
Έληξε στις 12 Μαρτίου το 19ο Φεστιβάλ Ντοκυμανταίρ Θεσσαλονίκης και ένα από τα καλύτερα ντοκυμανταίρ που είδαμε ήταν το “Μιφούνε, ο τελευταίος Σαμουράι”, αφιερωμένο στον κύριο ηθοποιό των επών με σαμουράι που γύρισε ο Ακίρο Κουροσάβα. Υπήρξε εκείνος που η παγκόσμια επιτυχία του στους “Επτά Σαμουράι” ενέπνευσε το γουέστερν «Και οι Επτά ήταν υπέροχοι”, ενώ ο ρόλος του στο «Γιοτζίμπο» ενέπνευσε τον Κλίντ Ήστγουντ ως «Άνθρωπο δίχως όνομα» στο “Για μια χούφτα δολλάρια” του Σερτζιο Λεόνε. Τέλος το “Κρυμμένο Κάστρο” υπήρξε η έμπνευση για τον “Πόλεμο των Άστρων” του Τζωρτζ Λούκας. Φυσικό και οι δύο προβολές του να μαζεύουν παλιούς και νεαρότερους σινεφίλ.
Το ντοκυμανταίρ του Στίβεν Ουκαζάκι σε αφήγηση του Κιάνου Ρήβς μας γυρίζει πίσω στην εποχή που ο Τοσίρο Μιφούνε ήταν ο μεγαλύτερος σταρ της εταιρίας Τόχα (αλλά και της Ιαπωνίας) μαζί με τον Γκοτζίλα. Τοποθετεί δε την ιστορία του Ιάπωνα ηθοποιού σε μια ιστορική συνέχεια, πηγαίνοντας πίσω στις ημέρες του βουβού κινηματογράφου και των ταινιών “τσανμπάρα”, δράματα ξιφασκίας με ρόνιν (σαμουράι χωρίς αφέντη) Δείχνει δε το μοναδικό απόσπασμα από το «Τσοκόν» του 1926, όπου ένας Σαμουράι αναγεννιέται κάθε φορά που γλύφει το αίμα των αντιπάλων του από την κατάνα (ξίφος) του.
Στην συνέχεια δείχνει πως ζήσανε τον πόλεμο τόσο ο Μιφούνε, γεννημένος την Κίνα , όσο και ο Κουροσάβα (ως δημιουργού εθνικιστικών ντοκυμαντέρ). Γεγονός που μεταπολεμικά τους έκανε αντικομφορμιστές και συνεργάτες στην δημιουργία σύγχρονων αντιηρώων της μεγάλης οθόνης.
Υπόψιν ότι ο Μιφούνε βρέθηκε κατά λάθος να είναι πρωταγωνιστής, καθότι αρχικά είχε κάνει αίτημα για θέση βοηθού κάμεραμαν. Όμως όπως λέει και ο μεγαλύτερος γιός του την έκανε με τον καλύτερο τρόπο και όπως προσθέτει αργότερα ο Σπίλμπεργκ ο Μιφούνε υπήρξε τεραστίων διαστάσεων ηθοποιός, που όλοι οι αμερικανοί ηθοποιοί ήθελαν να τον μιμηθούν, αλλά κανείς δεν το κατάφερε.
Το ντοκυμανταίρ μας δείχνει σκηνές από τις συνεργασίες του με τον Κουροσάβα: αρχικά με το «Ρασομόν» μια ταινία με τέσσερεις διαφορετικές εκδοχές της αλήθειας στην ιστορία ενός βιασμού, στους «Επτά σαμουράι» που αναγέννησε το αμερικάνικο γουέστερν και τον ρόλο του απατεώνα που με την άποψη του σώζει ένα χωριό από επίθεση ληστών, τον «Θρόνο του Αίματος» , την μεταφορά του «Μακμπέθ» στον Ιαπωνικό Μεσαίωνα και το «Γιοζίμπο». Στα δύο πρώτα βλέπουμε την ιδέα του σαμουράι που είναι σαν μοναχικός λύκος: ευγενής αλλά και με λίγη τρέλα πάνω του. Στο «Θρόνο του Αίματος» βλέπουμε τι σημαίνει αληθινός φόβος , αφού τα βέλη στην κλασσική σκηνή του τέλους ήταν αληθινά. Ενώ στο τελευταίο νοιώθουμε την ατμόσφαιρα που ξεσήκωσε ο Λεόνε στο «Για μια χούφτα δολλάρια» με τον Κλίντ Ήστγουντ. Μπορούμε δε να πούμε με σιγουριά ότι χωρίς τον Μιφούνε, δεν θα υπήρχε ούτε ο Επιθεωρητής Κάλλαχαν, ούτε το Million Dollar Baby η «Οι Ασυγχώρητοι».
Γενικά το ντοκυμανταίρ αποδεικνύει ότι ο Μιφούνε ήταν το αλτερ έγκο του Κουροσάβα και ίσως για αυτό η άποψη του Μάρτιν Σκορτσέζε, ενός σκηνοθέτη που και αυτός είχε μια αντίστοιχη σχέση με τον Ρόμπερτ ντε Νίρο, μετράει πολύ. Όμως η καριέρα του Μιφούνε δεν ήταν μόνο έπη του Κουρισάβα, όπως τα παραπάνω (αλλά και τον «Κοκκινογένη» και το «Κρυμένο Κάστρο») αλλά και η «Τριλογία των σαμουράι» του Χιρόσι Ιναγκάκι.
Παράλληλα υπάρχουν ιστορίες από τα γυρίσματα από παλιούς συνεργάτες του Μιφούνε, όπως ο Γιοσίο Τσουκίβα και η Κυάνε Καγκούα (που μετά έπαιξε στο αριστουργηματικό «Τόκυο Στόρυ» του Ότζου). Θεωρούμε σημαντική και με νόημα την συνεχή αντιπαράθεση της εικόνας του σεβάσμιου σαμουράι με αυτή του κοσμοπολίτη ηθοποιού, η τις σκηνές που δείχνει την αυτοκαταστροφική του μανία για γρήγορα αυτοκίνητα και ποτό και τις διηγήσεις συναδέλφων του για την αγάπη του για τον τζόγο.
Η διεθνής του καριέρα καλύπτεται άνισα. Παρόλο που υπάρχει αναφορές και σκηνές από τον «Κόκκινο Ήλιο» με τον Ντελόν δεν υπάρχει το ίδιο για την σειρά «Σογκούν» η «Δύο Λιοντάρια στον Ειρηνικό» Επίσης δεν υπάρχει αναφορά στον «Ηλίθιο» από τα κοινωνικά αριστουργήματα του Κουρισάβα. Τέλος αν και είδαμε το ντοκυμανταίρ για να καταλάβουμε τους λόγους που χώρισαν οι δρόμοι του Κουρισάβα και του Μισίμα , αυτή η στιγμή δεν έρχεται. Παρόλα αυτά πρόκειται για εκληκτικο ντοκυμανταίρ για την άνοδο και την πτώση ενός τιτάνιου ηθοποιού που έδειξε στην οθόνη με αντιηρωικό τρόπο το ηρωικό πνεύμα των Σαμουράι του Μεσάιωνα.