Tρέξατε, ἀδέλφια, τρέξατε,
ψυχαί θερμαί, γενναῖαι·
εἰς τόν βωμόν τριγύρω
τῆς πατρίδος ἀστράπτοντα
τρέξατε πάντες.
β’.
Ἄς παύσωσ᾽ ἡ διχόνοιαι
᾽ποῦ ρίχνουσι τά ἔθνη
τυφλά, ὑπό τά σκληρότατα
ὀνύχια τῶν ἀγρύπνων
δολίων τυράννων.
γ’.
Τρέξατ᾽ ἐδώ· συμφώνως
τούς χορούς ἄς συμπλέξωμεν,
προσφέρων ὁ καθένας
λαμπράν θυσίαν, πολύτιμον,
εἰς τήν πατρίδα.
δ’.
Ἐδώ ἄς καθιερώσωμεν
τά πάθη μας προθύμως·
τ᾽ ἅρματα ἡμεῖς ἀδράξαμεν
μόνον διά ᾽να πληγώσωμεν
τοῦ Ὀσμάν τά στήθη.
ε’.
Ἐδώ πάντα τά πλούτη μας
ἄς χύσωμεν· ἐν ὅσῳ
γυμνόν σπαθί βαστοῦμεν,
μᾶς φθάνουσι τά φύλλα
τίμια τῆς δάφνης.
Κ᾽ ὕστερ᾽, ἀφ᾽ οὗ συντρίψωμεν
τόν ἔχθιστον ζυγόν,
ἄλλα ὄχι ἀβέβαια πλούτη
θέλει μᾶς δώσει πάλιν
ἡ ἐλευθερία.
ζ’.
Ἐδώ ἡδονάς καί ἀνάπαυσιν,
ὦ φίλοι, ἄς παραιτήσωμεν·
ξηρή πέτρα τό στρῶμα,
φαρμάκι τό ψωμί
τῆς δουλείας εἶναι.
η’.
Ἐδώ, σάν ἀναθήματα,
εἰς τόν βωμόν πλησίον,
τούς συγγενεῖς, τά τέκνα μας
ἀγαπητά, τούς γέροντας
τώρα ἄς ἀφήσωμεν.
θ’.
Πάντα ὅσα εἰς τήν καρδίαν μας
εἶναι ἀκριβῆ, δέν πρέπουσιν
εἰς ἄνδρας ᾽ποῦ τρομάζουν
ἔμπροσθεν εἰς ἀνόητον
βάρβαρον σκῆπτρον.
ι’.
Οὔτε ἡ ζωή δέν πρέπει.
Τρέξατε, ἀδέλφια, τρέξατε·
συμμέτρως ἐχορεύσαμεν,
σύμμετρα ἄς ἀποθάνωμεν
διά τήν πατρίδα.
Από το “Ανθολόγιο Ελευθερίας Ποιήματα για το Ένδοξο 1821” του Γιώργου Πετρόπουλου των “Εκδόσεων Πελασγός”
