του Γιώργου Πισσαλίδη
Σαν σήμερα στις 7 Απριλιου 1920, γεννήθηκε ο βιρτουόζος της Κλασσικής Ινδικής μουσικής , Παντίτ Ραβι Σανκάρ
Ήταν εκείνος που έκανε όλον τον κόσμο να ακούει Ινδική κλασσική μουσική γράφοντας πρωτα μουσική για την διάσημη “Τριλογία του Απού” (1955-1959) του Σατγιαζίτ Ραίη και μετά με περιοδείες στην Σοβιετική Ένωση το 1954 και την επόμενη χρονιά στην Νέα Υόρκη με μια συναυλία του στην Νέα Υόρκη, οργανωμένη από τον μεγάλο του θαυμαστή Γιεχουντίν Μενουχίν
Έκτοτε έγινε ο πιο διάσημος Ινδός στον πλανητη και θεωρήθηκε ο πατέρας της world music (λαϊκές μουσικές του κόσμου) με άλμπουμς ορόσημα , όπως Three Ragas, Ragas and Talas, Portait of Genius, και Ravi Shankar and Ali Akbar Khan.
Εν τω μεταξύ η μουσική του άρχισε να επηρεάζει το ροκ. Οι “Μπήτλς” (Norwegian Wood, Tomorrow Never Knows), οι τους “Ρόλλινγκ Στόουνς” (Paint It Black) , οι “Μπέρντς” (Eight Miles High) και οι “Πωλ Μπάτερφηλντ Μπλουζ Μπάντ” (East West) άρχισαν να χρησιμοποιήσουν σιτάρ στα τραγούδια τους, βάζοντας τα θεμέλια για την ψυχεδέλεια και το raga rock
Aποτέλεσμα ήταν να εμφανισθεί στα θρυλικά ροκ φεστιβάλ του Μοντερέυ και του Γούντστοκ. Όμως παρόλο που είχε να πει καλά λόγια για τους μουσικούς, πίστευε ότι η ατμόσφαιρα σεξουαλικής ασυδοσίας και η κατανάλωση ναρκωτικών δεν συνάδε με την πνευματικότητα της Ινδίας και την σχεση του με την μουσικής που όπως όλοι οι συμπατριώτες του την έβλεπε σαν θρησκεία. Ο δίσκος όμως από το πρώτο φεστιβάλ ανέβηκε στο Νο 43 των ποπ άλμπουμς και θεωρείται ο πιο δημοφιλής στα συγκεκριμένα τσαρτς.
Έκτοτε απομακρύνθηκε από την χίππικη κουλτούρα παίζοντας μόνο σε χώρους συναυλιών κλασσικής μουσικής Εξαίρεση το κονσέρτο για την οικονομικη ενίσχυση του Μπανγκλαντές που οργάνωσε ο φίλος και μαθητης του Τζωρτζ Χάρρισον. Ο δίσκος Concert for Bangladesh του χάρισε ένα Γκράμμυ. Θα ακολουθούσε η συνεργασία με τον Χάρρισον στο Shankar Family & Friends του 1973.
Από εκεί και πέρα ενδιαφεροταν περισσότερο για συνεργασία με μουσικούς της κλασσικής μουσικής. Είχε ήδη ηχογραφήσει δύο άλμπουμς με τον κλασσικό βιολιστή Γιεχουντί Μενουχίν με τίτλο West Meets East Vol 1 &2 (1966, 1968) , με το πρώτο να του χαρίζει Γκράμμυ για Καλύτερη Εκτέλεση Μουσικής Δωματίου. Έγραψε δύο συμφωνικά κονσέρτα , το Concerto for Sitar and Orchestra (1971) με την Συμφωνική Ορχήστρα του Λονδίνου σε διεύθυνση Αντρέ Πρεβίν και το Raja Mala (1981) σε μουσική διεύθυνση Ζoυμπίν Μεκτά Ενώ το 1992 συνεργάσθηκκε με τον μινιμαλσιτή Φίλιπ Γκλάς στο Passages (1992)
Γιεχουντί Μενουχίν και Ραβί Σανκάρ
Όλα αυτά δεν ήταν μουσικές fusions αλλά έδιναν την ευκαιρία στον Σανκάρ να παίξει ινδική μουσική σε διαφορετικά είδη μουσικής.
To 1981 η μουσική του για τον “Γκάντι” του Ρίτσαρντ Αττένμπορο ήταν υποψήφια για Όσκαρ καλύτερης μουσικής για την ταινία “Γκάντι, ”
Το 1996, το In Celebration , μια συλλογή σε επιλογή Τζωρτζ Χάρισον που κάλυπτε όλη την καριέρα του, aναγέννησε το ενδιφέρον για το έργο του. Το 2000 κέρδισε Γκράμμυ για Καλύτερο Άλμπουμ World Μusic για το Full Circle: Carnegie Hall 2000 και άρχισε να κάνει περιοδείες με την κόρη του Ανούσκα Σανκάρ που και αυτή παίζει σιτάρ.
Ραβί Σανκάρ και Τζωρτζ Χάρρισον
Το 2001, χρίσθηκε Διοικητής των Ιπποτών του Τάγματος της Βρεταννικής Αυτοκρατορίας , τον δεύτερο ψηλότερο βαθμό στην εγγλέζικη αριστοκρατία μετά τον Σερ
Παρέμενε ενεργός μέχρι τον θάνατο του στις 11 Δεκεμβρίου 2012 μετά από μια αλλαγή βαλβίδας στην καρδιά.
Πριν από λίγες μέρες κυκλοφόρησε η επίσημη βιογραφία του, Indian Sun: The Life and Music of Ravi Shankar (Ινδικός Ήλιος: Η Ζωή και η Μουσική του Ραβί Σανκάρ ”) γραμμένη από τον Oscar Craske για λογαριασμό της Faber & Faber
