, έργα τέχνης, λογοτεχνίας , μουσικής, αρχιτεκτονικής και ότου κάθε εξής. Αυτοί είναι οι τρόποι για να αλλάξουμε τον κόσμο, ώστε να νοιώθουμε πιο οικοίοι σε αυτόν.
Πιστεύω ότι αυτό είναι το ξεχωριστό χαρακτηριστικό του Δυτικού πολιτισμού, το ότι είναι ένας πολιτισμός που είναι ανοικτός σε όλα, που επί σταθερής βάσης μας δίνει καινούργιους τρόπους να είμαστε οικείοι, τρόπους να σχετιζόμαστε μεταξύ μας, το οποό φέρνει την ειρήνη και το συμφέρον ως τους βασικούς δεσμούς ανάμεσα στους γείτονες μας.
Πήτερ Μπρύγκελ ο Πρεσβύτερος: ο Χορός των Χωρικών
Στενά μυαλά
Τώρα εγώ ο ίδιος είχα μεγάλα προβλήματα με το να υπερασπίζομαι τον Δυτικό πολιτισμό. Μοιάζει ένα περίεργο χαρακτηριστικό των καιρών μας ότι όσο περισσότερο είσαι διατιθέμενος να τον υπερασπισθείς, τόσο θεωρείσαι έα στενόμυαλος μισαλλόδοξος. Αλλά αυτοί που κάνουν μια τέτοια κατηγορία είναι αυτοί που στην πραγματικότητα έχουν στενομυαλιά. Είναι άνθρωποι που δεν βλέπουν πόσο μεγάλος και ευρύς έχει υπάρξει ο πολιτισμός μας και ακόμα παραμένει.
Έχουμε μεγαλώσει για παράδειγμα με την Εβραίκή Βίβλο, ένα αρχαίο ντοκουμέντο, το οποίο διαιωνίζει την προ-κλασσικό πολιτισμό της Μέσης Ανατολής. Μας δίνει μια αίσθηση πως είναι οι άνθρωποι που ζουν σε φυλετικές κοινότητες όταν περιπλανούνται μέσα στς ερήμους και ότου καθεξής.
Μάθαμε και σπουδάσαμε τα μεγάλα έπη της Ρώμης και της Ελλάδος, τα οποία μας δίδαξαν διαφορετικές γλώσσες -νεκρές γλώσσες που όμως μας έδειξαν τον κόσμο σε ένα διαφορετικό φως από ότι οι γλώσσες μας σήμερα.
Ραφαήλ: Ο Όμηρος δαφνοσκεπής ανάμεσα στον Ντάντε και τον Βιργίλιο
Μεγαλώσαμε με την λογοτεχνία του Μεσαίωνα, της οποίας μεγάλο μέρος ήταν φυσικά επηρεασμένη από την Αραβική λογοτεχνία. Στην πραγματικότητα όλους μας νανούρισαν με ιστορίες από τις “Χίλιες και μια νύχτες”.
Όσο περισσότερο το κοιτάς, τόσο ευρύτερη και πιο οικουμενική βλέπεις να είναι η κληρονομιά του πολιτισμού μας. Και αυτό είναι κάτι που τείνουμε να ξεχάσουμε σήμερα. Δεν είναι ρηχό κληροδότημα. Είναι κάτι που είναι ανοικτό σε κάθε είδος νεωτερισμού, το οποίο απόδέχεται την ολότητα του ανθρώπινου είδους ως το αντικείμενο του θέματος του.
Φυσικά αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο την έχουμε κοιτάξει. Πάντα χαιρόμουνα να είμαι δάσκαλος των Ανθρωπιστικών Σπουδών, γιατί αναγνώριζα τι ακριβώς είναι οι Ανθρωπιστικές Σπουδές. ήξερα τι αφορά. Έχει να κάνει με το να είσαι άνθρωπος και όλους τους πολλούς τρόπους με τους οποίους αυτός ο τρόπος ύπαρξης διαφοροποιείται και γίνεται πιο περιεκτικός σε έκταση στον κόσμο που υπάρχουμε σήμερα
Συνεχίζεται
