του Γιώργου Πισσαλίδη
Σαν σήμερα στις 2 Απριλίου 1914, γεννήθηκε ο άγγλος ηθοποιός Σερ Άλεκ Γκίνες.
Οι ιστορικές ταινίες και ταινίες εποχής που έχει γυρίσει ξεκινούν με τον «Φυλακισμένο» (The Prisoner, 1955) του Πήτερ Γκλένβιλ, όπου υποδύεται ένα Καρδινάλιο, πρώην ήρωα της αντιναζιστικής Αντίστασης σε μια ανώνυμη χώρα της Ανατολικής Ευρώπης που ανακρίνεται βίαια για να ομολογήσει ψεύτικες κατηγορίες που σκοπό έχουν να τον κάνουν ουσιαστικά να αρνηθεί την Πίστη του. Επί μήνες οι ανακρίσεις αποτυχαίνουν μέχρι που ο ανακριτής (Τζακ Χώκινς) , πρώην φίλος του αλλά τώρα κομμουνιστής θα βάλει μπροστά τα βασανιστήρια. Η ταινία βασίζεται στα μαρτύρια του Ούγγρου Καρδινάλιου Τζόσεφ Μιντζέντυ.
Το 1957 θα κερδίσει Όσκαρ Πρώτου Ανδρικού Ρόλου στην «Γέφυρα του Ποταμού Κβάϊ” (The Bridge over the River Kwai, 1957) του Ντέηβιντ Λυν. Σε αυτήν υποδύεται τον Συνταγματάρχη Νίκολσον, αιχμάλωτος σε ένα Ιαπωνικό Στρατόπεδο αιχμαλώτων, ο οποίος για χάρη πειθαρχίας στους Άγγλους ανωτέρους του θα θεωρεί την απόδραση ως προδοσία και θα δεχθεί να επιβλέπει για λογαριασμό των Ιαπώνων το κτίσιμο μιας Γέφυρας που συνδέει την Μπαγκόγκ και την Ρανγκόγκ. Αγνοεί όμως ότι οι Σύμμαχοι θέλουν να την ανατινάξουν.
Επίσης υποδύθηκε τον Εθνάρχη Φαϊζέλ στον “Λώρενς της Αραβίας” (Lawrence of Arabia, 1962) του Ντέηβιντ Λύν για την εξέγερση των Αράβων εναντίον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας με την βοήθεια του αξιωματικού, κατασκόπου και αρχαιολόγου Τ.Ε. Λώρενς.
Θα υποδυθεί τον Μάρκο Αυρήλιο στην υπερπαραγωγή “Πτώση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας” (Τhe Fall of the Roman Empire, 1964) του Άντονυ Μαν.
Το 1965 συμμετέχει σε μια ακόμη ταινία του Ντέηβιντ Λυν , τον βραβευμένο με 5 Όσκαρ “Δόκτωρ Ζιβάγκο” (Doctor Zhivago, 1965) του Ντέηβιντ Λυν . Σε αυτό υποδύεται τον αδελφό του ομώνυμου ήρωα που από ιδεαλιστής οπαδός της Ρωσικής Επανάστασης. Ένα ρόλο που από την μία προσφέρει μια οικογενειακή ζεστασιά στον ήρωα και από την άλλη την ακαμψία του Σοβιετικού αξιωματούχου που έχει γίνει.
Στην δεκαετία του 70 υποδύεται τον Βασιλέα Κάρολο που καταδικάζεται για προδοσία στην διάρκεια του Εγγλέζικου Εμφυλίου στον “Κρόμβελ” (Cromwell, 1970) του Κεν Χιούτζες, τον Πάπα Ιννοκέντιο Γ! στην βιογραφία του Φραγκίσκου της Ασίζης “Αδελφός Ήλιος, Αδελφή Σελήνη” (Brother Sun, Sister Moon, 1968) του Φράνκο Τζεφιρέλλι” και τον Αδόλφο Χίτλερ στις “Τελευταίες Δέκα Μέρες του Χίτλερ” (Hitler: The Last Ten days, 1972). Aυτόν τον τελευταίο τον θεωρούσε ως τον τον καλύτερο ρόλο της καριέρας του.
Ο Άλεκ Γκίνες στον “Φυλακισμένο”
Ο Άλεκ Γκίνες στην “Γεφυρα του Ποταμού Κβάι” για την οποία κέρδισε Όσκαρ
O Άλεκ Γκίνες ως Αυτοκράτωρ -φιλόσοφος Μάρκος Αυρήλιος στην υπερπαραγωγή “Η Πτώση της Ρωμαίκής Αυτοκρατορίας”
Oμάρ Σαρίφ και Άλεκ Γκίνες στον “Δόκτωρα Ζιβάγκο”
O Άλεκ Γκίνες ως Φείζέλ στον “Λώρενς της Αραβίας” του Ντέηβιντ Λύν
Ως Βασιλεύς Κάρολος Α! στον Κρόμγουελ
O Φώκνερ Γκράχαμ ως Φρανσίσκος της Ασσίζης και ο Άλεκ Γκίνες ως Πάπας Ιννοκεντιος στο “Αδελφός Ήλιος, Αδελφή Σελήν” του Τζεφιρέλλι
Ως Χίτλερ στις “Δέκα τελευταίες Μέρες του Χίτλερ” τον ρόλο που θεωρούσε ως τον καλύτερο του
